Doordat ik me gister niet zo lekker voelde was ik uit verveling wat op tinder gaan swipen en had ik een match met een jongen die een “twijfelgevalletje” was. Hier had ik gister een hele tijd met zitten chatten en hij stelde voor om vandaag een kopje koffie te gaan drinken. Op zich vond ik dat wel leuk, omdat ik dan tóch nog kon zeggen dat ik een date in Australië had gehad hihi. Maar ik had ook niet bijzonder veel tijd, omdat ik vandaag weer met de bus verder moest. Uiteindelijk kwam het erop neer dat we slechts 20 minuten de tijd hadden. En dat bleek ook genoeg. Hoewel het echt wel een aardige jongen was, was het (weer) niet mijn type.
Toen ik ’s middags om 14.00u bij de Greyhoundbusstop werd afgezet, moesten we behoorlijk lang wachten. En wachten. En wachten… Om een lang verhaal kort te maken: vannacht had de Greyhoundbus (de bus vóór mij) een aanrijding gehad met een vrachtwagen en zijn 10 mensen in het ziekenhuis beland. Gelukkig niet met ernstig letsel, maar toch! Hierdoor had Greyhound tegen onze buschauffeur gezegd dat hij niet hoefde/kon rijden en hadden hem afgebeld. Om 15.00u kreeg hij ineens te horen dat hij wél moest rijden en moest een andere bus nog ophalen (omdat “zijn” bus in de prak lag). Uiteindelijk kwam hij om 16.30u aanrijden, 2,5 uur te laat. Iedereen was inmiddels helemaal klam en plakkerig van de transpiratie, maar we waren blij dat de bus er was. Alléén bleken er geen oplaadpunten voor je mobiel in de bus te zitten en ook geen toilet, wat normaal gesproken het geval is. Dat was erg balen, helemaal omdat het naar Airlie Beach ruim 6 uur rijden was. Enfin, in plaats van op de geplande 20.30u kwamen we dus pas tegen 23.00u aan. En toen bleek de busstop ook nog eens in the middle of nowhere te liggen; ik had geen idee waar ik naartoe moest. Gelukkig bestelde een groepje van de bus een taxi naar een ander hostel en kon ik meerijden. Dit hostel was maar 5 minuten lopen van mijn hostel. En wat was ik blij dat ik m’n eigen kamer had!!! Ik nam snel een douche en plofte heerlijk in m’n eigen bedje!