Natural Bridge

Valentijnsdag! Ik bedenk me maar gewoon dat ik gister al zoveel aandacht heb gehad van de “midges”, dat ik vandaag niet nog meer “kusjes” hoefde… Want om eerlijk te zijn, keek ik er niet heel erg naar uit om weer het regenwoud in te gaan.
Vanochtend vond ik gelukkig een chemist vlakbij het hostel en toen ze m’n beten zag, schrok ze ook wel een beetje. “Ze hebben je goed te pakken gehad”, zei ze. Ja, dat wist ik al. In eerste instantie raadde ze me een bepaalde gel aan, die ik na betaling gelijk begon te smeren. Maar toen ik haar vroeg of ze me kon helpen met het insmeren van m’n rug, kwam ze met een middel wat haar grootmoeder uit Thailand altijd gebruikte. Het zou wel een beetje branden, maar dat vond ik niet erg. Uit haar eigen tas haalde ze tijgerbalsem. Ze begon gelijk met smeren. Na zo’n 5 minuten stond ik in de fik, maar alles beter dan die verschrikkelijke jeuk.
Om 12.00u werd ik wederom opgehaald door een zelfde busje als gister en vertrokken we naar de “Natural Bridge” in Springbrook National Park. De vermoeidheid van de afgelopen nachten sloeg nu in als een hamer. Ik kon m’n ogen met geen mogelijkheid

open houden, hoewel ik graag anders had gedaan. Na zo’n anderhalf uur rijden kwamen we in het regenwoud aan bij de “Natural Bridge”. De gids die we vandaag hadden, Aaron, had helaas minder te vertellen dan Dave. Desondanks kon ik toch genieten. Voor de zekerheid en op aanraden van de mevrouw van de chemist had ik een lange broek en een shirt met lange mouwen aangedaan. Dat viel me erg zwaar omdat het zo’n 36C was met een luchtvochtigheid van meer dan 90%. Toen we na een korte wandeling bij de “Natural Bridge” aankwamen was het erg mooi; het was een waterval in een soort grot en daardoor was er een “brug” ontstaan. Maar wat ik nog meer bijzonder vond, was dat er op een steen naast de waterval een python lag. Kan ik toch nog zeggen dat ik een wilde slang heb gezien!
De rest van de middag zijn we van waterval naar waterval gereden. Het was mooi, maar niets vergeleken met gister. Onze laatste stop was bij een lookout die letterlijk “Best of all lookouts” heette. Hier kon je op een heldere dag zelfs Byron Bay zien liggen, die op ruim een uur rijden hiervandaan ligt. Een saillant detail: de tijdszone liep precies hier, dus de ene telefoon gaf een uur eerder aan dan de andere telefoon. Onze gids vertelde dat de tijdszone zelfs radicaal is, dat het precies door één straat in een bepaald dorp loopt en de overburen dus een uur tijdsverschil hebben met de andere kant van de straat. Beetje verwarrend lijkt mij! En vooral ook niet handig!

’s Avonds heb ik eigenlijk vooral gewacht tot m’n bus naar Brisbane ging; ik kon niet wachten. Maar wat was ik blij toen ik bij de YHA in Brisbane aankwam; een heerlijk bed in een kamer met eigen badkamer én airconditioning! Ik ga zo hard uitslapen morgen!!! Slapen is in dit geval echt een werkwoord!