Mijn Grootste Vijand

Langzamerhand herpakt mijn leven het gangetje.
Ik slaap wat beter, trek er op uit en……ben weer aan het shooten.
Dit alles wel tezamen met mijn moeder, zij is de hele dag van de partij hoor.
Door de jaren heen heeft ze zich ingegraven in mijn brein en is later langzamerhand een ‘kindje’ geworden. Jullie begrijpen, ze is er niet zomaar weer uit, dat gaat tijd kosten.
Ik heb vrede met de hele situatie en zoek nu mijn weg als wees en ex-mantelzorger.
Een ding is zeker, ik heb bakken vol tijd gekregen en dat is eigenlijk een groot cadeau.
Uiteraard zijn er nog allerlei ‘regel’ zaken, maar door de alom bekende ambtelijke molens, verlopen die in een relaxed tempo.
Langzamerhand slibt onze agenda dicht, er moeten ‘inhaalslagen’ gemaakt worden, en voorbereidende ‘acties’ voor de overwintering.
En ja.....het is ook ‘Feestmaand’, met als extra, wat verjaardagen.
Dus......we zitten weer in een rush, leuk, gezellig en verwarmend en de oude dame kijkt mee.
Met mijn jongste broer ben ik naar de Kunsthal (inhaalslag) geweest, er was een tentoonstelling die we graag wilden zien, te weten: ‘Actie <-> Reactie, 100 jaar kinetische (bewegende) kunst. De tentoonstelling was heel bijzonder, vele zintuigen werden geprikkeld .
En…… tot mijn grote vreugde was er ook een tentoonstelling van Stephan Vanfleteren, een grote inspirator voor mij.
Ik heb enkele mooie ideeën opgedaan die ik tot uitvoer ga brengen in CalpeI
Daar manlief, broerlief en ik, Nikon fan zijn, zijn we lid van de Nikon Club en de jaarlijkse Clubdag, was afgelopen zaterdag in het Spoorweg Museum in Utrecht.
Er was veel verleidelijk ’Nikon’ spul te zien en er waren interessante lezingen. En…je kon je hart op halen aan het fotograferen van allerlei ‘trein spul’.
De heren vonden het geweldig en ik? Niet dus, wat een stank geven die dingen af. Toch heb ik wel enkele mooie foto’s kunnen schieten.
En om de week nog wat te vullen, zijn broerlief en ik naar Eindhoven gereisd en bezochten in de Campina melkfabriek, een tentoonstelling over robots, ‘Robot Love’, heel interessant en bizar.
Het gaat om de liefde tussen mens en robot en de vraag is of we van ze kunnen houden door ze te voorzien van ‘menselijke’ eigenschappen.
Tja, wellicht gaan we nog eens verzorgd worden door een robot,

niks geen ‘menselijke’ mantelzorgers meer.
Jaja, lieve oude dame, jij hebt gelukkig nog redelijke ‘menselijke zorg’ genoten.
Ik heb een drukke agenda met shoots staan, zo leuk om te doen en ik kan mijn passie uitleven. Ik heb al schitterende beelden van ons oudste kleinkind. Zo blij hiermee.
Zo zien jullie, het leven heeft me weer aangeraakt.
Door alle emoties en stress heen, heb ik me omringd gevoeld met lieve mensen, ook met jullie, dat was een grote steun, nogmaals dank.
En.........ik ben tegen mijn grootste vijand aangelopen, ‘ME’, wat ben ik ongelofelijk hard voor mezelf, daar ga ik vanaf nu eens flink aan werken. Ciao.