Het lam had te lang gewacht

Dag 72, Maandag 25 Maart
We hadden een rustdag ingepland, geen afspraken, geen verleidingen. Manlief is nog niet het heertje, dus hij bleef in het appartement bij zijn doos tissues.
Ik daarentegen, ging na de ochtendrituelen aan de wandel. Het was nog redelijk vroeg en dan ruikt het aan de boulevard zo heerlijk fris met een vleug jodium.
Het lijkt hier net een dorp, je komt altijd bekenden tegen en maakt regelmatig een praatje. Vandaag kwam ik bijna al onze vrienden tegen.
Ik zag zowaar Paul, bij de Mercadona. Het was fijn om hem weer een knuffel te kunnen geven. Hij had Fenny aan de telefoon, ik sprak haar ook even.
Ik heb veel bewondering voor deze twee lieverds, ze zijn zo positief en hebben een enorme veerkracht.
Fenny ligt nog steeds in het ziekenhuis, ze kan niet lopen, het gaat enorm traag allemaal. Eind van de week start de chemo en de bestraling.
Manlief en ik hebben de rest van de dag genoten op ons balkon, we zijn rijk!

Dag 73, Dinsdag 26 Maart
Vandaag ging ik een uur vroeger aan de wandel. De bedoeling was, even vlug mijn ronde te maken zonder social talk met deze en gene. Het is redelijk gelukt, ik kwam slechts 4 vrienden tegen.
Deze dag stond in het teken van voorraden aan vullen, ook dit is gelukt, we kunnen er weer even tegen.
Daarna tijd voor leuke zaken, we gingen naar de oude stad. Mijn broek was ingekort en die kon ik dus ophalen, grote blij, hij zit als gegoten.
Manlief wilde ook een nieuwe jeans en dat is helaas niet gelukt, we moeten dus nog eens terug.
En waar ik bijzonder blij mee ben.......ik heb eindelijk een Strelitzia kunnen kopen, een bloem dan he.
Ik had meermaals de neiging om er een te jatten. Sterker nog, ik heb zelfs, in de hele vroege ochtend, in het donker nog, een poging gedaan, maar die dingen zijn alleen met een mes van hun basis te verwijderen. Dat ging me te ver en...ik kreeg de zenuwen...ik wil hier niet in de nor belanden.
En eindelijk wist Merlyn een bloemisterij waar ik ze gewoon kon

kopen. Ik had hier nog geen bloemist gespot, en geloof me, ik heb goed gezocht. Gelukkig kreeg ik de gouden tip, in een saai straatje waar we nooit gelopen hadden, lag de ‘Floresteria’.
Ik kocht er meteen twee, eentje voor Merlyn als dank voor de tip. Jullie zullen nog vele foto’s ‘met’, langs zien komen.
Na al het gesjop, aten we wat tapas en dronken een glaasje in de club en daarna........zaten we lekker op het balkon tot het gouden uurtje, het kan niet op hier.

Dag 74, Woensdag 27 Maart
We zijn met de U3A (Engelse club) op excursie geweest naar Villena, een alleraardigst wijnstadje in het binnenland. Het wijn domein ‘Francisco Gomez’, is enorm groot. Het is een biologisch wijnhuis.
We kregen een leuke rondleiding en een uitgebreide proeverij. Vooral de Sauvignon Blanc vonden we lekker en de fles vonden de heren ook nog eens aangenaam om te zien.
De proeverij werd gepresenteerd met tapas, bestaande uit allerlei variaties van Iberico ham.
Ze houden daar zelf wat dieren (op biologische wijze), voor deze tapas. Er lagen ook stukjes vlees van een andere structuur, zachter, meer een paté. Ik nam er gulzig een hap van en......bah....zoiets ranzigs had ik nog nooit gegeten. Wat bleek.......het was ‘zwijnen bal’, getverde,getverde,getverde.....!
Daarna hadden we een lunch in een hotel in het stadje en........ die was ronduit slecht, alleen de uiensoep was lekker.
De wijn was bocht en het oude lam had te lang op ons gewacht. Het nagerecht was fantasieloos. Maar we hadden genoeg lol met z’n allen, ik hou wel van de Engelse humor.
De terug tocht was wederom verpletterend mooi, met grillige kale bergen in allerlei kleuren en vele bloeiende kersenbomen. We waanden ons in Japan en soms in Zuid Afrika.
Wat een mooie en gevarieerde dag. Wat een indrukken.
Onderweg naar huis namen we nog een glaasje. Wij hebben het over een afzakkertje, maar de Engelsen zeggen: “one for the Road”. Ciao.