Het is vannacht eerste kindjes nacht. Het is nu net 2.00 uur 's nachts en we hebben vier vrouwen binnen die moeten gaan bevallen van hun eerste kind. Omdat ik de vorige nacht veel vrouwen door had gestuurd naar de maternity ward had ik afgesproken met de verloskundige van hier dat wanneer iemand drie centimeter ontsluiting had dat we ze hier zouden monitoren en tegen de ochtend nog eens zouden onderzoeken. Met een van de vrouwen die binnengekomen was had ik het enorm te doen. Zij was binnengekomen om 10.00 's ochtends met vier centimeter ontsluiting en door de dag hadden ze haar verteld dat ze al zes centimeter ontsluiting had. Op haar papier stond dat ze vijf centimeter had dus we besloten haar eerder te onderzoeken om te kijken of we eventueel de vliezen al konden breken. Toen ik het onderzoek deed was de ontsluiting voor mij maar een krappe vier centimeter en daarom vroeg ik dus ook de andere verloskundige om te onderzoeken. Hier verschilt het onderzoek soms zo veel van elkaar. Het was nog te vroeg om vliezen te breken, maar het hield dus wel in dat ze de hele dag weëen heeft gehad, maar hier niet op is ontsloten. De vrouw kon bijna niet omgaan met de pijn en daarom hebben we de dokter gebeld, om te vragen of we wat mochten doen met haar. Hij zag de vrouw niet, maar vertelde ons doodleuk dat we haar niet meer moesten onderzoeken en moesten wachten tot de volgende dag. Dan zou hij komen en kijken wat we konden doen. De vrouw had ondertussen twee nachten niet geslapen en heeft de hele nacht rondgedanst, over de vloer gedwijld etc. Ik voelde me er zo slecht over, maar alles wat ik voor haar kon doen heb ik dan ook geprobeerd.
De andere vrouwen die aan het bevallen waren van hun eerste kindje hielden zich rustiger, maar vonden het zo te zien wel vervelend dat die andere vrouw bij elke contractie de hele zaal door kwam rennen. Elke keer vroeg ze kan je niet iets voor me doen, zo vervelend want hier kan je niks doen.
Tussendoor kwamen er nog twee vrouwen die bevielen van hun tweede en derde kindje. De vrouw die beviel van haar tweede kindje mocht ik begeleiden en er werd een flinke jongen geboren, 3.8 kilo. Toen de vrouw weer terug geinstalleerd in haar bed lag kwam de familie en omdat ze het zo bijzonder vonden dat ik de bevalling had gedaan mocht ik een naam verzinnen en dan wel een Nederlandse naam. Normaal gesproken geven ze de naam pas een week na de geboorte, maar omdat de vrouw naar huis zou gaan moest ik het voor het einde van mijn dienst vertellen. De achternaam van het gezinnetje was Moses, dus het moest ook nog wel mooi klinken.
Onze vrouwen met de eerste kindjes, waren nog niet bevallen tegen de ochtend. De vrouwen die we ter observatie hadden opgenomen waren wel verder ontsloten dus iedereen kon gewoon blijven. Omdat de vrouw die zoveel pijn had klaagde van meer en meer pijn besloten we tegen de wil van de dokter in te gaan en nogmaals te onderzoeken. Nog steeds had zij maar vier centimeter ontsluiting. Toen de dokter kwam zijn we maar gelijk naar hem toe gegaan. Hij vond dat de vrouw geen pijn gewend was en dat de bevalling nog niet begonnen was. En dat we nou de vliezen zouden moeten breken om daarna actief te gaan leiden. Nu snap ik niet waarom we dat gisterenavond niet gedaan hadden. De vrouw was uitgeput, er is hier geen vacuum niets voor het geval ze het kind er niet uit krijgt. Voor de vrouw hoop ik dat al het afzien in ieder geval de moeite waard is geweest. Gisteren om 18.00 had ze zes centimeter ontsluiting. Straks moet ik mijn fiets ophalen bij het ziekenhuis, die staat daar al sinsdat ik ziek ben geworden en elke dag wordt er gevraagd wanneer ik hem nou op kom halen. Ik heb daar totaal geen zin in, want mijn band is lek dus die moet eerst nog ergens gerepareerd worden en het is warm. Nu scheelt het dat ik gisterenavond nog ben gaan schoonmaken en al mijn was heb handgewassen, geen andere verplichtingen vandaag.

Ojaaaa. De baby heb ik trouwens Dirk genoemd -net zoals mijn opa, e bijna de rest van de familie -, spreken ze hier uit als Derek en zijn achternaam was Moses dus klinkt wel stoer, toch?! Hij is de baby op de foto's samen met zijn mama Charity.