NEDERLANDSE DAG

Op 6 en 7 april was de Nederlandse Dag in Moskou (die twee dagen duurt). Dat is een bijeenkomst van alle docenten Nederlands in Rusland met een aantal van hun studenten. Wordt jaarlijks gehouden, meestal in Moskou omdat de andere steden geen zin hebben om het te organiseren. Daar waren vertegenwoordigd
St. Petersburg, Pskov, Archangelsk, Kaloega, Koerks en Moskou
(met 3 instellingen).
Hier in Archangelsk hadden wij nauwelijks informatie dus we moesten alles vragen. Weken daarvoor al had ik een druk telefoon- en e-mailcontact met de organisatoren in Moskou (mevr. prof. Tatjana Drenjasova en dhr dr. Vladimir Belo-oesov, DE hotemetoten van de

Moskouse Neerlandistiek) over het aantal studentes dat mee mocht (eerst 3, toen 5, toen weer 3, toen een Nederlandse organisatrice zich er mee ging bemoeien, mochten ze allemaal, maar toch niet meer dan 7, en uiteindelijk werden we het eens op 10.
Er was een vertaalwedstrijd aan verbonden waar de studentes hard aan gewerkt hebben. Vertaald moest worden een verhaal van Carmiggelt Gezellig, het meest onvertaalbare woord van het Nederlands en een gedichtje van Annie M.G. Iedere avond krabbelde er wel een meisje aan mijn deur, die wilde weten wat een snotterige aardappel is of een knusse gelegenheid of hoe je 'een orkest speelt lauwe limonade' vertaalt.
Uiteindelijk bleek Moskou de per e-mail verzonden teksten niet te kunnen lezen, dat krijg je de vrijdag voor het vertrek te horen. We hebben halsoverkop de boel per fax verstuurd (11 A4-tjes, ben je een ochtend mee bezig) en toen vertelden ze dat de vertalingen onder motto ingestuurd hadden moeten worden. Was ons ook niet bekend.
Het 'leukste' bericht kwam van Belo-oesov die schreef 'wenselijk is dat u de treinkaartjes voor dezelfde dag koopt' (heen en terug dus). Dit ter besparing van de verblijfskosten. De treinreis van Archangelsk naar Moskou duurt 21 uur !!! Maar ik moet zeggen, ze hebben alles betaald, de reis voor 11 mensen en voor 10 personen overnachtingen in een studentenhuis en al het eten gedurende die dagen. Dat geld krijgen ze overigens van de ambassade en van de Nederlandse Taalunie. Ikzelf heb bij Marina geslapen en bij Aleksej en Tanja.

We vertrokken woensdagavond om 19.40 uur uit Archangelsk. We hadden kaartjes 'platskart', d.w.z. een treinwagon vol met open coupés. Aan één zijde een gangpad waarlangs aan de raamzijde ook per coupé twee plaatsen zijn, die omgetoverd kunnen worden tot slaapplaatsen en de open coupés zelf waar je met z'n vieren zit en slaapt. Er zitten dus geen deuren in. Zo'n wagon is eigenlijk een grote rijdende jeugdherbergslaapzaal. Het was hartstikke gezellig!
Eerst kwam al het eten op tafel en na het eten hebben we gezongen. De studenten moesten namelijk iets opvoeren op de Dag en wij hadden een soort potpourri van Nederlandse liedjes ingestudeerd. Dat moest ook nog geoefend worden. Het optreden bestond uit een gedicht door een studente zelf geschreven in het Nederlands over het gebied Archangelsk, het liedje '16 miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde' en een door onszelf geschreven lied over de Nederlandse Dag op muziek van 'Het is nacht …' Ik moet zeggen dat het een prachtig lied is geworden, een soort hymne op de Nederlandse Dag.

Dit is de dag waarover zoveel gesproken is,
dit is een dag die voor ons een ware feestdag is,
want een ding delen wij hier met u allen in de zaal,
wij houden van de Nederlandse Taal o-ho
wij houden van de Nederlandse Taal.

Tot slot 'Tulpen uit Amsterdam'. Gelukkig stonden er tulpen op het podium, dus konden ze een bosje in de hand houden. Een meisje was gekleed in een Russisch pakje met bastschoenen, een ander in iets dat leek op een Nederlandse klederdracht met klompen.

Maar zover waren we nog niet, eerst zingen in de trein. Er zat een hele club jonge matroosjes in onze wagon, die vonden het natuurlijk prachtig, al die leuke jonge meiden met hun vreemde liedjes. Veel mensen waren al heel vroeg gaan liggen, maar achteraf hoorden we dat ze het allemaal leuk hadden gevonden.
Het slapen 's nachts was wel te doen. Je slaapt natuurlijk heel licht, zo'n trein maakt een klere herrie en hij stopt steeds, net als je aan het schommelritme gewend bent. Het was wel een belevenis, overal al die hoofden en voeten, iedereen heeft ook een soort trainingspak aan, je ziet niemand in pyjama. We werden wakker om 8 uur in Vologda. Dat

is nog behoorlijk noordelijk. De rest van de dag hang je een beetje, eet je wat, lees en slaap je nog wat en stap je af en toe eens uit als de trein stil staat. Het werd wel steeds warmer. Om 16.30 uur arriveerden we in Moskou. Het was daar 18 gr.! Mijn eerste indruk was “WAT IS HET HIER SCHOON!”. Kan je nagaan!

