. . . ZO VAN DIE DINGEN

26/3
Bedankt voor de uitgebreide brieven zo op de valreep, want ik ben in gedachten inderdaad al een beetje aan het vertrekken. Ik weet niet of ik daar blij mee ben. Ik heb mijn draai wel weer gevonden. Maar het is een deel van de deal, dus ik zeur niet. Ik vraag me alleen af hoe het me in die maand in Nederland zal vergaan als ik weet dat ik weer terugga. Maar het is wel leuk om iedereen weer te zien, maak maar vast afspraken.

Het is jammer dat ik niet naar de Nederlandse Dag in Moskou kan. Dat is hun schuld want ik heb in januari nog een mailtje gestuurd om te vragen wanneer de Dag plaats vindt en die blijkt nu op 18 en 19 april te zijn. Maar dat wisten ze toen nog niet. Als hier iets georganiseerd moet worden, gebeurt dat altijd een week van te voren zodat iedereen van alles moet gaan veranderen in bestaande plannen – ik tenminste wel.
Van Arjen kreeg ik ook een mooi voorbeeld van zoiets.
Er neemt een belangrijke meneer afscheid op de universiteit in St.Petersburg en daarvoor wordt zo'n beetje iedereen uitgenodigd die daar bij het onderwijs betrokken is. En jawel, dat is dus op 17 april, als een groot deel van die mensen in Moskou zit. Dat heet coördinatie op z'n Russisch.
Maar het is ook weer zo dat niemand ermee zit. Als je niet kan, dan kan je niet. Als je ergens een afspraak hebt en er dient zich iets anders aan dat leuker, ok, dan ga je dat toch doen.
Sveta vertelt me al een jaar lang dat hun dochter deze zomer naar een zomercursus in Engeland gaat. Maar zondag zei ze ineens dat het niet doorgaat, want ze moeten een nieuwe auto kopen en zelfs voor hen zijn er grenzen aan wat Bruin kan trekken blijkbaar.

Vorige week was het hier wel 5 gr. boven nul, hartstikke warm. De straten worden al redelijk schoon. Maar zondag veranderde dat. Het vriest 's nachts wel 7-12 gr. Overdag rond het vriespunt maar wel met prachtig weer. En vannacht weer sneeuw.
Ik heb zondag een lange wandeling gemaakt langs de Dvina, het is daar dan zo prachtig. Doodstil, overal nog spierwitte sneeuw zo ver als je kijkt, strakblauwe lucht en een lekker 'warm' zonnetje. Daarvoor waren we naar een voorstelling in het poppentheater geweest. Sveta had natuurlijk weer een vriendin die daar relaties heeft. Het was voor kleine kinderen maar qua taal precies mijn niveau. Genoten!

Ik heb ook eindelijk een stukje salaris gehad, een 'avans', vooruitbetaling voor de maand maart, wel 1000 rbl. (ca. fl. 60,-).
Ik ben ook benieuwd wat het echte maandsalaris wordt. Het schijnt verdubbeld te zijn t.o.v. vorig jaar, dus misschien wel 1400 rbl!

Het zijn geen spectaculaire belevenissen maar wel leuke.
Nog even twee weken van intensief oefenen met de studenten en een paar toetsen en op 8 april een examen. Ze gedragen zich trouwens een stuk gedisciplineerder. Het is zoals IJdwer zei “als de examens in de buurt komen, gaan ze wel werken.” De groep van Sveta is geheel uit elkaar gevallen. Alleen Lena is overgebleven als trouwe studente terwijl zij al afgestudeerd is. Veronika en Sveta zitten in Jekaterinenbourg voor een soort uitwisseling, de rest is ziek of heeft andere beslommeringen. Vika is nu aan het verhuizen. Ik hoop haar nog te zien. Als je haar belt, zegt ze met een heel klein stemmetje dat ze midden tussen de dozen en de kisten zit. Ze gaan waarschijnlijk

midden april weg naar Belarus. Ik vind het zo zielig voor haar. Wat moet je als actieve getalenteerde jonge vrouw in een land waar je waarschijnlijk niet eens meer een visum krijgt om naar het buitenland te gaan. Maar ze moet met haar moeder mee, die wil persé weg en hier blijven kan ze niet, want ze heeft geen geld en geen woning.
Dat zijn zo de problemen hier die niet meteen zo zichtbaar zijn.

31/3
Vadertje Vorst heeft voor mij nog een leuk afscheid van de winter bedacht. De hele afgelopen week vriest het hier 's nachts 15-20 gr., overdag 5-10 gr. Er is de laatste dagen veel sneeuw gevallen, dus de hele stad is weer wit, ook de vieze zwarte bergen zijn weer mooie witte hopen. De schoongemaakte straten zitten weer onder de sneeuw maar de gladheid valt mee . . . . of het gaat wennen.

Maar het is heerlijk zonnig weer, dus met de warme kleren aan is het heerlijk buiten.
Gisteren zijn we met een groepje collega's naar Malye Karely geweest, drie uur gewandeld en gepicknickt (bij 10 gr. onder nul). Ik heb een beetje in de luwte gezeten en had 's avonds hele rode wangen van de zon. Alleen je ogen gaan pijn doen want het is zo oogverblindend wit overal.

Ulrika had voor vanavond een Zweedse Paasmaaltijd klaargemaakt, dus dat was ook gezellig. Daarvoor ben ik met de familie Anufriev naar een concert geweest van jonge solisten van het Mariinski theater. Prachtige stemmen, verbijsterende zangtechniek, we hebben genoten. Gelukkig zei Sasha me dat vandaag de zomertijd inging, dat hoor je verder ook van niemand.
Verder nog kennis gemaakt met de kunstenares die dat dikke Russische poppetje voor me gemaakt heeft dat ik met mijn verjaardag opgestuurd kreeg. Dat levert weer uitnodigingen op om naar haar werk te komen kijken en ik zie weer van alles wat ik interessant vind.

5/4
In Moskou wordt met smart op me gewacht. Ik kreeg een lange brief van Aleksej maar kon zijn cyrillisch op de computer niet lezen. Ik heb Tanja gebeld en er staat in ieder geval iemand op het station dinsdagmiddag. Dat komt dus wel goed.
Ik ben nu een beetje aan het

opruimen, ga nog wat dingen kopen en maandag dat examen afnemen. Moet nu echt afscheid nemen van Vika, zij gaat midden april naar Brest (Belarus). Nog de nodige dingen regelen i.v.m. de Nederlandse Dag in Moskou, bespreken van het toneelstuk en het lezinkje en de reisorganisatie. En allerlei mensen komen nog op het laatste moment met aanvragen voor zomercursussen. Nou ja, het gewone leven van een juf hier.
Verder ben ik klaar om op pad te gaan. Alles is ingepakt. De trein vertrekt om 19.45 uur, mooie tijd. Sasha en Sveta brengen me naar het station, maar eerst vanavond nog 'wat ontspannen en gezellig bij elkaar zitten'. En dat betekent: naar een restaurant gaan.