TERUG NA EEN KORTE BREAK

Toen ik hier op 7 mei weer uit het vliegtuig stapte, was het ineens 3 gr. met een koude wind. Daar stond ik met mijn kleine zwarte jasje en dunne blouse. De temperatuur is inmiddels wat gestegen maar het regent, heel Hollands allemaal.
Toch lijkt het alsof ik hier al weer eeuwen zit.

De eerste dagen was ik ziek – een soort Haags maag- en darmvirus, meegenomen uit Nederland. Ik had nog geen werk te doen, dus heb die dagen in een soort slaap-waakroes doorgebracht, nauwelijks gegeten, toch met knikkende knieën en dizzy hoofd wat boodschappen gedaan. Ik was helemaal alleen, al mijn collega's waren op reis of naar huis.
Afgelopen week (maandag t/m woensdag) hebben de studenten het eerste examen gedaan. Een Nederlands examen voor het Certificaat Nederlands als Vreemde Taal. Ik ben daar alleen organisatorisch mee bezig. De opgaven zijn vanuit Nederland en België opgestuurd, ik schep hier de condities om dat examen te doen (lokalen regelen, tijden afspreken, toezicht houden e.d.) en stuur het dan weer op naar Nederland. Ze doen vier onderdelen: lezen, schrijven, spreken en luisteren. Ik denk dat er bij het spreken wel onvoldoendes zullen vallen, dat is bij een aantal niet vooruit gegaan sinds vorig jaar, het overige was vrij goed gemaakt.
Dat slechte spreken heeft veel oorzaken, een ervan is dat ze eigenlijk te weinig les hebben gehad dit jaar, totaal vijf maanden (oktober t/m december + februari en maart). Dat ligt aan het feit dat ze almaar stage moeten lopen voor hun eerste taal, het Engels. En de lessen stoppen al begin april.
Er is natuurlijk een aantal dat absoluut geen feeling heeft met het Nederlands en dus ook te weinig oefent. Als de juf er niet is om met ze te praten, doen ze er ook niks meer aan.
Een paar studenten hebben ook toegezegd een experimenteel examen te doen. Volgend jaar verandert namelijk de hele opzet en inhoud van deze examens en dat moet dit jaar uitgetest worden. Dat was wel leuk maar als examinator moet je er een veel actievere rol in spelen. Alles bij elkaar ben ik er toch zes volle dagen mee bezig geweest.

Het volgende examen is pas op 13 juni. Dat is het Staatsexamen waarvan de inhoud geheel door mij is samengesteld. Ik blijf erbij dat het een krankzinnige situatie is, dat de inhoud van zo'n examen door een individuele docent wordt vastgesteld. Dat er geen standaard examen bestaat. Maar als je aanklopt bij collega's (vooral die in Moskou) en vraagt wat voor materiaal zij gebruiken, krijg je nul op

het rekest. Het is alsof je ze vraagt naar een staatsgeheim. Iedereen bewaakt zijn eigen toko en wil vooral geen vragen en niets delen.

In de tussentijd doe ik eigenlijk niks, al moet ik nog wel wat schaven aan de opgaven en ze netjes uitwerken en printen. Dat niksen blijkt heel vervelend te zijn. Zolang je je bezigheden hebt, is het hier wel leuk, maar zodra dat stopt, word je wel erg op jezelf terug geworpen. En in een kamertje van 15 m2 met eigenlijk niks, alleen een tv, is dat soms een beetje saai. Ik lees veel en ik heb gelukkig mijn voordeurdeelster Ulrika met wie het goed samenleven is. Af en toe ga ik met vriendin Sveta naar een concert of museum of ik ga bij hen op bezoek. Er zit een videocontraptie aan mijn tv, dus kijken we af en toe video's van Russische films.
Het weer zit ook niet mee. Het is een dag mooi geweest, verder regent het veel of sneeuwt het nog. Begin deze week vroor het 's nachts ook nog.

De stad ziet er wel schoon uit, maar dat is maar betrekkelijk. Als de zon schijnt en als het droog is, is het wel leuk en kan je lekker wandelen. Als het regent, blijkt ineens hoe abominabel de toestand van de wegen is. Alle verzakte plaatsen lopen vol water, op de middenwegen en op de trottoirs (voor zover die er zijn). Je moet in een soort slalom je weg zoeken. En de onverharde z.g. 'trottoirs' worden een ware modderpoel. Vorige week zag ik een auto die midden op de weg met z'n voorwielen in een gat terecht was gekomen, waarin hij bleef hangen. Soms echt levensgevaarlijk. Maar voor herstel is geen geld. Al heeft de burgemeester nu gezegd (volgens een stukje in de krant) dat er iets gedaan moet worden aan het uiterlijk van de stad. Minder vuil op straat en betere wegen.

