Dag 46, Woensdag
Op woensdag is de socialclub altijd gesloten, wat een stilte dan, geen gelach, geen geschuif van stoelen en geen leven in de brouwerij. Een groot verschil met andere dagen.
Voor ons maakt het weinig uit, maar onze buren, borrelen er elke dag met vrienden, dus op woensdag wordt er bij de buren geborreld.
De volgende dag zie ik de buurvrouw altijd met een enorme vuilniszak glaswerk naar de container lopen. Zij liever dan ik.
Alcohol is leuk, maar wij kunnen er steeds slechter tegen. Ik hou het op een waterwijntje en manlief gooit zijn glas vol ijsklonten. Maar als we op stap zijn, dan wordt het wel wat meer.
Ik heb mijn brillen opgehaald en ohhhhhh, wat een kijkgenot heb ik nu, had ik dus duidelijk eerder moeten doen.
Het is nog steeds schitterend weer, dus ik beklom de Penon tot halverwege, altijd een heerlijke wandeling. Maar, die verrekte rupsen, ik zie ze nu overal rondkruipen en of je wil of niet, je moet hier altijd wel langs naaldbomen en voor je het weet vallen die beesten op je en dan heb je echt gedonder kan ik je verzekeren.
Dus voorlopig geen mimosa rooftochten meer, en geen natuurwandelingen.
Als we naar de Lidl gaan, moeten we ook langs die bomen en dat vinden we elke keer weer vervelend.
Ik vond een mobiel op de Penon, ik kon hem helaas niet openen en als er werd gebeld, kon ik niet opnemen. Ik heb hem naar het kantoor gebracht, zij brengen hem naar de politie, hoop dat het goed komt.
Onze Calpese vrienden hebben de uitslag van de MRI, de tumor is inmiddels 7cm en moet verwijderd worden. Een team van neurochirurgen buigt zich nu over de wijze van opereren.
Fenny mag in de tussentijd niet eventjes naar huis, omdat de tumor epilepsie en tia’s veroorzaakt, Fenny moet onder het wakend oog van de verpleging blijven, bovendien heeft ze zware medicijnen ter voorkoming.
Een flinke domper, op alle fronten, hopelijk kan de operatie binnenkort plaatsvinden.

Dag 47, Donderdag
Niet zo best geslapen en veel te vroeg wakker. Gelukkig hoeven en moeten we niets, dus slow down.
Ik kwam er achter dat ik gisteren zonder geheugenkaart heb gefotografeerd, niet zo’n ramp voor gemiste top foto’s, maar ik baal ervan dat ik de hele dag met het beest voor de kat zijn k.. heb gelopen.
Misschien heeft het beest de foto’s toch ergens in zijn maag, ik ga dat eens uitzoeken.
Omdat we een borrelafspraak hebben in de club, wilden we s’middags warm eten, zo hebben we tenminste gezond gegeten als het weer eens uit de klauwen loopt.
Maar eerst ging ik op stap met het beest, nu met kaart hoor. Ik had behoeft om koppen te schieten, dus ik toog naar de oude stad. Zo fijn om daar rond te lopen in de ochtend. Het is daar weldadig rustig en behoorlijk fotogeniek.
Het werd puur genieten, zowel voor mij als het beest.
Ik ben uiteindelijk twee uur op stap geweest en bij thuiskomst zat manlief nog op de bank, hij had het koud. Vreemd, koud was het beslist niet, hij zal toch niet ziek gaan worden?
In de club hebben we al de verleidingen kunnen weerstaan en gezellig was het toch!
En eindelijk heb ik met mijn statief zitten klooien, ik heb gefotografeerd in het donker met een klein diafragma, ik ben zeer tevreden.
Alvorens het donker werd, had ik alles in gereedheid gebracht en bij de test, schoot ik nog een leuke prent van de gelukkige overwinteraars. Mooi meegenomen he?
Ik was wel wat lui, ik ben op ons balkon gebleven.
Ciao.

zie http://yvonneciao.nl