HUTSPOT en LANGLAUFEN

We hebben hier de afgelopen week hutspot geïntroduceerd in Rusland. We hadden beloofd om bij Sasha en Sveta (Karens logeergezin) een Hollandse maaltijd te maken en gezien de beschikbare ingrediënten werd dat hutspot. Ze vonden het heel lekker. Ik had er een soort kant en klaar gebraden varkensfilet in plakken bij gedaan. Ze hebben hier geen stamper en dus heb ik de hele pan geprakt met een vork. Dat kan ik jullie aanraden! Hij wordt er veel lekkerder door!
Er was een dame op bezoek die pannen verkoopt en ze dan thuis komt demonstreren, uitgerekend op deze dag, en die moest alles weten over de bereiding en veel of weinig zout, etc. Zij kookte heel

verantwoord, zei ze, zonder water, zonder zout, dat kon met haar pannen en ze vond het niet leuk dat de meeste aandacht naar ons happie ging en niet naar haar demonstratie.
Voor het eten hebben we een paar uurtjes langgelauft. (Langlaufen is volgens de regeltjes een scheidbaar werkwoord, zegt de juf). Ik had dat nog nooit gedaan, heb überhaupt nog nooit op ski’s gestaan. Maar ik vond het heel leuk. Kon me alleen twee dagen niet meer bewegen van de spierpijn!

Overigens eet ik thuis heel eenvoudig. Bijna altijd een prakje van uien, knoflook, evt. gehakt, een paar tomaten en een paprika (als die te krijgen is) en daar gooi ik dan kidneybeans bij en dan is het chili con/sine carne, of er gaat macaroni bij. Of ik maak rijst met uien en wat nasikruiden en een omelet en dan is het nasi. Soms trakteer ik mezelf op een lekker stukje vis - je kan hier zelfs bevroren mosselen

kopen. Groente komt verder altijd uit blik behalve kool, winter-
wortelen en bieten. Er is wel veel fruit verkrijgbaar, tot kiwi’s en ananassen aan toe! Ik eet iedere dag wel een appel en een banaan, of komkommer, verse tomaten. En er zijn heel veel melkproducten. Allerlei soorten yoghurt (o.a. van Danone), kwarkachtige hapjes (tvorog), gewone melk en natuurlijk de roomsoorten, smetana.

SOLÓMBALA
Sasha en Sveta wonen in Solómbala. Dat is het stadsdeel ten noorden van het centrum dat ik jullie beschreven heb. Het ligt aan de overkant van een van de rivierarmen. Er is daar nog een heel oud gedeelte, het oorspronkelijke dorp met alleen maar houten huizen, kleine riviertjes ertussen, bruggetjes, heel leuk. Verder naar het noorden is er een sovjetstad tegenaan gebouwd, maar ook een wijk met grote houten huizen waarin appartementen zijn ondergebracht in twee woonlagen. In zo’n huis woont Karen nu. Heel aardig. Echt alles is van hout. Er zijn twee ingangen met één trap voor vier appartementen. Als iemand de trap opkomt, kraakt het halve huis.
Na een lange wandeling over de rivier en door de prut van Solómbala ontdekte ik het hoogste houten huis ter wereld. Het wordt gebouwd door ene Nikolaj Sutjagin, een rijke zonderling. Je kan er niet in wonen, het is helemaal niet begaanbaar maar heel bijzonder. De eigenaar streeft naar een vermelding in het Guinness Book of Records.