Een poes op je schouder

Dag 87, Dinsdag 9 April
We hadden een drukke ochtend. Na mijn ochtendtrip haalden we bij het verhuur bureau aan de overkant, de sleutels van het appartement van mijn broer op, ze hebben siësta als hij arriveert, vandaar en... wij wilden de koelkast alvast aanzetten met biertjes erin. Mijn broer is gek op bier.
Ook zetten we wat zelf geplukte jasmijn in een vaas, dan ruikt het lekker als hij binnenkomt en we zetten een 6l fles water neer, de rest mag hij zelf doen en dat zal waarschijnlijk niet veel zijn, want we gaan gewoon buiten de deur leven.
Zijn appartement is veeeeeeel mooier dan het onze, lichter en moderner.
Bij ons verhuurkantoor lieten we een contract opmaken, voor volgend jaar alvast en we deden de aanbetaling, het kan maar geregeld zijn.
Ook ruilden we de vuile was voor schoon spul en maakten het bed op.
Pfffff, maar nu hebben we dan ook vakantie.
Toen mijn broer arriveerde met Beniconnect, de ideale transfer hier, liepen we meteen naar zijn appartement. Hij sloeg stijl achterover, al die ruimte voor hem alleen, volgend jaar gaat hij beslist iemand meenemen, denkt hij.
Hij had niet veel tijd om zich te installeren, want wij werden voor een welkomstborrel verwacht bij de Schotse dame, Sheila genaamd, met de blauwe haren. Jelle en Merlyn waren er ook.
Sheila is eigenaar van een appartement en heeft het smaakvol ingericht en wat verbouwingen gepleegd, echt top. Ze zit op de bovenste verdieping, schitterend.
We zijn warm onthaald door haar, gin tonics, bier en heerlijke hapjes. De stemming zat er meteen goed in!
Daarna liepen we naar de club, we hadden gereserveerd en homemade moussaka besteld, Pablo heeft die speciaal voor ons gemaakt, maar we namen eerst nog een borrel.
Het werd een spectaculaire, gezellige en lekkere avond. Het klikt gelukkig helemaal tussen onze vrienden en Hans.

Dag 88, Woensdag 10 April
Ik werd weer eens te vroeg wakker, balen, want we konden een beetje uitslapen omdat Hans en ik elkaar pas om 09:00 zouden treffen voor de ochtendwandeling.
Alvorens echt te gaan doorstappen, dronken we een ‘solo’ aan de boulevard, een flinke opkikker.
We genoten van de wandeling en maakten flink wat foto’s en bespraken onze instellingen. Jullie weten het he, Hans heeft dezelfde camera als ik gekocht, zo kunnen we elkaar helpen om het ding te doorgronden, ideaal.
We dachten een leuke authentieke bar gevonden te hebben voor ons ontbijt en bestelden tosties, helaas waren ze taai en verbrand. Vette pech, maar we namen lacherig ons verlies.
Omdat ik al dagen last had van een flinke constipatie liepen we even de apotheek binnen om beweging in het zakie te krijgen, ik kreeg microlax.
Mijn broer wist meteen waar de verstopping van is gekomen, ik eet de verkeerde pap hier, te veel bewerkt en te weinig zemelen. Die eet ik nu dus niet meer en het was beslist waar, want die rommel bleef in mijn darmen zwellen, geen beweging meer in te krijgen.
Op het programma van vandaag, stond het bezoek aan de oude stad. Maar eerst kochten we bij de Chinees, Merlyn noemt het Harrods, een mooie hoed (5 euro) voor broerlief, beter dan het te kleine petje van hem. Hij werd meteen meer waard, vooral toen hij een Spaans knotje maakte van zijn staartje.
We dwaalden heerlijk door de oude stad, maakten vele foto’s en deden wat tapasbarretjes aan. We zagen een man met een poes in zijn nek, ze waren gewoon aan het shoppen, de poes kwam ook even in de nek van mijn broer liggen, komisch.
En we zagen een sculptuur geplaatst worden van een heilige man met kinderen. Heel bijzonder en de kunstenaar was er ook bij aanwezig, een zeer aimabele man uit Georgië.
Het restaurant waar we het avondeten nuttigden was ronduit pet, het eten ook, verkeerde keus dus. Maar......we hadden lol voor 6. Omdat we er een vieze smaak aan hadden overgehouden deden we ‘one for the road’ in El Cantonet met een heerlijke tapas.
Het was een mooie dag.