Goddag ( goededag in het Noors),

Opgestaan om 7 uur om te beginnen aan weer een nieuwe dag in onze Franse paradijs/hel ( je mag zelf kiezen). De ochtend was heel rustig ,maar het was fijn dat ik in elk geval wist wat ik moest doen. Nadat ik binnen kwam het gewoonlijke riedeltje "Bonjour, ça va? " Dus ik met mijn leuke ochtend hoofd zeggen "Je suis bon" wat dus blijkbaar heel wat anders betekend, en zelfs een beetje vulgair is. Ze hebben me meteen het grapje van de dag gemaakt. Christophe heeft het iedereen keer op keer verteld en ging helemaal stuk...

Tijdens het werken gisteren en vandaag waren er Nederlanders bij het ontbijt. Ik had de hele tijd de neiging om er naar toe te lopen en te zeggen "Kan ik uw bord meenemen?" Puur omdat ze niet verwachten dat ik Nederlands ben, dat ze een soort verbaasd zijn... Voor nu is dat de droom. Misschien morgen...

Het goede nieuws is wel dat we, en we is: Sophie niet en Bowien alleen een blouse, gelukkig onze outfit wel al hebben! Alleen als ik in de spiegel keek was "gelukkig" niet helemaal het goede woord... De broek was echt een ogen aantrekker voor de billen en de blouse had net zo goed voor mijn zus, de juf, kunnen zijn. En ik bleef maar hopen dat ze zouden denken dat mijn Nike Airmax sleehakken waren onder de nette pantalon. En dat ze niet zouden denken dat ik een mislukte botox heb gehad, aangezien ik al sinds ik hier ben twee keer grotere lippen heb dan normaal door de droogte. Ik zag er weer lekker sexy uit dus... Die knappe Françaises komen echt wel op me af. En als mijn uiterlijk het niet voor ze deed, kwamen ze wel af op de geur. Hier gebruiken ze namelijk voor letterlijk alles azijn! Mijn handen zijn steeds het slachtoffer.

De lunch kwam en ging weer zo snel als gisteren. Ik ben van mijn oude werk heel erg gewend om tussen 11 en 15 het constant druk te hebben. Maar hier is dat dus pas om 12:30 en tot 14:30. Maar de drukte is dan ook echt massa gekte. Het begon bij mij al met een soup du jour die ik moest brengen. En ik netjes zoals ik op school had geleerd de soep ingeschonken vanuit het kannetje in het bord. Ik vond het wel al raar dat er als garnituur een krokant kaasbrood in lag. Je hebt het vast al door… het was niet helemaal de bedoeling dat het ingeschonken werd. Gelukkig was de meneer heel aardig ( en knap) en vond niet erg. Hij maakte zelfs een praatje met me over waar ik vandaan kwam. Later kreeg hij zijn eten al voordat hij zijn soep op had en ik zei tegen hem “très vite” en hij begon een Z in de lucht te maken en vroeg of ik Zoro kende. Het is mij überhaupt opgevallen dat de middelbare goedopgeleide mannen in dit land het knapste zijn, de rest is (voor mij) niks.

Maar dat was niet de grootste fout die ik gemaakt heb vandaag. Met drie borden Boeuf Bourguignon in mijn handen, lekte een bord op de stoel en trui van de meneer, aangezien het bord meer saus was dan vlees. Om naar overmaat van ramp te spreken, zat de hotel directeur in de zelfde hoek. Ik heb netjes alles schoongemaakt, de stoel en de trui, en “je suis désolé” wel 3 keer gezegd, omdat ik mijn woorden kwijt was. Gelukkig geen problemen er aan overgehouden…
Ook merk ik dat in de horeca men zingt, omdat het fysiek werk is dat ze moeten doen en zodra de drukte komt de “denkknop uit gaat”. In mijn geval komt alles dus net te laat binnen. Morgen gaat het hopelijk beter met mijn denk knop, mijn knop heeft het namelijk al druk genoeg met al dat Frans… Ondanks alle klunzigheid was vandaag weer een goede dag, die verbazingwekkend snel voorbij ging.

Merci et Bonne Soirée,

Mariska