Dag 18, dinsdag
Niet best geslapen, we moesten nog wennen. Een andere ‘lig’ richting, andere geluiden (oa een knus tikkende wandklok), ander matras en noem maar op, jullie kennen het wel.
Ik ben vroeg uit de veren gegaan.
Nadat de vissersboten waren uitgevaren, werkte mijn hersen al weer op volle toeren, zo bedacht ik een boodschappenlijst en wat we zouden gaan eten.
Daarna ben ik lekker gaan lezen, want, geen internet om te feuden, mijn tegenspelers moeten maar even geduld hebben.
Het was wennen met de ochtendrituelen, alles is toch weer anders.
Ik wilde een opgespaard wasje draaien en...ja hoor, ook de wasmachine deed het niet, grrr.
We gingen bij de Lidl flink wat boodschappen doen omdat we de laatste dagen alles hadden geconsumeerd, want we wilden zo min mogelijk meesleuren naar B34.
Het was wat aan de koude kant, helaas.
Toen we echt geïnstalleerd waren, gingen we naar het verhuurbureau met de vraag;, hoe lossen we het wifiprobleem op, het tv probleem en hoe laten we de wasmachine zijn werk doen.
Om een lang verhaal kort te maken, niets is opgelost, er wordt aan gewerkt, grrrrr.
Ik zei nog lachend dat we de afwasmachine nog niet geprobeerd hadden, wellicht doet hij het ook niet. We zullen zien.
We hadden vandaag een borrelafspraakje met Maya, ter gelegenheid van ons beider verjaardag (ik op 1 Februari pas hoor), dus ik maakte alvast een stevige lunch, want als we wat later thuis waren, dan had ik zeker geen zin meer om te koken.
Menu van de dag;
preisoep, met ui, kip en linzen. Superlekker en zeker vullend voor de rest van de dag.
Het werd een gezellige borrel, als ‘verjaars’ uitspatting nam ik weer een gin tonic met komkommer, geneverbessen en rozenblaadjes, zooo lekker.
Het was heel gezellig met Maya, een bereisde en spirituele vrouw. We hadden geen gebrek aan gespreksstof.
Eenmaal weer thuis, las ik mijn boek uit en manlief ontdekte een Duitse zender op de tv, dat kan hij beter volgen dan Spaans, helaas valt deze zender constant uit.
Dag 19, woensdag
We hebben zeer goed geslapen, we zijn wat dat betreft ingeburgerd.
Terwijl manlief op het toilet zat, draaide hij wat aan de knoppen van de wasmachine, die zowat tegen je knieën staat, en opeens werd het ding levend en begon zomaar te wassen. Gelukkig zat de was en de klont er nog in. Hoera, later bleek het wel om een ‘koude’ was te gaan, maar daar doen we het nu maar even mee.
Manlief wilde na het zorgvuldig elektrisch poetsen van zijn tanden, het apparaat uit zetten, maar dat ging niet. Het ding bleef luid zoemend roteren, hij kon niet meer uit gezet worden.
Op het balkon is de Braun na 1 uur vechten voor zijn leven, luidruchtig overleden. Weer iets kapot dus.
Gelukkig kregen we visite en vergaten het niet werkende internet, de televisie, de wasmachine en de dode elektrische tandenborstel. Onze lieve Calpese vrienden kwamen ons nieuwe appartement bewonderen.
Uiteraard waren ze net zo enthousiast als wij en wij namen er een koffie op met een ‘pastel de nata’, een Portugese lekkernij.
Het werd weer een gezellige happening, ongelofelijk dat je mensen treft waar je zo’n klik mee hebt.
Uiteraard moest deze ochtend weer bezegeld worden met een ‘vloeibaar’ etentje.
We gingen naar ‘Dracula’, een Roemeens restaurantje in onze straat. Wij waren er vorig jaar al een paar maal geweest, dus we konden het van harte aanbevelen.
We werden niet teleurgesteld, het was genieten daar.
Manlief en ik aten goulash, Fenny at tournedos en Paul ‘Sarmale’ (koolrolletjes met een prutje van rijst en vlees).
Wat een meeting weer, we hebben gebrainstormd over de mogelijkheden om hier te gaan wonen en ons huis in Nederland te verhuren. Wordt vervolgd.
Eenmaal thuis, wachtte ons een verrassing, er lag een papiertje met de tekst; ‘internet now working’. En warempel, het is nog waar ook, wat een service. Zooo blij, zonder internet kun je weinig.
Het was inmiddels schitterend weer, 18 graden en weinig wind, dus we gingen op stap, ik naar de oude stad en manlief naar de flamingo’s.
Rond 17:00 uur troffen we elkaar weer op ons balkon, onze missies waren geslaagd, dus......weer borreltijd.
Bij de eerste slok, ging onze deurbel, ik deed open en zag twee potige kerels met een wasmachine voor de deur staan. Het is werkelijk de dag van de wonderen.
Het overwinter feest gaat nu echt beginnen, kan ik jullie verzekeren.
Alleen de tv is nog een dingetje voor manlief, morgen gaan we naar een bedrijf om te kijken of we voor drie maanden iets kunnen regelen zodat manlief toch relaxed naar zijn wielrenners kan kijken.
Ciao.