Saluuttt,

Wat een dag weer zeg. Pffff. Ik ga beginnen met vertellen over de keuken. Want alweer ( zie gisteren) TE DOM OM TE POEPEN. En in elke keuken, over de gehele wereld, in elke cultuur, plagen de koks de bediening. MeToo is heftig voor iedereen, maar ja, ik weet zeker dat geen van die mensen ooit in de horeca heeft gewerkt. Want wat er soms daar allemaal gezegd wordt. En ja, je krijgt soms een hand op je zij of schouders. OMG WAT ERG. En de keuken bleef maar zeggen:" Tu es une trés belle fille! Des yeux vert, j'adore votre jeux". Oftwel je bent een mooi meisjes, met groene ogen, ik houd van groene ogen. En dit elke keer, je kan wel snappen dat ik deze gozer onderhand ging negeren. Maar oké, leuk dat je me plaagt, maar doe verdomme eerst je werk gewoon goed, maar neeee. En uiteindelijk kwam hij aan het einde van avond om 23:00 naar het restaurant, helemaal boos, want hij had de opruim kar van het buffet al om 22:30 moeten hebben. Dus is zeg tegen hem, in het Nederlands, "doe eens even rustig man, je kan je eigen werk niet eens". En wuifde hem weg, want hij gooide de move: stond erbij en keek erna. Dus hij ging weg en kwam terig met zijn chefs muts en zei "Je suis de chef!". Dus ik ( in het Nederlands alweer) Ja joh, leuke muts, maar nog steeds ben ik slimmer dan jij. Ineens was ik niet meer zo leuk en mooi. Karma is een bitch hé.

Verder viel er aan het einde van de avond ineens een meneer van zijn stoel die onwel werd. Zijn vrouw natuurlijk helemaal in paniek. Gelukkig was er een andere mevrouw twee tafels naast hun die, zo zag het er in elk geval uit, wist wat ze moest doen. En de Spaanse meneer naast nu ook helpen. Er werd allerlei personeel bij geroepen, die duidelijk geen idee hadden wat ze moesten doen, behalve een ambulance bellen. Ik haatte het dat ik niks kon doen, dus ben ik met tegenzin maar verder gaan werken. Met 7 man er om heen staan werkt namelijk ook niet. Maar ik verbaasde me het meest om sommige gasten. 3 Duitse (die al de hele avond heel onbeleefd deden tegen mijn collega) meneer bleven gewoon door lachen en drinken. Het maakte ze echt geen zak uit wat er nou met hun mede mens was. Of een mevrouw die helemaal niet in de buurt zat, kwam even staan kijken wat er was en liep toen weer weg, ze maakte nog net geen foto. Wat een onbeleefdheid zeg, allemachtig. De meneer is uiteindelijk gaan zitten en hoefde geen ambulance, ze hebben afgerekend en zijn naar hun kamer gegaan... oké... ook raar.

Maar om even over iets leukers te praten. In het restaurant hebben ze altijd afspeellijsten met covers opstaan. En zoals velen al weten, ik zing graag, maar hier is het echt extreem. Ik ken 99% van alle nummers. En zeker op rustige dagen, kan ik het echt niet laten om alles mee te zingen. Ik krijg denk een zingdiploma na deze stage:
- Gefeliciteerd! Goede stage gehad? Ja? Mooi! Je bent namelijk al 300 keer gek aangekeken door gasten als je weer een tafel schoonmaakt en helemaal los gaat op een cover. En ze allemaal doof heb gemaakt! En nu weg jij! Frankrijk is weer klaar met je. Ga Nederlanders maar doof zingen. Kusjes NH Lyon -

Toen ik klaar was met zingen uhhmm...werken. Zag ik dat het ineens begon te sneeuwen! Maar Bowien en Sophie lagen allebei al te slapen.. en ik wist dat het morgenochtend al weer weg zou zijn, aangezien het hier overdag te warm is voor sneeuw. Maar om in je eentje om 12 uur s' avonds hier over parkeerplaatsen te gaan wandelen en in de sneeuw te spelen is ook een beetje heftig. Ik stond al met jas aan, klaar om te gaan, toen mijn kamergenootje binnenkwam. Ze komt uit Madagaskar dacht ik, heeft ze uberhaupt wel eens sneeuw gezien? Dus heb ik haar maar mee gevraagd. We hebben een beetje rondgewandeld, het was dus haar 2x sneeuw zien, eerste keer was ook hier. Ik was helemaal weer een blij kind van 10 jaar. Jeetje wat houd ik van sneeuw.

Toen we terug kwamen had ik ook heel erg zin in chocomelk. Gelukkig had ik melk gekocht. Dus ik (alweer) midden in de nacht rond het hotel gespookt om voor ons twee kommen chocomelk te maken. Gelukkig eindigde de dag op deze manier voor mij perfect. Ik zat ook na te denken over het feit dat ik nog helemaal geen heimwee heb.Ik heb alleen maar last van de manier van wonen hier. That's it. Misschien komt het nog, zeker als jullie allemaal ons komen op zoeken. Dat gaat voor meer heimwee zorgen dan dat wij jullie alleen maar appen en skypen. Maar we gaan het ontdekken ;)

Bonne nuit,

Mariska