Lange nachten, lange bevallingen

Toch nog maar een nachtje gepakt wat ik beter niet had kunnen doen. Er zijn wel vier studenten aanwezig dus het denkwerk en het administratieve gedeelte is voor mij. Studenten interesseren zich hier alleen in de geboorte en alles er om heen lijken ze een beetje te vergeten. Wanneer ik ze vraag een zwangeschapsduur uit te rekenen zijn ze al helemaal verbaast, niet te geloven gewoon.

Vannacht frustreer ik me over het feit de mensen zo aan hun lot overgelaten worden, er geen passend beleid per persoon wordt gemaakt. Natuurlijk worden de verplichte partogrammen niet gemaakt, als iemand niet zeurt wordt diegene niet onderzocht en zo komt het dat we de avond in gaan met casussen waar we de hele nacht druk mee zijn. Het is dat ik aan het begin van de dienst de partogrammen heb gemaakt, zodat ik nu ook gewoon kon zeggen, maar ook kon aantonen dat we actie moesten ondernemen. Natuurlijk wordt dat liever niet gedaan, want ga je een actiever beleid maken kan je waarschijnlijk ook niet slapen, omdat je iemand beter moet monitoren (wat hier dus ook niet gedaan wordt).
De eerste vrouw was al 7 uur binnen en was pas één centimeter opgeschoten. Eerder dan dat het zou moeten stelde ik voor haar te onderzoeken, dit werd me niet heel erg in dank afgenomen maar dat interesseerde me eigenlijk ook niet meer. Omdat de vliezen al spontaan gebroken waren heb ik de weëenopwekkers gestart. En jawel, nog geen 1,5 uur later was deze vrouw bevallen van haar eerste kindje. De student mocht de bevalling doen en ondanks goede harttonen, progressie en tijd werd er toch weer meegduwd aan de bovenkant van de baarmoeder. Het is zo onnodig maar als het niet snel genoeg gaat.. Dit was al de tweede vrouw bij wie dit gedaan werd vanavond en ik kan dit eigenlijk niet echt aanzien, het is pijnlijk en totaal niet comfortabel. Bij dezelfde verloskundige had een andere vrouw hierdoor waarschijnlijk een totaal ruptuur, dit was in een van de voorgaande diensten gebeurd. Deze ruptuur was gehecht als een normale ruptuur, waardoor de vrouw de hele tijd bleef bloeden. Toen we dit later onderzochten kwam we er achter dat het helemaal verkeerd gehecht was en gewoon nog helemaal open, zodat alle hechtingen opnieuw gedaan moesten worden. Dit natuurlijk niet met de Nederlandse luxe van hechten op de operatiekamer of met goede verdoving.

Vanavond kwam er nog een vrouw langs die zei dat ze contracties had, maar geen contracties bleek te hebben. Bij het controleren van de harttonen bleken die er niet te zijn. Dit blijft gewoon triest, het gebeurd hier te vaak. Toch elke keer als je harttonen niet kan vinden staat het zweet op je hoofd en rug. Stiekem hoop je dat je ze ergens niet gehoord heb, maar wanneer je al zo'n vijf minuten aan het zoeken bent op een grote, bijna uitgerekende buik weet je al vrij snel hoe laat het is. Verdrietig om dit nieuws te moeten vertellen, maar wat voor de moeder nog vervelender is, is dat ze pas de volgende dag duidelijkheid zal krijgen, want er is geen echo-apparaat op de verlos.

En dan nog zoiets vies. Ik had aan het begin van de dienst een katheter gekregen van een verloskundige voor een bekende van haar. De katheters op de afdeling hier zijn op dus moet er geïmproviseerd worden met een slangetje van een infuus wat scherp en pijnlijk is. Maargoed, de vrouw van wie de katheter was is ondertussen bevallen. Nu krijgt die andere vrouw dezelfde katheter als die andere vrouw naar binnen geschoven. Het is toch niet te geloven. Enkel even in de ontsmetting en hopla! Ik ben blij dat ik hier niet hoeft te bevallen...

Op dit moment wacht ik op de bevalling van een jong meisje dat aan het bevallen is van haar eerste kindje. Zij is vanmorgen op 11.00 opgenomen met een ontsluiting van 4cm. Om 19.00 hadden ze nog maar een keer een onderzoek gehad en had ze 5cm. Op het papier waar ik de vooruitgang van de bevalling bij hou was dit dus uit de boze. Niks geen actie ondernomen. Nu kwam ik om 20.00 en nadat we opgestart hadden pleitte ik net als bij de andere vrouw voor een actief beleid. Op dat moment had ze zo'n 6 cm ontsluiting en werd er gestart met de bijstimulatie wat er uiteindelijk voor geleid heeft dat deze vrouw al meer dan anderhalf uur 9 cm heeft. Maar ja, de dokter is hier niet. De baby doet het goed en dus wordt tot het uiterste gegaan. Ik heb het zo te doen, al die studenten om me heen verklaren ze me voor gek dat ik haar aandacht geef. Geen pijnbestrijding niks voor deze vrouw, ze moet het helemaal alleen doen. Zo zie je maar weer het is echt heel frustrerend om hier te werken vooral omdat er vaak geen bal van klopt. Uiteindelijk besloot ik haar zelf nog eens te onderzoeken. De andere verloskundige had het over een klein randje ontsluiting dat steeds dunner werd, maar toen ik onderzocht vond ik helemaal geen dunne rand, maar een dikke oedemateuse rand wat er dus uiteindelijk toe zou leiden dat de vrouw een keizersnede zou krijgen. Het scenario wat ik al meer dan 4 uur in mijn hoofd had, wat ik gezegd had, maar waar niemand naar wilde luisteren. Er was gewoon geen goede vordering ondanks alle interventies. En daarnaast

mijn partogram was al lang en breed de eerste actielijn gepasseerd, hard op weg naar de tweede. Het is dat de foetale harttonen goed waren, maar ik was echt niet gerust op deze casus en nadat eindelijk de dokter werd gebeld is deze vrouw naar een ander ziekenhuis gebracht waar ze ondertussen een operatie gehad zal hebben en hopelijk wat aan het uitrusten is.

Ik heb besloten dat dit voorlopig even mijn laatste nacht is. Deze week heb ik 60 uur gewerkt en het is tijd voor weekend. Lekker uitrusten! Op volgende week weer fris te beginnen.