Op stap met een missie

Dag 34, Donderdag
Valentijnsdag, hier in Calpe ziet het rood van de harten, de commercie heeft van alles verzonnen om de mensen te lokken.
Wij hebben niets voor elkaar, we starten de dag gewoon met een tevreden kus.
We hebben wel een fles Cava gekocht, maar die is niet voor ons.
De dag begint grijs en koud, wij geloven het wel en besluiten ons vertier binnenshuis te zoeken, geen straf hoor met een boek en een verse puzzel voor manlief.
We lunchen met lekkere opgewarmde restjes, ook verre van verkeerd.
Als we na de lunch de verwarming een tandje hoger hebben gezet en ik zelfs een legging heb aangedaan, breekt de zon opeens door en is het van het ene op het andere moment balkon weer. Ongelofelijk, maar waar. Eigenlijk had ik net het plan op gevat om te gaan lopen, maar ik stroopte de legging van mijn benen, smeerde me in en ging met verrekijker het balkon op. Er was een shoot aan de gang op een zeilboot. Een of ander model stond op die boot mooi te wezen en een heel team, hielp de fotograaf om shots te maken. Wat was ik daar graag bij geweest.
Aan het eind van de middag, besloot ik toch nog aan de wandel te gaan, manlief had geen zin. Ik heb anderhalf uur mijn lijf uitgelaten, heerlijk.
Tja, en toen was het tijd om ons te soigneren, we waren uitgenodigd om te komen dineren bij Merlyn en Jelle.
We sloegen stijl achterover toen we hun appartement op de 11e verdieping betraden, een prachtig, ruim appartement met veel comfort, zelfs op het balkon ligt marmer.
Zij boffen enorm dat ze dit appartement kunnen huren, rechtstreeks van de eigenaar.
Omdat zij hier elk jaar 8 maanden vertoeven is de sfeer echt huiselijk met behulp van allerlei persoonlijke spullen.
Het leuke stel uit Uden was er ook en de sfeer zat er meteen goed in.
We hebben heerlijk gegeten, Merlyn is een uitstekende kok en alles was zo verzorgd, top!

Het was een hartverwarmende avond en de drank vloeide rijkelijk.

Dag 34, Vrijdag.
Gelukkig hadden we geen huisdier in onze hoofden toen we opstonden. We waren wel moe omdat we voor ons doen veel te laat naar bed waren gegaan en toch op de normale tijd op stonden.
Na de ochtendrituelen, waren we helemaal appie de kikker, en liepen gezwind met karretje naar de Lidl. Even goed inslaan, dan konden we er weer een paar dagen tegen.
Het was zonnig met een frisse wind en ja, weer stond de wind voor ons gunstig, dus balkonweer, zelfs iets te warm.
Na de lunch, ging ik op missie, ik ging op zoek naar ‘bijna rijpe mimosa’, want mijn tak van vorige week ging niet bloeien, dat was inmiddels wel duidelijk.
Ik liep richting Benissa, over het kustpad, want daar staan mimosa bomen/struiken? En eindelijk zag ik er een die gunstig op de zon stond en op bloeien stond en haalde er enkele takjes af en stopte deze meteen in mijn rugzak, ik glunderde, want als ik deze rooftocht vaker ga doen, zijn we zeker een paar weken voorzien van bloeiers in de vaas (melkkannetje).
Ik ging op de terugweg nog even langs de koffieleverancier en liep met koffie, blij naar huis.
Alle stappen waren inmiddels gezet, ik mocht het balkon op met een wijntje.
Manlief was inmiddels ook thuis, hij was een stuk de penon op geweest om te fotograferen, dus ook hij was zeer tevreden.
We hebben genoten van het laatste ‘zon uurtje’ en de reuring op het strand en de zee. Op een gegeven moment zat er een grapjas met een stoeltje in de zee.
Wederom hoefde ik niet te koken, er was nog voldoende over van de pasta bolognese. En wat smaken restjes toch altijd lekker.
Ciao.
zie ook http://yvonneciao.nl