Vrijdag was DE DAG. 's Morgens lezingen van studenten over een taalkundig aspect van de Nederlandse Taal, in het Nederlands. Af en toe wel moeilijk te volgen. Daarna werden de lunchpakketten uitgedeeld en 'verorberd'. 's Middags zoals ze dat noemden De bonte middagtrein, liedjes, toneelstukjes, muziek, alles door studenten en in het Nederlands. Heel leuk. Mijn meisjes hadden een prima optreden met hun meezingers. Sommige van mijn studenten spreken beter Nederlands dan mevr. Drenjasova. Met name de uitspraak met weinig accent, niet de correctheid van de taal. Belo-oesov spreekt

accentloos Nederlands. Ik heb hem er niet op kunnen betrappen ook maar een keer iets te zeggen waarbij je dacht 'Aha, dus toch een Rus'.
Overigens is het goede spreken van mijn studenten vooral de verdienste van Arjen. Die heeft de basis gelegd. Arjen was er trouwens ook en gedroeg zich heel gezellig.

De middag begon met de bekendmaking van de winnaars van de vertaalwedstrijd. En mooi dat onze Sveta een prijs gewonnen heeft. Ondanks het feit dat ze geen motto had. Haar vertaling was gewoon heel goed en mevr. Drenjasova vond dat er toch ook iemand uit Archangelsk een prijs moest krijgen. Na nog een echt toneelstuk eindigde de dag met een heerlijk buffet in een restaurant in de buurt. Ik was helaas met een voedselvergiftiging uit de trien gekomen en heb drie dagen bijna niets gegeten.
Zaterdag hadden de meiden nog een vrije dag in Moskou – hun trein vertrok 's avonds – en ik moest naar de vergadering van het

docentenplatform. Dat was een ramp. Aanwezig waren naast de docenten de heer Jan Wesseling, cultureel attaché van de ambassade en Marc LeClercq van de Nederlandse Taalunie. Voorzitter was Drenjasova en Belo-oesov is penningmeester. We hadden een overvolle agenda, Drenjasova was constant aan het woord en als ze iemand anders het woord gaf, ging het over dingen die niet op de agenda stonden. Zinnige voorstellen voor samenwerking of andere vormen van contact werden getorpedeerd door Belo-oesov. Hij ziet dat als een aanval op zijn eigen koninkrijkje. Of hij zeurde over futiliteiten in de tekst. Uiteindelijk interrumpeerde Hesseling om het woord te geven aan Marc LeClercq die speciaal voor deze vergadering was overgekomen. Er ontstond toen wel een soort discussie waarvan de eindconclusie was dat het er met het Nederlands in Rusland somber voorstond omdat niemand van de studenten docent wil worden. Een professor verdient op dit moment 2000 rbl in de maand (ca. fl. 200,-), een docent nog minder. Zolang de Taalunie

ondersteuning geeft, verandert er niets en als je stopt met subsidies, houdt ook het onderwijs Nederlands op. En dat terwijl er wel belangstelling is om de taal te leren. Een ding heb ik op deze dag geleerd: verga-
deren met Russen is een ramp!!
Hierna hadden we een diner bij de heer Hesseling in zijn ambtswoning, mooie woning, heerlijk eten, voor mij slechts een schoteltje met wat frisse hapjes.

's Avonds heb ik mijn vrienden Kolja en Aljosja met aanhang ontmoet, we zijn naar de bowlingbaan geweest en bij Aljosja 'thee gedronken' en gezongen. Volgende dag naar de DATSJA, dat mag met hoofdletters omdat het een enorm groot huis is buiten Moskou. Maandag nog een bezoekje gebracht aan Jan Hesseling op de ambassade, door Moskou gelopen (het was meer dan 20 gr.) en met Marina naar een concert geweest. Dinsdag weer terug naar huis, ditmaal in een wagon met gesloten coupés, waarin ik een coupé voor mij alleen had, heerlijk rustig. Woensdagochtend om half 9 was ik weer in Archangelsk, daar kon weer gewoon de warme jas aan (ca. + 3 gr.) en stond ik 's middags weer voor de klas. Zo gaat dat.

Kolja had nog een schattige opmerking naar aanleiding van mijn verhalen over De Dag. Er zijn in Rusland 150 miljoen inwoners, daarvan zijn er 20 docent Nederlands en WIJ KENNEN DAAR EEN VAN !!!