De week gaat snel. Het is alweer dinsdagavond en ik heb mijn tweede dag werken ook goed doorgekomen. Wat een drukte was het vandaag zeg, maar het is ook leuk om bezig te zijn. Het enige lastige is nog dat je tussen al de zwarte collega's toch echt je plekje moet vinden, om zo geen buitenstaander te worden. Doordat er drie collega's zijn omgekomen is er minder personeel aan het werk en loopt het ook maar af en aan. Veel structuur qua personeel is er ook niet, maar gelukkig kon ik vandaag samenwerken met een vaste verloskundige. Het is toch ook gewoon nog wennen op een nieuwe plek en dan net weer een ander dialect Engels, maar we komen er wel. Afgelopen nacht was erg druk geweest en eigenlijk iedereen die op de verlos-afdeling was opgenomen was bevallen, zeven baby's tijdens de nacht. Geen tijd om lang te treuren want onze eerste bevallende vrouw kwam al binnen en nog geen 20 minuten later was daar een mooie gezonde flinke jongen geboren. Eigenlijk ging het heel goed, want uiteindelijk zijn er vier vrouwen bevallen. Zodra de ene vrouw weer in haar bed lag kwam de volgende vrouw binnen. Mooie ongecompliceerde bevallingen, met als resultaat dat Tamale weer vier jongetjes rijker is. Toch merk ik dat ze hier veel preventiever werken en dat vaak niet in het voordeel qua comfort van de vrouw. De vrouwen brengen hun eigen medicatie mee en dit is vaak veel meer dan er uiteindelijk gebruikt wordt. Wel zonde van het geld, maar de verloskundige kan echt tekeer gaan wanneer de spullen er niet zijn. Ook medicatie wordt veel laagdrempeliger gegeven. De moedersterfte in Afrika is qua bloedingen na de bevalling enorm hoog en dat proberen ze dan ook echt te voorkomen door soms onnodig veel medicijnen te geven na een mooie ongecompliceerde bevalling. Zo krijgen de vrouwen dus ook standaart na de bevalling antibiotica. Dit omdat er qua hygiene thuis eigenlijk bijna niks is. Nog twee kleine voorbeelden van vandaag is dat er een vrouw op de afdeling kwam die voor de derde keer opnieuw gehecht moest worden. Zij was tijdens de bevalling gehecht, maar de hechtingen waren gaan ontsteken en door het zitten (naar wat ik begreep) op een warme oppervlakte was de hechting losgeraakt. Hier hechten ze alles met een draad dus gaat er aan de ene kant iets stuk dan gaat alles stuk. De derde keer hechten en dan doen ze dat ook nog eens zonder verdoving, pijnlijk. Toen er een tweede vrouw binnenkwam hing er om haar heen een hele walm. Dit was ook de reden dat haar partner haar naar het ziekenhuis had gebracht. Het personeel was alweer wat aan het mopperen, aangezien ze geen zin hadden om nog een keer iets opnieuw te moeten hechten. Bleek dus dat ze na de bevalling vergeten waren de watten weg te halen. Deze zaten er nu dus al 10 dagen in. Verschrikkelijk, de antibiotica, die zij tot 7 dagen na de bevalling geslikt heeft zal waarschijnlijk haar redding zijn geweest want dat is gewoon levensgevaarlijk. Zo was het me mijn dagje wel. Ik heb me in ieder geval enorm bezig gehouden en heb veel kunnen doen! Het begin van nog veeel en veeel meer. Nu snel slapen, want het is morgen weer vroeg dag.