Niks is irritanter dan wakker worden gemaakt als je na een drukke nachtdienst net lekker ligt te slapen. Vanochtend voor het ontbijt vertelde ik nog dat ik ging slapen, dat ik extreem moe was wordt er nog geen uur later op mijn deur geklopt door dezelfde persoon. Waarschijnlijk wilde hij weg, maar mag hij het huis niet verlaten zolang ik nog binnen ben, mijn oppas. Ondertussen heb ik twee nachtdiensten erop zitten en zijn we 29 uur werken verder. Ook al komt iedereen te laat niemand neemt het echt heel nauw met de tijd. Bevallingen worden afgemaakt, administratie afgerond en dat allemaal lang nadat de dienst eigenlijk al gedaan is.

De dokter kwam om 7.30 deze morgen de visites lopen. Van het moederhuis stuurde hij een vrouw naar onze labourward. Toen ik haar vroeg of ze weëen had schudde ze haar hoofd. Omdat ze klaagde over pijn en ze vier centimeter ontsluiting had moest ik van de dokter haar vliezen breken en goed strippen, hierdoor kun je -betere- contracties krijgen. Dit heb ik geweten, want nog geen 40 minuten later werd daar haar baby al geboren. Natuurlijk mooi dat het allemaal voorspoedig ging, maar na een drukke nacht en tijdens wisseling van de dienst zit je helemaal niet meer te wachten op een casus als deze. Misschien de bevalling wel, maar al het schrijfwerk ofwel de administratie. Alle gegevens moeten hier in registers geschreven worden in tegenstelling tot het Nederlandse administratieve systeem, een druk op de knop en alles komt op de goede plek. Maar al met al, ik kan zeggen dat ik een goede nacht heb gehad.

Gisterenavond toen ik aankwam op de ward was het al een happy chaos. De ward lag vol met vrouwen die bevallen waren en vrouwen die nog moesten bevallen. Ik heb me maar snel omgekleed om daarna de statussen door te lezen om te kijken wie we allemaal binnen hadden. Net zoals de choas die het binnen was, was het ook een chaos qua casussen. De een kreeg een bloedtransfusie, een ander was doodziek, nog twee andere hadden een mega hoge bloeddruk, er was een inleiding en voor de rest waren er nog waarbij de bevalling normaal verliep of die al normaal bevallen waren. De dokter liep in de chaos orders te geven, wat en hoe hij de patiënten behandeld wilde hebben. Hij kwam naar mij toe met de inleidingcasus en droeg de avondploeg op mij deze casus over te dragen. De vrouw voelde zich totaal niet lekker, was al drie dagen opgenomen en het verliep stroef tot nu toe. Omdat ze vier centimeter ontsluiting had kon ik haar vliezen breken en in opdracht van de gynaecoloog eventueel starten met weëenopwekkers. Toen de vrouw zes centimeter ontsluiting had begon ze plotseling heel erg te rillen en kreeg ze het koud. Haar eerste dosis antibiotica had ze al gehad, dus ik kon het niet helemaal plaatsen. Gelukkig kreeg ze geen koorts en alle overige controles waren op haar bloeddruk na normaal. De weëenopwekkers die al op de laagst mogelijke druppelstand stond heb ik gestopt en gelukkig nam haar lichaam het zelf over. Na ongeveer 15 minuten stopte het bibberen, zakte de bloeddruk en waren de foetale harttonen weer normaal. Op zo'n moment hoop je dat zo'n kind maar snel geboren wordt. De ontsluiting vorderde gelukkig voorspoedig en de conditie van de baby en de moeder bleef al de verdere tijd normaal. 2,5 uur na het breken van de vliezen werd er een gezonde zoon geboren, een moe maar voldane moeder, maar ook een voldane ik. Nadat de moeder opgefrist was hebben we haar weer in haar bed geinstalleerd om haar te laten genieten van het kindje.

Sharifa, de student, was speciaal voor de nacht gekomen omdat ik ook nachtdienst had en de verloskundigen waren daar maar al te blij mee, want ondanks dat het druk was konden zij dus even lekker slapen. Samen konden wij de opnames doen, deed ik het papierwerk en maakten we beleid.

Er kwam nog iemand binnen, waarbij na het doorprikken van de vliezen, bijna gelijk het kind geboren werd. De makkelijke bevallingen, maar toch af en toe ook fijn. Het is dat de verloskundigen dan wakker worden van het gehuil van een baby of een moeder die aan het persen is, maar ze vertrouwen ons ook wel zo dat ze weten dat wij weten wat we doen. Dat maakt het werken zoveel leuker. Niet dat ze de hele nacht aan het slapen zijn, want wanneer wij met iets anders bezig zijn dan doen zij ook gewoon hun werk.

Na de bevalling is het aan mij om alle adminstratie goed te verwerken en te zorgen dat degene die met de vrouw meekwam naar de apotheek gaat om medicatie te halen die wij gebruikt hebben. De mensen moeten hier achteraf betalen voor de spullen die we gebruikt hebben, zodat wij onze voorraad medicatie weer aan kunnen vullen. Een gek systeem, maar zo werkt het hier nu eenmaal.

Halverwege de nacht hebben we de vrouwen die zonder complicaties normaal bevallen moeten verhuizen naar het moederhuis om ruimte te maken voor nieuwe moeders.

En nog zoiets, er waren twee vrouwen die antibiotica kregen en zij zouden om 4.00 een nieuwe dosis moeten krijgen, maar omdat iedereen lag te slapen heb ik dat maar gedaan. Toen iedereen weer bij positieve kwam bleek dat zij dat niet eens wisten. Dit zijn echt wel slordigheden hier, maar aangezien de verloskundigen van de nacht hier overdag niet slapen zijn ze echt moe als ze nachtdiensten hebben.

Deze nacht heeft onze ward de wereld zeven nieuwe baby's rijker gemaakt, waarvan zes jongens en een meid. Het was een drukke, maar een goede nacht. Mooie ongecompliceerde bevallingen, gezonde baby's en blije moeders. Toen ik om 9.30 naar huis kon ben ik na het ontbijt en douchen in bed gaan liggen en heb ik, op een kleine onderbreking na, de hele dag geslapen. Ik ben weer helemaal bijgetrokken, maar vannacht ben ik toch maar niet voor een nachtdienst gegaan. Even rustig aan en lekker uitrusten.