Maurice zet kracht bij zijn woorden

Dag 32, Dinsdag
We pakten ons flink in, wij hadden geen zin meer in kou lijden.
Niks geen rokjesdag dus, de jeans ging aan.
Ik wilde een stevige wandeling gaan maken via een kustpaadje naar Benissa en manlief ging de andere kant uit.
Ik kreeg het al snel te warm, veel te warm. Het is een pad langs de zee, tegen de rotsen aangeplakt en er was geen zuchtje wind, nou, dan weet je het wel.
Gelukkig was ik zo slim geweest om water mee te nemen.
Het was een prachtige wandeling en ik nam me voor om de volgende keer naar Moraira te lopen, wellicht met mijn broer (ja, die komt weer in April).
Wat ik heel vervelend vind, is het feit dat het hier vergeven is van de processierupsen en dat schijnen gemene krengen te zijn voor mens en dier. Honden kunnen er zelfs door overlijden.
Bij ons in Nederland zie je ze op de eikenbomen en hier kiezen ze de naaldbomen uit en daar staan er hier duizenden van. Een kreng heb ik geportretteerd, als bewijslast.
De mimosa bloeit bijna en ik kon het niet laten om een takje af te breken en dat stak ik in mijn rugzakje. Op een geven moment kwam ik een Engels stel tegen en de heer zei: “there is something growing on your bag”. Oeps, het viel dus behoorlijk op, ik heb de tak gelukkig weg kunnen moffelen in de rugzak, buigzaam spul. Nu staat hij fier te wezen in een wijnfles, hopelijk komt de bloei erin.
Manlief was naar de oude stad gelopen en daar was het steenkoud vertelde hij, de wind kon daar los gaan en er is veel schaduw in de smalle straatjes.
Op ons balkon was het heerlijk, de wind stond achter het gebouw, super. Het was zelfs iets te heet, dus we wisselden af met binnen op de bank.
Opeens ging de bel, we schrokken ons te pleuris, de bel lijkt wel een sirene, Merlyn, (de Engelse dame van de gezellige verjaardags borrel) stond voor de deur. Ze nodigde ons uit voor een borrel in de club, haar man (een Nederlander, Jelle genaamd) was jarig, ze wilde hem verassen.
Gezellig, wij erheen, hij zat met Nederlandse vrienden (uit Uden), uit

te buiken met een biertje, ze waren uit eten geweest. Hij was echt verrast toen wij eraan kwamen en ja.......je kent het, het werd een lange, super gezellige, vloeibare borrel.
Gelukkig had ik al besloten om niet te koken haha, we snackten wat toen we thuis kwamen en doken het bed in.

Dag 33, Woensdag
Manlief heeft slecht geslapen, dat is uitzonderlijk voor hem. Ik denk dat bier drinken niet zo geschikt is voor hem. Ik daarentegen, heb geslapen als een blok, aan een stuk, ongekend en geen centje pijn in het hoofd.
We deden rustig aan, we hadden niets op de planning staan.
Eind van de ochtend deden we de boodschappen pas. Het was lekker weer, maar wel een fris windje, gelukkig was het op ons balkon goed toeven.
We boffen zo met de ligging, ook is het zo leuk om de strandgangers/wandelaars, zwemmers, peddelaars, zeilers etc etc te observeren.
We hebben een tijd terug geïnvesteerd in een goede verrekijker (een Nikon uiteraard) en loeren wat af met dat ding. Hopelijk zien we eens dolfijnen, die worden hier soms gezien.
Na het avondeten ( homemade spaghetti bolognese ), ben ik met het beest naar de oude stad gelopen, ik ben foto’s gaan maken van de feestverlichting ter ere van Valentijnsdag. Het was heel leuk en leerzaam om het beest bij avond, met een hele hoge iso en uit de hand, te testen en uit te proberen. Ik ben zeer tevreden, het is echt een beest van een camera, wat ben ik blij met hem.
Om een voorbeeld te geven: Hier een foto van het beest, lang niet perfect omdat je in deze situatie een statief moet gebruiken, deze is dus uit de hand.
2,5 sec belichting, Diafragma 22 en de Iso op 4000…….ONGELOOFLIJK toch?
Ciao.

PS, voor de romantici onder ons, een fijne Valentijnsdag gewenst. Wij wilden eigenlijk uit eten gaan, maar toen we de prijzen zagen voor allerlei ‘rood spul’, besloten we saampjes op het balkon te snacken en te proosten, maar........ we kregen een intieme uitnodiging.........

kijk ook http://yvonneciao.nl