Coucou (betekend hey zegt mijn kamergenoot),

Vandaag ging alles veel beter gelukkig! Ik heb een handdoeken barricade gemaakt voor in de douche, dus geen overstromingen meer. Verder hebben we vandaag het plan gemaakt om voor de eerste keer Lyon te bezoeken. Want wij Nederlanders laten ons niet tegenhouden door een beetje regen! Vol goede moed liepen wij door de regenen naar het Centraal Station. Wat ons wel is opgevallen de laatste paar dagen is dat iedereen ons op een vreemde manier aankijkt... Misschien komt het door het rapunzel haar van Sophie of door onze lengte.

In het trein station ontdekte we dat een retourtje naar Lyon ( 30 min) wel 27,50 per persoon is. Gelukkig is Bowien haar lieve autootje onze redding geweest, dan maar tol en parkeergeld betalen. Misschien moeten we onze reddende engel ( de auto dus) maar een naam geven.... Daar kom ik nog met jullie op terug!

Ik ga jullie een raadsel geven van wat het eerste is wat we gedaan hebben in Lyon. We waren er namelijk om 13:00, en we zijn jongvolwassen horeca dames met veel honger. Juistem, McDonalds gegeten voor lunch. Natuurlijk waren onze Bowien haar ogen weer groter dan haar maag. Na een tijdje door een uitgestorven stad te hebben gelopen, want zondag is alles natuurlijk dicht, zijn we maar koffie gaan doen. Daar viel al gauw een stilte door de vermoeidheid die we allemaal overduidelijk hadden. In mijn geval kwam dat door een kamergenootje die om 5 uur opstaat om vervolgens om 5:30 te gaan werken. En zoals sommige van jullie misschien al weten, ik ben een verschrikkelijke slaper, lichte slaper, moet alles donker hebben en geluid is al helemaal taboe. Gelukkig werd (vooral) Bowien weer wakker toen we een H&M ontdekte die nog open was. Nadat we die van binnen en buiten geheel hebben gezien zijn we weer richting de auto gelopen.

Ons plan veranderde toen meteen. We hadden weer energie en wilde toch écht bowlen. Bonus: door daar heen te rijden hebben we een tol niet hoeven betalen. We konden eindelijk naar binnen! We hadden ons goed voorbereid met onze broeken. Na een verwarrend gesprekje met de cassière konden we gelukkig toch een plekje op de baan reserveren. Met als team naam, om de Fransen toch een beetje te pesten, : de Vliegende Hollanders. Om de tussentijd te doden kregen we een lesje Poolen van Bowien. Mijn ballen vlogen door de lucht, en die van Sophie in alle gaten als een pro.

Door ons super professionele spelletje waren we zo afgeleid dat we niet door hadden dat onze team naam al een tijd geleden was omgeroepen... Onze beurt was al voorbij. Dus maar weer lief gelachen en moeilijk gecommuniceerd naar de cassière van de bowlingbaan. 12 minuten wachten en mochten toch de baan op. Nou ik kan je zeggen dat een ventje van 10 het misschien nog wel beter kon dan ik... na veel gedans en gelach om slecht gegooi, eindigde we met als winnaar Bowien (81 p.), kanshebber Sophie (78 p.) en spek en bonen Mariska (56 p.)

Ook besloten we daar te eten. Een soort combinatie tussen een flammkuchen en een pizza was daar te bestellen. Dus dat hebben we geprobeerd. Nadat het geserveerd was, en we elkaar even raar aangekeken hebben, gingen we er op los. We kregen namelijk een soort hamer/pizzaroller, waar je je pizza mee moest snijden. Het was gelukkig wel lekker!

Onze dag was vele vele vele malen leuker dan de vorige twee. Maar goed ook want vanaf morgen beginnen ook wij aan het werkende leven in Lyon. Wens ons maar geluk, en ik laat horen hoe onze dagen zijn verlopen.

Bonne Soiree, Mariska