Ook al duren de diensten lang, de tijd vliegt. Vannacht is mijn tweede nacht en doordat ik pas om 17.00 wakker werd voel ik me helemaal fit. Voor het werken hebben we met alle vrijwilligers gegeten bij ons op de lodge. Afgelopen maandag zijn er drie nieuwe vrijwilligers aangekomen dus hadden we mooi de gelegenheid om kennis te maken.
Elke dinsdag moet ik alleen haasten om op tijd op mijn werk te zijn, want de Ghanezen eten niet zo heel snel. De enige aanwezige was een baby die geboren was door middel van een keizersnede. Toen ik deze baby naar de neonatologie bracht kon ik mooi gelijk ons vondelingetje bewonderen en meenemen. We hadden de tijd om hem te wassen, aan te kleden en te knuffelen en omdat hij daar alleen lag omdat er geen moeder was die voor hem zorgde mochten wij heb bij ons op de ward houden deze nacht. Nu waren er geen bevallende vrouwen die ons wakker hielden was het wel ons kleine mannetje die de hele tijd aandacht wilde.
Een lege labourward is eigenlijk een zeldzaamheid in de stad. Als je, je indenkt dat er gemiddeld 10-20 baby's per dag geboren worden dan kun je verwachten dat dit ook niet heel lang kan duren.
Er kwamen wel wat vrouwen binnen, maar omdat zij nog niet ver genoeg waren in de bevalling moest ik ze doorverwijzen naar de maternity.
Uiteindelijk kwam er iemand binnen waarvan ik dacht dat zij wel kon gaan bevallen. Iedereen lag te slapen van het personeel dus was de opname voor mij en ik had gelijk. Tijdens het onderzoek voelde ik helemaal geen hoofd, maar iets heel raars en plotseling realiseerde ik me dat het een voet en billetjes waren. Een volkomen stuitligging. Nadat ik een infuus geprikt had en alle gegevens had die ik wilde weten heb ik een van de verloskundigen wakker gemaakt om te overleggen. Een stuitbevalling is altijd een risico en ook hier in Ghana doen ze liever een keizersnede wanneer ze weten dat de baby ondersteboven ligt. Omdat de baby niet al te groot aanvoelde en dit haar vierde kind zou worden besloten we haar niet meer naar het andere ziekenhuis te sturen, maar de bevalling hier af te maken. We konden het risico niet nemen dat de baby in de auto geboren zou worden. Dit zou dan mijn tweede stuitbevalling worden hier, dat blijft toch gewoon elke keer weer spannend. De verloskundige vertelde mij dat ze eerder een stuitbevalling had gedaan, waar het kind bij was overleden, natuurlijk niet echt een goede timing, maar zoals ze het hier zeggen met -Gods Grace- gaan we deze bevalling tot een goed einde brengen. De baby werd nog geen uur naar binnenkomst geboren en na even geprikkeld te worden zette het meisje het op een huilen. Een hele zorg minder voor ons, de bevalling was voorspoedig gegaan.
Een bevalling als deze maakt iedereen toch weer bewust van het feit dat het werk wat we doen kwetsbaar is en bij de nabespreking werd er nog gezegd dat ook al hebben we al de kennis, God is het allerbelangrijkste in ons werk omdat hij wonderen doet. Ik vond dat wel mooi om te horen, want bevallen is misschien wel een normaal proces, maar het blijft een wonder dat alles normaal verloopt.
Ik was nog bezig met het afronden van de administratie toen ik geroepen werd. Er lagen twee vrouwen die een beetje tegelijk aan het bevallen waren en ik moest er ook een nemen. Wel nog zo aardig dat ik mocht kiezen welke vrouw ik wilde, een eerste kind -die vaak wat langer er over doet- of een derde kind. Omdat ik de vrouw van haar eerste kind had opgenomen en opgevolgd koos ik voor deze vrouw. En terwijl de andere baby luidkeels aan het huilen was beviel mijn vrouw nog geen vijf minuten later.
De nacht is tot nu toe drie baby's rijker. En al het papierwerk heb ik net afgerond. De moskee begint alweer te loeien, dus het is al 4.00 uur. Tijd om even onder de -douche- te gaan staan, voor zover je het een douche kan noemen. Elke keer haal ik weer de rillingen, want de laatste keer waren er twee ratten aan het vechten met elkaar. Maar soms kan je beter niet nadenken en gewoon gaan staan.
Omdat iedereen bevallen was en er ook niemand meer binnengekomen was kon ik in tegenstelling tot de dag ervoor op tijd naar huis. Ik moest nog heel even wat bij onze vondeling brengen en omdat hij honger had heb ik hem nog even eten gegeven en geknuffeld. Grappig, om de verbaasde gezichten van de ouders van de andere kinderen te zien wanneer ik onze baby aan het verzorgen ben. En, omdat de huidskleur erg licht is kan het nog best voor een half bloed door gaan. Ik ben verliefd, wilde maar dat ik deze baby kon meenemen. Ze hadden me al aangeboden om de papieren te vervalsen en een geboortedocument te maken voor me! Aangezien ik hiervoor 8 maanden in Zuid-Afrika heb doorgebracht zou het nog heel geloofwaardig zijn ook.
Thuis weer heerlijk mijn bed ingedoken, maar niet zo lekker meer geslapen als de vorige dag. Vanavond mijn laatste dienst waarna ik vier heerlijke dagen vrij ben, even bijkomen.