Ola,

Mariska's Dag:
Vandaag was een bijzondere dag. Onze eerste werk dag! De dag begon natuurlijk zoals de hele week tot nu toe ging, kut. We hadden namelijk nog geen werkkleding... Dus Sophie en ik vol goede moed, een half uur te vroeg, richting de housekeeping gelopen in de hoop onze kleding aan te treffen. Helaas pindakaas voor ons. Ook werden we volledig genegeerd door iedereen terwijl mijn dienst over een kwartier al gaan beginnen. In het laatste kwartier dat we nog hadden dus nog nood kleren voor Sophie bij elkaar zoeken. Dus wij even een zwarte broek gehaald bij mij, voor Sophie, en toen hebben we Bowien ook wakker gemaakt.

Daar gingen de drie musketiers, alle drie met vrij weinig geduld meer richting de receptie om te klagen ( in het Engels). Jammer genoeg was het Franse receptie meisje heel aardig en konden we dus ook niet boos blijven op haar. Ze vroeg ons wel of we al op onze kamer waren, omdat we gisteren/vandaag waren aangekomen. Dus wij helemaal verbaasd aangezien wij al 3 dagen ongeveer in de kamer zaten. Gelukkig heeft ze mij begeleid naar een buddy die ik mocht volgen vandaag, Gnima.

Voor het ontbijt was het allemaal niet zo heel moeilijk werk, maar de uitdaging zat hem in de taal. Probeer jij maar eens quatre-cent-quatre-vingt-dix-huit die snel gezegd word te onthouden en vertalen. Ik verstond wel heel veel van wat er gezegd werd, (op getallen na) maar de woorden die er vandaag bij mij uitkwamen waren:
Ici? - Hier?
Óu? - Waar?
Pardon? - Huh?
Bon! - Goed!

Nadat iedereen een beetje ontdooit was mijn kant op, bleken ze wel echt aardig te zijn! He he een meevaller! Mijn "manager" van de dag , Pascal, was een man van 48 met dochters van onze leeftijd. En hij was hilarisch en nam de tijd om ons alles goed uit te leggen, het liefste in het Frans, maar Engels kon hij ook. Het is trouwens echt waar, Fransen kunnen echt geen Engels!

De lunch was wat drukker, en zodra een Fransman mij aansprak om iets te vragen, het enige wat ik hoorde is BluhDeBlaLaLa... Uhu une moment s'il vous plaît. En dan ging ik iemand halen die wel Frans kon... Om vervolgens te horen dat hij alleen een kop koffie wou...

Ook heb ik een les Frans gekregen van Christophe en hij een les Engels van mij. Liepen we daar rond het buffet alles aan te wijzen en te benoemen in het Frans en Engels. Fransen hebben echt een super schattig Engels accent. De drukte was snel gekomen, en zelfs nog sneller weg! Na een beetje indekken van de tafels was mijn dag om 15:00 alweer voorbij. À demain!

Sophie's dag:

Het begin van mijn dag verliep ook niet zo succesvol, zoals bij Mariska al beschreven was. Maar om 9 uur moest ook ik eraan geloven en moest ik de werkvloer op. Ik ben nog nooit met zo'n glimlach ontvangen om 9 uur in de ochtend. Tot mij verbazing werd ik er zelf ook heel erg vrolijk van (ik ben totaal geen ochtendmens, de enige woorden die eruit komen zijn grrr en dodende blikken).

Mijn werkdag begon in de conferences, allemaal heel erg tranquilo (vertaling:rustig) en verliep soepel. Rond een uur of half 2 vertelde de man met de grote glimlach, genaamd Franck, dat ze me nodig hadden in het restaurant. Sophie vliegend naar het restaurant en mega blij, omdat ze met Mariska mocht werken. Nou niet dus, want Mariska stond lekker bij de bar. Maar liefst een lunch van 55 pax was er gaande, waar ik uiteindelijk elke tafel heb afgeruimd, stond mijn lieftallige collega (waarvan ik de naam niet heb onthouden) vol verbazing naar alle papieren op de prikborden te kijken en de restjes van het buffet op te smikkelen.

Na ongeveer 2 uurtjes was ik bijna klaar met alle tafels af te ruimen en kreeg ik een verlossend telefoontje van Franck dat ik weer naar boven mocht komen YAY!! Na vandaag is Franck definitief de op een na leukste man in me leven (nummer 1 is papa), want hij gaf me chocola Je t'aime!

Je ne pas folle!!!!!

Ps. Dat betekend ik ben niet gek, Bowien genoot er met volle mate van om dit tegen haar collega's te zeggen.

S/O naar Francois die lekker lag te slapen in zijn diner pauze.

Check je laterrrrrrrrrrrrrrrrzzzz,

Sophie & Mariska