Vandaag onverwachts mijn allereerste bevalling gedaan! Met de gedachte dat we iemand medicatie gingen geven om de bevalling in gang te zetten liepen we naar de onderzoekskamer. De vrouw bleek echter al contracties te hebben en kon bijna ongemogelijk de onderzoekstafel opklimmen, dit moet namelijk met een geïmproviseerd trapje. Toen ze uiteindelijk geïnstalleerd was zagen we tot onze verbazing al wat haartjes naar buiten komen. De vrouw was zo beheerst dat we dit totaal niet hadden verwacht. Gelukkig waren we met z'n tweeën en konden zo snel als het mogelijk was alle spullen klaar zetten voor deze baby en werd mijn eerste Ghanese meisje geboren. Ze moest wel even bijkomen van de lancering, maar is verder helemaal gezond. Een supermooie ongecompliceerde bevalling, i love it.

De dag begon eigenlijk al goed, het regende en het was dus voor een moment heerlijk afgekoeld. In het ziekenhuis begonnen we deze ochtend met een nuttige dia-presentatie met uitleg over -spontane- abortus, protocollen en beleid. Het is voor mij wel heel handig, want zo leer ik de Engelse vaktermen. Uiteindelijk gaan veel dingen wel hetzelfde als in Nederland, maar dan wel op een Afrikaanse manier. Net iets meer geïmproviseerd.

Omdat er afgelopen nacht wel acht baby's geboren waren lagen er dus overal vrouwen verspreid. Hier houden ze geen rekening met de gevoelens van de vrouwen van wie het kindje overleden is. Iedereen ligt bij elkaar op de zaal, wat mij zelf heel erg moeilijk lijkt. Overal zie je mama's met hun kind en zelf ben je, je kind verloren zonder het maar ook echt vast gehouden te kunnen hebben. Het leven hier is zo hard en de dood is er zo enorm mee verbonden. Ik heb er geen woorden voor.

Vandaag heb ik met de dokter de visites meegelopen. Het is leuk om te zien hoe soepel het contact tussen de dokter en de patiënten verloopt. Bij typisch Afrikaanse casussen, zoals een zwangere met malaria, neemt hij de tijd om mij dat uit te leggen. De visites zijn dus ook echt super leerzaam. En hier loopt niet zoals in Nederland alleen de hoofdzuster mee met de arts, maar volgen alle studenten ook, wat er dus voor zorgt dat er zo tien mensen om een bed staan. Het heeft wel wat gemoedelijks. Wat ik hier wel goed vind is dat de dokter mensen die van ver moeten komen niet meer ontslaat uit het ziekenhuis. Deze vrouwen moeten blijven tot de bevalling, omdat ze vaak onverantwoord ver moeten reizen en een birth-before-arrival kan je hier beter niet hebben, want ambulances gaan naar hoe ik het begreep niet zover en mensen moeten met een taxi naar het ziekenhuis komen.

Zelf heb ik met de studenten de zwangeren gecontroleerd. Ik wist niet dat ik het zo leuk vind om ze te leren hoe je een zwangere moet onderzoeken, wat normaal is & wat niet normaal is etc. Bovenal wat Nederlandse mentaliteit bij de studenten kan hier geen kwaad. Voor het eerst zijn de bedden van de mensen die op de afdeling liggen opgemaakt. Het zag er echt een stuk netter en verzorgder uit. Nadat we klaar waren kwam er een gerimpeld oud oma'tje naar me toe om te zeggen dat ze het heel goed vond. Het liefst zou ik de hele -ward- schoonmaken, het is hier zo vies en er moet toch ergens begonnen worden als we het over hygiene hebben.

Nu vanavond het afscheidsdiner van mijn moeder die gaat morgen naar huis. Zo schattig, een van de verloskundigen waarmee ik samenwerk heeft een Afrikaanse ketting voor haar gemaakt. En na het werk liep ze met me mee naar de taxi om me dit keer niet zo te laten afzetten en het werkte want in plaats van €3,50 betaalde ik maar €0.70!