RUSSISCHE CURIOSA

Allereerst voor de bellustigen onder jullie: we hebben een nieuw telefoonnummer, 643524 of 261769. Maar onze lijn is vaak bezet. Mijn buurvrouw heeft een laptop en gebruikt onze telefoon-
aansluiting om te internetten. Dat duurt soms uren en dan zijn we niet bereikbaar. Ik heb gezegd dat ik toch wel af en toe 's avonds bereikbaar moet zijn in deze onzekere tijden met een vriendin in het ziekenhuis en een oude moeder.

Het weer was tot vandaag kwakkelig, rond het vriespunt, op straat blubberig, hier en daar spiegelglad. De afgelopen twee dagen heeft het gelukkig flink gesneeuwd, vandaag is het weer lekker koud, minus

16 graden. Dat betekent ook meteen: zon en een strakblauwe hemel. Alleen is mijn behoefte aan wandelingen nog niet zo groot.
Ik draag nu permanent mijn ijzertjes. Vorig jaar geneerde ik me een beetje. Nu word ik op straat aangesproken door mensen die vragen waar ik ze gekocht heb. Ik ga een handeltje beginnen, een van de portiers heeft al gevraagd of ik een paar voor hem mee wil brengen. Dat zegt wel iets over de toestand van de wegen op dit moment.
Mijn kamertje wordt steeds gezelliger. Ik koop af en toe een bloemetje (van stof, blijven héééél lang goed) en we hebben allemaal een kleedje gekocht. Zo'n Indiase van allerlei gekleurde stroken stof, type Ikea.

Van de Olympische Spelen zie ik af en toe iets per ongeluk. Ik heb de laatste 50 m. gezien van Gerard van Velde en van Jochem Uitenhage. Sinds gisteren ben ik er achter dat ze iedere avond een Dnevnik Olimpiada – Olympisch Dagboek – uitzenden op mijn enige werkende tv-zender. Daarin heb ik Anni Friesinger haar WR zien halen. Verder is er alleen kunstrijden (figuristy), vele vormen van skiën en natuurlijk IJSHOCKEY. Iedereen verwacht dat Rusland goud haalt en het liefst tegen Wit-Rusland, het 'broederland'. Verder veel aandacht hier voor de rellen rond de jurering van het kunstrijden.
Ik hoorde dat meneer Sigarulidze en zijn partner (zoals overigens iedere Rus die goud haalt) $ 25.000,-- krijgen, Amerikanen schijnen slechts $ 15.000,-- te krijgen.
Overigens probeer ik via Internet-kranten up to date te blijven. Op woensdag is de site van de Volkskrant bijgewerkt tot zondag (daarvoor). Ik moet me dus noodgedwongen tot de Telegraaf wenden.

Nog wat Russische curiosa. Lees en verbaas je.
De gehele leiding van onze faculteit (decaan + haar plaatsvervangster + hoofd van de afd. Moderne Vreemde talen) waren op dienstreis naar Zweden voor 10 dagen. In de tussentijd raakte het kopieerapparaat onklaar omdat de toner op was. Het is dan onmogelijk om er nieuwe toner in te gooien, omdat de decaan een briefje moet ondertekenen dat het gekocht mag worden. De twee assistentes hebben geen enkele bevoegdheid daartoe. Zo zit de hele faculteit dus een week zonder kopieermogelijkheid. Van tevoren maatregelen nemen of geld achter laten???
Gisteren heb ik ze weer gesproken. Ik heb eindelijk begrepen hoe het examensysteem hier in elkaar zit. Daar probeer ik al sinds september achter te komen. Dus dat is nog redelijk op tijd.

Mijn tv geeft een heel slecht beeld. Vorig jaar was dat ook al zo. Als je klaagt komt er een 'master'. Ik heb er al heel veel gezien. Iedere keer dat zo'n man geweest is, constateert hij dat het niet aan de tv ligt maar aan de antenne. Maar iets aan die antenne doen????

Vanuit mijn raam heb ik zicht op een weg die de Uritskij straat verbindt met de achter ons liggende huizenblokken. De hoofdwegen zijn schoongemaakt van sneeuw maar die weg niet. Toch proberen er voortdurend auto's overheen te rijden en raken dan hopeloos vast in de sneeuwhopen. Ik hoef het niet eens te zien, je hoort een langdurig motorgeraas vanuit één punt met heel korte tussenpozen. Centimetertje vooruit, centimetertje achteruit, helpen

duwen. Soms staat iemand zo een half uur tot een uur te utteren tot hij weer in beweging is. Heel vermakelijk (behalve natuurlijk als je er zelf in zit, zie hieronder).

Afgelopen weekend ben ik met mijn vrienden Sasha en Sveta weer naar hun dorpje Kuz'mino op het eiland geweest. We moesten daarvoor de rivier oversteken. Die is nu bevroren, dus berijdbaar (hoop je). Het was al donker toen we bij de oever aankwamen en we hadden alleen de lichten van de auto. Ik zag wel een soort pad over de rivier lopen met veel sneeuwhopen erop en ik vroeg Sasha of het niet gevaarlijk was. “Welnee”, zei hij “dit is een hele goede auto”. Hij doet graag een beetje flink tegenover vrouwen en zeker tegenover mij.
Hij had het nog niet gezegd of we belandden in een lading sneeuw en konden niet meer voor- of achteruit, midden op de rivier, in het pikkedonker. De eilandbewoners rijden allemaal in jeep-achtige autootjes met hoge wielen en die maken zulke diepe sporen in de sneeuw dat een gewone auto op z'n buik op het middenstuk komt te liggen.
Maar dan blijkt toch weer de goede organisatie en hulpvaardigheid van de Russen. Sasha had blijkbaar al gebeld naar de vrienden op het eiland om te zeggen dat we eraan kwamen. Dima stond al aan de overkant op ons te wachten. Toen hij zag dat de koplampen niet meer bewogen (of misschien had Sasha nog een keer gebeld), kwam hij

naar ons toe met zijn jeepje en heeft ons als een sleetje naar de overkant gesleept.
De volgende dag kwam er een tractor met een schuiver langs en die heeft een mooi pad geschoven over de rivier heen.
Verder was de avond heel gezellig, met lekker eten en drinken en allemaal om de beurt de banja in. Zo kom je je weekend wel door.

Morgen ga ik met een paar studentes met een auto naar Onega, een plaats zo'n 4 uur rijden vanaf Archangelsk. Het is een wintersport- oord, mooi en gezellig. We slapen met z'n allen in een pansionat. Wat wandelen als het mooi weer is. Ik hoop alleen dat we onderweg niet in zo'n sneeuwhoop terecht komen.