ARCHANGELSK 2001

Op 5 februari 2001 ben ik in Archangelsk aangekomen na twee leuke dagen in St. Petersburg te hebben doorgebracht. Ik logeerde in het gebouw van het Nederlands Instituut, groot gebouw waar ik geheel alleen in verbleef. 's Nachts wel een beetje unheimisch.
Ik heb wat door de stad gelopen, museum bezocht, hier en daar wat gegeten en een voorstelling bijgewoond van de chauffeur die mij van en naar het vliegveld vervoerde en die in het gewone leven acteur/poppenspeler is. Een zaal vol kindjes, allemaal gillen als het donker wordt, maar een bijzonder leuke voorstelling. Acteurs op het podium, die ieder hun eigen pop hadden die ze lieten 'acteren'.

De temperaturen hier zijn onvoorspelbaar. Maandag in St.Petersburg was het min 22 - 25 gr. Dat is behoorlijk koud, maar ik moest en zou toch door de stad wandelen. Ik moet zeggen, met van top tot teen in thermo-ondergoed, twee truien, een dikke jas en een bontmuts op je hoofd kom je een heel eind. Alleen je ogen gaan pijn doen op den duur. Dinsdag was het - 12 en woensdag dooide het nadat het 's nachts gesneeuwd had. Het is dan een verschrikkelijke bende in de stad. Nou heeft St.Petersburg niet zo heel veel verkeer en hier in Archangelsk is het nog minder, maar ik zag op de tv dat in Moskou gisteren automobilisten de hele dag in de file hebben gestaan in het centrum. Het had daar ook heftig gesneeuwd, sneeuwschuivers schoven de sneeuw aan de kant, maar er waren slechts 2 rijbanen begaanbaar terwijl het er normaal 4 zijn.

De reis naar Archangelsk verliep heel voorspoedig. Toch had ik, toen ik op het vliegveld zat te wachten, een gevoel van 'nu ga ik wel heel erg ver weg', één vliegreis is nog te overzien, maar als je moet overstappen op zo'n stil besneeuwd vliegveld heb je het gevoel dat je echt de rimboe ingaat. De vlucht zelf was ook tamelijk onrustig, ik was behoorlijk misselijk toen we landden.
Daar stond ik dus om 7 uur 's avonds in het donker op alweer een besneeuwd vliegveld in een lichte sneeuwstorm, zoals het hoort als je naar het hoge Noorden gaat. Ik werd afgehaald door de dekaan van de faculteit, een energieke jonge vrouw, met haar echtgenoot en de universiteitsbus. Het gevoel van eenzaamheid was meteen weg. Er volgen dan zoveel formaliteiten, papieren invullen voor het 'hotel', bagage slepen (ik had totaal 55 kg!), kennis maken met je toekomstige onderkomen en je tenslotte proberen alvast een beetje te installeren. Op de gang kwam ik een paar buurvrouwen tegen, Finse leraressen (Heini en Jarna) die vroegen of ik mee ging eten. Ik dacht aan het hongerprobleem van Marian, had wel wat brood bij me, maar een hapje eten buiten de deur lokte me wel aan. Zo zat ik dus 2 uur na aankomst alweer in een warme bar een redelijk smakelijke hap te eten. En echt tien stappen naast de deur.

In het appartement was alles redelijk in orde. Het was er niet koud, warm en koud water werkte - en werkt nog steeds - elektra doet het ook. Tot op heden geen problemen. Het is alleen erg behelpen met koken. Twee elektrische pitten die langzaam opwarmen, een derde die het niet doet. Maar ik heb mijn dompelaar bij me voor de kopjes thee en koffie!
Gistermorgen ben ik geïntroduceerd op de universiteit. Weer formulieren invullen, kennis maken met iedereen, lokalen verkennen, biblotheek opgezocht en - heel belangrijk - mijn e-mailadres gekregen. Van de twee groepen studenten die ik heb, is een groep op stage tot half maart. Dat is aan een kant jammer voor hen, want zo missen ze een hoop lessen, aan de andere kant kan ik zo

rustig wennen aan het lesgeven en heb ik alle tijd om me voor te bereiden. Ik begin nu maandagmiddag met de interfacultaire groep voor 3 x twee klokuren in de week 's middags van 4 tot 6 uur. Ik heb de komende tijd dus tijd te over om de stad te verkennen. Dat is niet zo simpel want alles ligt onder een laag sneeuw c.q. ijs, dus lopen is niet zo makkelijk, zoals Marian zich afvroeg: is het een soort glopen of lijkt het meer op glijpen?

Het Russische adres is:
Russia
163060 Archangelsk
ulitsa Uritskovo 56, room 228
Rina Hilarius