Dag 50, Zondag 3 Maart
De ochtendrituelen verliepen wat sneller, we moesten de bus halen naar het station.
Het ging perfect allemaal en het was stralend weer.
De hele leuke stink tram stond klaar om ons naar Benidorm te brengen.
Je zou denken, weinig publiek op zondag, niet dus, het werd een lonend ritje, zeker met dit maal een controleuse aan boord. Menig mens checkte nog vlug even in, als ze haar zagen naderen.
We liepen nu linea recta naar de Clinica.
Fenny lag te soezen, maar schoot weer blij overeind toen ze ons zag. Ze is zo ontroerend.
Ik had een wollige sjaal voor haar gekocht in de kleur van het ziekenhuishemd, ik meldde dat ze nu echt haute couture droeg.
Ze kan zich nu heerlijk hullen in warmte en de sjaal evt over haar hoofd draperen als ze een soort van witte tulband heeft na de operatie. Ik bood ook alvast mijn reserve pruik aan. Dit soort humor hoort ook bij haar.
De operatie vind morgen aan het eind van de dag plaats, is risicovol en gaat zeker 6 uur duren. We houden allen ons hart vast. Fenny gaat er rustig in en is vol vertrouwen.
Heftig allemaal, alle kaarsjes zullen branden.
Nadat ik een stevige espresso had gehaald voor Fenny, namen we innig afscheid met een loodzwaar gemoed.
De tapasbar aan de overkant was dicht, we liepen even wat verder en ploften neer en dronken een wijntje op die lieverd. De tapas smaakten ons niet.
Eenmaal terug in Calpe, wilde manlief een biertje drinken in de social club, hij wilde even resetten, ik trouwens ook, het lukte matig.
We kregen een berichtje van Paul, wat is die man positief, daar kunnen we een voorbeeld aan nemen. Hij was in zijn eentje, met toeters en bellen de 2e verjaardag van hun hondje aan het vieren, hij zei: “vandaag is het feest en morgen is het D Day”. Heftig allemaal.

Dag 51, Maandag 4 Maart
Charlie is overleden, het hondje van onze Engelse vrienden, hij was pas 6 jaar, oorzaak:....die K.. rups. Heel verdrietig voor Diana en Ian, hij was hun kind.
Ze mailde ons dat ze, zodra ze de as van Charlie hebben, terug gaan naar Engeland. Heel verdrietig allemaal.
Vanmorgen had ik een berichtje van Merlyn, met een foto, waarop ze in een ziekenhuisbed ligt. Ik schrok me wild, ze heeft gistermiddag en avond in het ziekenhuis doorgebracht, met het vermoeden van een hart aanval, gelukkig loos alarm.
Wat een kommer en kwel om ons heen.
De hele dag hebben we aan Fenny gedacht, hopelijk is alles naar wens verlopen. Straks zullen we wel meer te horen krijgen. Maar de uitslag krijgt ze pas na 10 dagen, wel heeft ze al te horen gekregen dat haar levens verwachting aan de lage kant is.
We proberen ondanks alles te genieten van Calpe en gelukkig gaat het goed met ons.
Het weer is bijzonder mooi, maar het is allemaal zo dubbel. Ciao