Mijn eerste werkdag, verschrikkelijk! Meer woorden heb ik er niet voor.

Het is lastig om echt afspraken te maken in Ghana. Na het gesprek van gisteren was er afgesproken dat ik vandaag zou beginnen, ondanks dat ik eigenlijk liever maandag had willen beginnen. Maargoed in plaats van 8.00h werd ik om 9.00h opgehaald. Aangekomen bij het ziekenhuis moesten we het hoofd van de administratie vinden. Onvindbaar natuurlijk.

Toen we hem uiteindelijk gevonden hadden schreef hij een briefje voor het hoofd van de materniteit dat ik vrijwilligerswerk zou komen doen. Lekker vaag allemaal.

Heel ongemakkelijk zat ik daar het eerste half uur. Een van de verloskundigen had gezegd dat ze nadat ze een abortus had uitgevoerd mij zou komen halen voor een rondleiding.

Ondertussen nam ik de afdeling in mij op. Er lagen overal patiënten, in de gang, in de kamer en op de grond. Op sommige bedden lagen lakens, op andere een plastic vel meer niet en dat in deze hitte. Het was bloedheet. De ramen waren denk al een jaar of tien terug een keer stuk gegaan en er zat een hor voor. Voor het geval dat de kraan het zou begeven stonden er overal grote emmers met water. En het was vies, heel erg vies.
Om watjes nat te maken gebruikte ze 'steriel' water uit een waterflesje, met wat gaatjes in de dop. De bloeddrukmeters zijn stuk en het scharrelt maar wat aan. Help, het is dus echt crisis hier in mijn ogen.
Tijdens de rondleiding werd mij het een en andere verteld. Gelukkig is mijn Engels wel zo goed dat ik fatsoenlijk kan communiseren en dus ook vragen kan stellen.
De vrouwen worden hier niet geholpen met wassen of met het verzorgen van hun kinderen. Wanneer vrouwen in het ziekenhuis zijn worden ze als het ware als een zwak persoon gezien, dus heerst er een soort van schaamte. Het is namelijk gebruikelijk om in de Ghanese cultuur thuis te bevallen, wat daarnaast ook gratis is.
Zo kun je zien dat -education- hier een groot ding is en daar wordt ook hard aan gewerkt. De cultuur en gedachten zorgen voor gevaarlijke situaties voor zowel moeder en kind.
De afgelopen nacht was er een vrouw thuis bevallen en toen haar kindje niks deed kwam ze naar het ziekenhuis, hoe verdrietig, doordat zij thuis bevallen was is haar kind overleden.Hoe ze hier werken is mij nog een grote vraag. Het lijkt alsof ze totaal niet geinteresseerd zijn in de verzorging van moeder en kind. Het enige wat ze doen is medicatie geven en papierwerk.

Na het werk ben ik naar het vrijwilligershuis gegaan, om daarna voor het eerst op de fiets om boodschappen te gaan.Een hele onderneming, want het is ongelooflijk druk op de weg en van alle kanten komen auto's, moterfietsen en brommers. Als je van toeteren houd kan je hier je lol op, want een toeter betekent hier - aan de kant, ik kom eraan -.
Het is gevaarlijk en geregeld zie je auto's tegen elkaar aangedeukt staan. Hou het dus toch maar liever bij een fiets.

Na het boodschappen doen nog 25 minuten naar huis moeten fietsen, om me even te douchen en nu rustig onder een enorme mangoboom even mijn blog aan het bijwerken. Kan niet wachten tot de mango's rijp zijn, ze zijn hier namelijk veeel lekkerder dan in Nederland.
Ik had graag foto's willen maken om de beelden die ik heb gezien vast te leggen, maar dat was niet mogelijk vandaag. Mensen vinden het niet fijn als blanke foto's van ze maken.