Ik had eigenlijk moeten beginnen met iedereen te condoleren met het vreselijke verlies van links. Want dat gaat toch wel bijna ieder van jullie ter harte. Neem ik aan.
Ik ben hier van alles op de hoogte. Vorige week maandag zat ik bij vrienden in Moskou te eten in de keuken, de tv stond aan en er was een item over het feit dat Frankrijk ter nauwer nood was ontsnapt aan een fascistische regering!! Toen gingen ze opnoemen welke ultrarechtse figuren er nog meer waren in Europa en ineens lieten ze een plaatje zien van een man, liggend op straat met ziekenauto's erbij. Mijn vriendin zei dat er in Nederland een politiek kopstuk van rechts was doodgeschoten. Ze zei: “hij is drie dagen geleden neer-
geschoten en nu overleden”. Dat kan niet, dacht ik, toen was ik nog in Nederland. Ik dacht dat ze beelden uit Baantjer lieten zien of zoiets.
De volgende avond vertelde Bob me dat Pim Fortuyn was vermoord. Ik was toch wel behoorlijk geschokt. In de eerste plaats om het feit van de moord op zich. Zoiets is natuurlijk volstrekt uit den boze en zo'n schurk was het nou ook weer niet. Maar in de tweede plaats was ik heel erg bang voor de consequenties voor de verkiezingen en wat ik vreesde is ook gebeurd.
Maar met die moord is er wel bereikt dat PF wereldwijd bekend is geworden. Ik heb wel vijf uitzendingen gezien op de tv hier die er verband mee hielden. En lange items. Dinsdag, woensdag en donderdag over de verkiezingen. Ik heb iedereen gezien en gehoord: Kok, Melkert, Herben, Balkenende (die ze hier Bèlkende noemen). En een uitzending over politieke moorden in het westen. Daarin werd PF in een adem genoemd met de Kennedy's, Martin Luther King, Aldo Mori en Olof Palme. Misschien iets te veel eer? Overigens kijken ze hier van een politieke moord meer of minder niet op. Als ik de tv moet geloven, wordt er in dit enorme land elke dag wel een politicus – of iemand die er zijdelings bij betrokken is en dat zijn er velen – vermoord. Maar dat zoiets ook gebeurt in het WESTEN ! Dat is nieuws.
Ook de kranten laten zich niet onbetuigd. Ik zal jullie een intro laten lezen van zo'n stukje:

HET FORTUIN KEERT ZICH AF VAN FORTUYN
(leuk gevonden, niet?)
Werd de 'Hollandse Le Pen' gedood door een minnaar?

Is Griekenland het land dat alles heeft, dan is Nederland het land waar alles kan.
Je kan er 'grass' roken, je kan ongestraft je lichaam verkopen, je kan er pijnloos uit het leven stappen met behulp van een arts. Je kan er ultrarechts conservatief zijn waarbij zelfs Jorg Haider en Le Pen verbleken en daarbij ook nog aktief en openlijk uitkomen voor je homoseksualiteit. En ondanks dat toch de stem van miljoenen kiezers krijgen.

Je ziet hoe hij hier wordt afgeschilderd. Opvallend aan dit stukje was dat men schreef dat hij uren op de grond heeft gelegen voordat de ziekenauto kwam (???) en dat hij misschien door een ex-liefje is vermoord. Crime Passionel! Is daar in Nederland sprake van?

Maar goed, de werkelijkheid is dus dat figuren als van den Nieuwenhuizen misschien in de regering komen, dat we iedere week het vochtige bekkie van Bèlkende op de buis kunnen zien en – het ergste van alles – dat de progressieve partijen niet eens meer een meerderheid in de kamer hebben, zodat allerlei 'foute' beslissingen ook niet weggestemd kunnen worden.
Toch maar weer er tegenaan om 'links' sterker te gaan maken.
Ik krijg van Nederland op dit moment een beetje de indruk van een land waarin een grote groep mensen het heel goed heeft, die hun verworvenheden nu willen beschermen tegen allerlei groeperingen en invloeden die hun welvaart en hun goede leventje in de weg staan. Een soort oligarchie?

In Rusland is ook nog iets vreselijks gebeurd. Op 9 mei, de Dag van de Overwinning, was er in Dagestan een optocht met een harmonieorkest, verklede kindertjes met allerlei versieringen en veteranen. Daarop is een aanslag gepleegd, er zijn ca. 30 doden en vreselijk veel gewonden. Allemaal gewone mensen en kinderen, veteranen die de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd hier in Rusland en nu heel oud zijn en op zo'n manier aan hun eind zijn gekomen. Iedereen was geschokt. Er waren vreselijke beelden, mensen met dode kinderen in hun armen, een grote trom op straat met een laars (met been?) ernaast en veel bloed. Horen jullie daar iets van?

Ik ga stoppen. Stuur eens een echte brief of kaart als je wilt. Vind ik wel leuk dit keer.