Om 08.00u werd ik opgehaald van m’n hostel en reden we naar de Yarraba Aboriginal community. Het was bijzonder om te zien dat de overheid dit dorp heeft gecreëerd en de Aboriginals voor m’n gevoel worden weggestopt van de rest van de wereld.
Wat me trouwens de laatste dagen is opgevallen is, dat hoe noordelijker je komt, hoe meer Aboriginals je ziet. In NSW bijvoorbeeld zie je deze mensen helemaal niet, maar hier vormen ze een normaal straatbeeld. Dit bedoel ik absoluut niet racistisch, maar het viel me gewoon op.
In het dorp zag je voornamelijk dat de huizen oud en vervallen waren, maar dat ze bijvoorbeeld wel een nieuwe auto of boot hadden. Eli legde uit dat de overheid een lening na 12 maanden afbetaald en ze daarvan deze investeringen kunnen doen.
Er lag ook een wrak dichtbij het strand, wat toch altijd wel iets speciaals heeft. En sterke man Eli moest natuurijk even z’n krachten showen en klom tot halverwege in een kokospalm. Helaas kon hij door de hoek van de boom niet verder klimmen, anders hadden we verse kokosnoot gehad. Nu moesten we het doen met eentje die op de grond gevallen was.
We gingen terug over de berg en door het bos en haalden wat te eten bij Macca’s (McDonalds). Onze reis ging verder en we kwamen uit bij een bruggetje over een rivier waar we “Yolo” gingen zwemmen. Inmiddels was het begonnen te regenen, maar in tegenstelling tot Nederland was het niet echt koud. Het gaf een speciaal gevoel om in de regen te zwemmen, want dat is iets wat ik normaal nooit doe.
Rond 14.00u zette Eli me weer netjes af bij m’n hostel en nodigde me uit om morgen mee te gaan op z’n tour naar de watervallen. Omdat ik niet goed wist of ik dat wilde, heb ik er tot het laatste moment mee gewacht om het te boeken. Aan de andere kant had ik voor morgen niets beters te doen en besloot ik toch maar mee te gaan.
Morgen is echt m’n laatste dag en ik kan het niet geloven! Ik wilde zo graag naar huis, maar nu het puntje bij paaltje komt voel ik toch wel dat het afscheid zwaar gaat worden.