EXAMEN CNaVT - 9 MEI

Ik heb ook een vermoeiende week achter de rug. Na de vrije dagen begon op 4 mei het eerste examen voor het Certificaat Nederlands als Vreemde Taal (leesvaardigheid), daarna op 7 mei het examen luistervaardigheid, op 8 en 10 mei spreekvaardigheid en op 11 mei schrijfvaardigheid. En daartussen door de gewone lessen. Vooral de spreekvaardigheid vergde van mij meer inspanning dan van de studenten want ik moest 20 keer dezelfde 13 vragen stellen, uitleg geven en ze een verhaaltje bij een aantal plaatjes laten vertellen. En dat alles opnemen op een cassettebandje dat teruggestuurd moest worden naar Nederland. Bij elkaar was dat vijf en een half uur actief examineren. De apparatuur hier bleek niet convertibel te zijn met de beschikbare microfoons zodat ik mijn zelf gekochte kleine AIWA cassetterecordertje heb moeten gebruiken. Dat neemt ook op, maar met een soort brom erin dus ik was er niet gerust op. Ik heb 's avonds alles weer afgeluisterd en voor mezelf een beoordeling gegeven. Ook het andere werk heb ik nagekeken om toch een idee te hebben van hun prestaties, dan hoef ik over bepaalde onderdelen geen tentamen meer te maken. Het is allemaal goed gemaakt, ik ben erg tevreden. Vooral het spreken was van een beter gehalte dan soms in de les.
Verder was het examen een lachertje. Ze hadden

strikte regels gesteld, zoals het pas openen van de enveloppe in aanwezigheid van de kandidaten bij het begin van het examen. Maar de enveloppen zaten dichtgeplakt met een stickertje dat niet plakte, dus alles stond gewoon open. Verder zaten er bij alle onderdelen teksten en opgaven uit vorige jaren, die gewoon in boekjes staan die ze zelf uitgeven. Wij hadden flink geoefend dus er zaten een hoop cadeautjes bij. Verder moet je je voorstellen dat de eis bij spreekvaardigheid is, dat alle kandidaten die dezelfde opgaven doen (er waren twee series) in een wachtlokaal zitten 'met toezicht' zodat deze kandidaten gedurende het examen niet met elkaar kunnen praten. Dat zou betekenen dat ik de dames en heer 2,5 tot 3 uur in een lokaal zou moeten opsluiten zonder dat ze een woord met elkaar mochten wisselen. Dat is om iedereen all over the world een gelijke kans te geven. Maar als je dan ziet dat de opgaven gewoon in de oefenboekjes staan die misschien niet iedereen all over the world heeft geoefend, wat blijft er dan over van de gelijke kansen? En

verder worden er eisen gesteld die hier gewoon organisatorisch niet mogelijk zijn. We hebben dus creatieve oplossingen bedacht op z'n Russisch in de trant van "als de houdbaarheidstermijn van een product verlopen is, dan verlengen we die wel even” (winkeldame). Het examen spreekvaardigheid bijvoorbeeld moest vanwege de techniek in mijn eigen kamertje afgenomen worden, de keuken was het wachtlokaal. We zitten ver weg, niemand kan het controleren. En ik weet heel goed hoe ver ik kan gaan om de boel toch correct te laten verlopen.

Ik ben dus de hele week aan het werk geweest vaak tot 's avonds laat, even tussendoor eten, even tv kijken en dan weer werken. Daar tussendoor hadden we op woensdag 9 mei weer een vrije dag vanwege de Dag van de Overwinning, Den' Pobedy. Dat wordt nog steeds fanatiek gevierd met veel emoties. Merk je dat ze in Rusland de Overwinning vieren en wij de Bevrijding?
Ik heb op de tv de parade op het Rode Plein bekeken en de toespraak van Poetin aanhoord. Er waren veel vernieuwingen. Voor het eerst in de historie werden de troepen op het Plein begroet door een Burger, de minister van defensie Ivanov, een zeer actief mannetje. “Gegroet tovarisji”, roept hij, de soldaten roepen iets onverstaanbaars terug, hij zegt nog iets en dan dondert het uit alle kelen “OERA! OERA! OERA!”. Indrukwekkend. 's Avonds een popconcert op het Rode Plein, ook nog nooit vertoond.
Poetin had veel GROOT in zijn toespraak: ons grote Russische volk, onze grote overwinning, enz. En daar heeft het Russisch niet het gewone woord groot voor, maar een ander mooi woord, meer ons woord groots, dat ook gebruikt wordt voor Peter de Grote, Pjotr Veliki.
Om 12.00 uur was er een herdenking in Archangelsk, ook hier een Eeuwige Vlam met veel veteranen en kindertjes zwaaiend met vlaggetjes en – wel apart – de dochter van generaal Zjoekov die destijds de officiële overwinning op de Fascisten heeft uitgeroepen. Het was natuurlijk nu een heel oud vrouwtje, een soort Lena Prins. Een veteraan die een toespraak hield, zei dat hij zo blij was dat er eindelijk weer eens iets gedaan werd aan de pensioenen van de veteranen. Poetin heeft inderdaad een grote pensioenherziening aangekondigd (voor wat het waard is). Het was koud maar zonnig, het hele centrum was autovrij en overal flaneerden mensen.

Vanmorgen kon ik bijna niet wakker worden, ik was behoorlijk moe. Maar ik moest naar de kapper, dus om 10.00 uur moeizaam uit mijn bed gestapt. Mijn gewrichten beginnen steeds meer pijn te doen, misschien door de harde matras. Maar ik ben weer keurig geknipt en geverfd. Dat kunnen ze hier heel goed. En alles bij elkaar kost dat 170 rbl., zeg fl. 15,00. In Nederland kost een doos verf al meer dan fl. 20,--. Alles wat met het uiterlijk te maken heeft, geniet hier grote belangstelling, cosmetica, lichaamsgeurtjes, deodorant, etc.

Vanmiddag ga ik met Sasha en Sveta naar hun datsja in het dorp Kuz'mino. Op een eiland in de rivier de Noordelijke Dvina niet ver van de stad. Het moet er heel mooi zijn. Het huis is van Sasha's moeder, Sasha is er geboren. Ik heb aangeboden om te helpen met het zomerklaar maken van het huis, wat zaaien e.d. Ze nemen me steeds overal mee naar toe. We zijn al twee keer naar een restaurant

geweest – en niet het goedkoopste in Archangelsk – en ze bedenken steeds uitstapjes. Het zijn gezellige mensen. Hij is tandtechnicus en verdient dus niet slecht, rijdt in een luxe Audi en als typische Russische man wil hij wel indruk maken op dat Nederlandse vrouwtje, Aljosja heeft dat ook een beetje. Indruk maken in die zin, dat hij laat zien wat hij bereikt heeft in de maatschappij.
Ik hoop dat het doorgaat want het is weer koud geworden. 's Nachts vriest het weer een beetje. Al is het wel zonnig, toch de warme jas maar weer aan, muts op, zelfs de handschoenen heb ik weer opgezocht.
Deze week is ook de stadsverwarming uitgezet voor de jaarlijkse 'onderhoudsbeurt'. Mede daardoor zijn ook de toegangstijden tot de banja gehalveerd. Gelukkig heb ik nog de elektrische radiator en het is niet echt koud in huis, dus dat is geen probleem. En anders maar een warme trui aan.