Ken je die van die Corsicaan, die naar Corsica ging?....

Deze week heb Ik twee dagen niet gewandeld, ongekend, dit is nog niet eerder voorgekomen sinds 5 jaar.
De reden was; ‘het weer’.
Een dag lag er sneeuw en had het gevroren, dus........glad, en dat is risicovol voor een dame op leeftijd en de andere dag, was er gietende regen en storm,.........deze dame wilde haar lijf niet bloot stellen aan dit geweld.
Maar.... het voelt niet goed, een dag niet lopen, ik word er moe en chagrijnig van.
‘Het weer’, heeft ook de terugreis van de ‘Corsicaan’ (onze buurman en vriend) verziekt, hij keerde onverrichterzake terug van Schiphol naar Breda, zijn vlucht was zodanig vertraagd dat hij de aansluiting in Nice ging missen. Hij kreeg pardoes een ‘sneeuwwaas’ voor zijn ogen, maakte rechtsomkeer naar Breda, verwerkte met de nodige $]£[¥^¥\¥ de gebeurtenis en besloot meteen om tot ons vertrek ook maar in Nederland te blijven en dat vinden wij uiteraard heel gezellig, want hij behoort inmiddels tot het meubilair.
Jullie weten dat mijn wandelschoenen in de kliko beland zijn, helaas….. mijn bergschoenen nu ook, bijna tot stof vergaan en on-beloopbaar geworden. Tja, gevalletje versleten na 15 jaar bewezen diensten.
Ik heb nu toch maar de euvele moed gehad om nieuwe wandelschoenen aan te schaffen, wellicht kan ik ze ook nog 15 jaar belopen.
Mijn gemoed is bedaard, alhoewel ik op een dag nog enorm woest ben geworden, de reden was de ‘ABN/AMRO bank, de bank van de oude dame.
Wat een klerebank, terwijl ik zo hoopvol gestemd was toen ik constateerde dat zij een speciale ‘nabestaanden desk’ hebben.
Daar ben ik hoogst persoonlijk met alle verplichte paperassen heen gegaan, ik werd in een aparte ruimte ontvangen, kreeg koffie en alle service en expertise. Kat in het bakkie, dacht ik, binnen 2 weken, zou ik bericht krijgen, werd me bij afscheid mede gedeeld. Mooi, dan zou ik daarna nog internetbankieren kunnen regelen om vanuit Spanje alles verder te organiseren. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat er een nieuw personeelslid werd ingewerkt en bij ons gesprek aanwezig was, en daar lag uiteindelijk, denk ik, ook de grote misser.
Want, wat bleek, na 3 weken had ik nog geen post van de bank, dus....klom ik in de telefoon. Ik belde de nabestaande desk, helaas… zo’n shit 0900 nummer, uiteindelijk een uur aan de telefoon gehangen, met als resultaat, het hoofdkantoor had geen papieren uit Breda ontvangen.
Ik ontplofte, stelletje kneuzen. Ik kreeg te horen dat ik er zelf verder achteraan moest gaan en op mijn vraag of ik dan een direct nummer zou kunnen krijgen, kreeg ik nul op het rekest.
Na weer een 0900 nummer en weer een telefoontje van 1 uur, kreeg ik het bericht dat alles in de inbox zat in Breda, keurig ingescand en wel, dat hoop ik tenminste, maar……..het was niet verstuurd. Mijn bloeddruk bereikte ongekende hoogten.
Nu moet ik weer 2 weken wachten op post van de bank en erop vertrouwen dat het dit keer wel goed is gegaan. Ik zal de rest niet georganiseerd krijgen voor Spanje, dat zal moeten wachten tot

Mei dus, zo ook de belasting afwikkeling, het is niet anders.
De rekening van de uitvaart is inmiddels betaald door ons, de 3 kids van de oude dame.
Wat een gedoe allemaal, maar.......ik heb de toestanden geparkeerd, we gaan nu genieten van deze knusse tijd.
Er gebeuren zoveel mooie dingen om ons heen, we zijn echt omringd met zorg en liefde, dat dan weer wel.
Een happening wil ik even benoemen, kleinkind 2 had een kerstopdracht van haar school; de brugpiepers moesten een oud mens verrassen met iets lekkers en wat gezelschap.
De slimmerd koos voor haar opa en oma en verraste ons met roze, flink besuikerde donuts.
Op mijn dankwoordje dat we dit zo lief vonden dat ze dit van haar centjes had gekocht, vertelde zij dat ze gewoon geld aan haar vader had gevraagd, haha. De donuts, gingen er bij haar in als koek. Maar.....ze bleef uren, we zijn weer helemaal op de hoogte van alles en er moest uiteraard nog ‘gepest’ worden en ik verloor zoals gewoonlijk.
Met een goed gevoel kon het dametje huiswaarts keren, ons achterlatend met een big smile en een vervolgafspraakje.
En nu lieve mensen, onze kerstwensen, jullie weten dat wij niet aan ‘papieren kaarten’ doen, maar bij deze wensen we jullie:
Warme Liefdevolle Feestdagen, heb geen verwachtingen, ga er onbevangen in, hang zelf ook wat slingers op en geniet, ook van het kleine.
Ciao.