Wat een rust in vergelijking met ons appartement vorig jaar, hier horen we alleen het rollen van de zee en het zoemen van de airco/verwarming. Niks geen nachtelijk uitgaansvolk en vuilnisophalers meer, top hoor.
In het kader van onthaasting, sta ik wat later op en zet het niet meer meteen op een lopen. Ik drink rustig mijn dagelijkse dosis koffie terwijl manlief nog een uiltje knapt, en leg mijn woorden op Wordfeud (met dank aan Manja, Henri, Gerard, Jeanette, Rini, Margriet en de competitie spelers).
En dat lopen, dat komt wel weer langzaamaan.
We gaan in ieder toch lopen, omdat er nog vele boodschappen gedaan moeten worden in verschillende zaken. Je kent dat wel, er missen elke keer wat dingetjes, oa een houten lepel, een verdeelstekker etc etc.
Wat we zeker gaan doen is weer gezond eten, de laatste weken hebben we ons vergrepen aan zoete, zoute en/of vette happen en dat kan ik merken aan mijn lijf en aan mijn gesteldheid, daar moet echt verandering in gaan komen, anders gaat het de verkeerde kant uit met mij. Maar eerst moeten we nog een hele doos Belgische pralinés (met dank aan schone zuster) leegeten hoor.
Manlief is behoorlijk instabiel, hij is vorige week op straat gevallen in Breda, het liep gelukkig goed af, maar hij is enorm eigenwijs en wil niet aan de rollator. Hopelijk knapt hij een beetje op hier, door het licht en de temperatuur.
Toen we vandaag boodschappen gingen doen, viel hij bijna weer, maar om mij met het karretje te laten rollen gaat zijn eer te boven, haantje he? Ik hou mijn hart vast.
‘Missie pollepel’, is geslaagd, stekkerdoos ook, maar ons pikketanussie is niet meer te vinden bij de Lidl, je weet wel, de wodka/caramel, die zo lekker smaakt als we de crocks aanhebben.
Inmiddels heeft manlief de kruiswoordpuzzels weer gevonden, gelukkig heb ik nog een boek voor hem achter de hand, vooral omdat hij geen wielrennen kan kijken op die voor ons te geavanceerde smart tv, waar we de ballen niet van snappen. Vandaag zou de appartement beheerder komen, om de boel af te stellen op Nederlandse zenders, maar we hebben hem nog niet gezien, ik vind het niet erg overigens, ik ben niet zo’n tv mens, ik kan alles wat ik wil zien, nakijken op de iPad, als ik dat wil, zoals bijvoorbeeld, wie is de mol. Manlief vindt zo’n iPad maar niks, hij vindt zijn iPhone al te moeilijk, zo heeft hij niet eens whatt’sap.
Tja, en dan heb ik een vet probleem te melden, mijn laptop herkent de foto’s van het Beest niet, terwijl ik zeker weet dat dat thuis wel het geval was, geen idee waar het probleem zit.
Maar, ik blijf dubbel schieten hoor, jullie krijgen de iPhone versie te zien en wie weet, gebeurt er ineens een wonder of.....ik heb het probleem getackeld.
Vanmiddag liepen we nog even naar een andere supermarkt voor onze koffiecapsules en wat zagen we daar?.......vele flessen wodka/caramel...we namen er eentje mee, met een big smile.
Vandaag was het 17 graden, met weinig wind, kortom ideaal voor ons, we hebben wederom genoten en...ja hoor weer een beauty van een zonsondergang.
Morgen zetten de weergoden er nog een tandje bij.
Voor de culinaire mensen onder ons het menu van de dag;
Ontbijt, havermoutpap met banaan, blauwe bessen en kaneel (manlief ontbijt nooit.
Lunch, manlief brood met restjes salades en kaas en ik een tomaat/komkommersalade met ei en aïoli.
Diner, quinoa met courgettes, knof, witte ui, mijn homemade kruidenmix en kip.
Dessert, 2 pralines en een wodka caramel (borrelglaasje hoor, ander drinken we die fles in een teug leeg, zooooo lekker, een vloeibare bonbon gewoonweg).
Dag 3 was wederom een gouden dag en morgen?.......hebben we een gezellig afspraakje op de boulevard.
Ciao.