Goedenavond allen!
Het begon weer vroeg voor mij vandaag. Mijn kamer genootje heeft namelijk steeds diensten die om 5:30 beginnen, waardoor ik dus samen met haar om 5 wakker wordt. Ik zeg al maanden dat ik er aan toe ben om op mezelf te gaan wonen. Maar dit is zo verschrikkelijk anders. Samen een keuken, woonkamer en badkamer delen met nog 5 anderen is toch weer heel anders dan werken, wonen en slapen met de zelfde persoon die je eigenlijk helemaal niet kent. Ik mis mijn eigen schuil hoekje een beetje. Alles wordt hier gedeeld of is openbaar. Ik had mijn "comfy" kleren bijvoorbeeld aangedaan en dan moet je nog de openbare keuken in lopen om eten te gaan halen, en wij eten dan ook nog eens altijd samen in de personeelsruimte. Het hotel leven is absoluut niet alles, mensen. Ik hoop dat ik er een beetje aan ga wennen. Gelukkig is mijn kamer genootje begin april al klaar en heb ik (hopelijk) de kamer voor mijzelf. Ik kan mijn spullen nu namelijk amper kwijt. Een mini kast met 6 hangers delen is best lastig...
Maar we gaan over van gezeur over privacy naar gezeur over taal. Ik zat er vandaag tijdens werk een beetje over in. Het was namelijk zo verschrikkelijk druk dat niemand de tijd nam mij iets uit te leggen of langzaam voor mij te praten, begrijpelijk, maar nog steeds heel vervelend voor mij. Ik heb twee momentjes aan het einde van de dag gehad dat ik echt er klaar mee was. Ik miste alle lieve mensen om mij heen, die mij wel begrepen. Nee, Mariska, niet nu al heimwee krijgen, dat gaat namelijk fout. Dus ik heb diep ademgehaald en een slokje water gedronken. Ik moet doorzetten! Ik wil mijn nieuwe studie in Maastricht gaan doen, ik wil op mezelf, ik wil deze stage afmaken en Frans kunnen verdomme. S' avond een goed gesprekje met Sophie gehad, die me weer goede moed in heeft gepraat. En ook na een Skype gesprek van meer dan een uur met Anne, voelde ik me een stuk beter. Gewoon weer vroeg naar bed en morgen de tranen weer tegenhouden. We gaan hier namelijk niet huilen mensen!
Alle liefde en kusjes,
Vermoeide Mariska
January 24, 2018
|
Colombier-Saugnieu, Lyon, Frankrijk
Goedenavond allen!
Het begon weer vroeg voor mij vandaag. Mijn kamer genootje heeft namelijk steeds diensten die om 5:30 beginnen, waardoor ik dus samen met haar om 5 wakker wordt. Ik zeg al maanden dat ik er aan toe ben om op mezelf te gaan wonen. Maar dit is zo verschrikkelijk anders. Samen een keuken, woonkamer en badkamer delen met nog 5 anderen is toch weer heel anders dan werken, wonen en slapen met de zelfde persoon die je eigenlijk helemaal niet kent. Ik mis mijn eigen schuil hoekje een beetje. Alles wordt hier gedeeld of is openbaar. Ik had mijn "comfy" kleren bijvoorbeeld aangedaan en dan moet je nog de openbare keuken in lopen om eten te gaan halen, en wij eten dan ook nog eens altijd samen in de personeelsruimte. Het hotel leven is absoluut niet alles, mensen. Ik hoop dat ik er een beetje aan ga wennen. Gelukkig is mijn kamer genootje begin april al klaar en heb ik (hopelijk) de kamer voor mijzelf. Ik kan mijn spullen nu namelijk amper kwijt. Een mini kast met 6 hangers delen is best lastig...
Maar we gaan over van gezeur over privacy naar gezeur over taal. Ik zat er vandaag tijdens werk een beetje over in. Het was namelijk zo verschrikkelijk druk dat niemand de tijd nam mij iets uit te leggen of langzaam voor mij te praten, begrijpelijk, maar nog steeds heel vervelend voor mij. Ik heb twee momentjes aan het einde van de dag gehad dat ik echt er klaar mee was. Ik miste alle lieve mensen om mij heen, die mij wel begrepen. Nee, Mariska, niet nu al heimwee krijgen, dat gaat namelijk fout. Dus ik heb diep ademgehaald en een slokje water gedronken. Ik moet doorzetten! Ik wil mijn nieuwe studie in Maastricht gaan doen, ik wil op mezelf, ik wil deze stage afmaken en Frans kunnen verdomme. S' avond een goed gesprekje met Sophie gehad, die me weer goede moed in heeft gepraat. En ook na een Skype gesprek van meer dan een uur met Anne, voelde ik me een stuk beter. Gewoon weer vroeg naar bed en morgen de tranen weer tegenhouden. We gaan hier namelijk niet huilen mensen!
Alle liefde en kusjes,
Vermoeide Mariska
1.
Welkom in Lyon
2.
Zaterdag ongeluks dag
3.
De Vliegende Hollanders
4.
Première fois travailler
5.
De dag van de Boeuf Bourguignon
6.
Privacy problemen
7.
Hoe overleef ik Frankrijk
8.
Regen en sushi
9.
Blij als een ei
10.
Een leeg stadje genaamd Genas
11.
Kom met thee
12.
Excusez moi, Service!
13.
Russische dromen
14.
Shop until you drop
15.
Knappe mannen en heerlijke supermarkten
16.
Eerste avondjes werken
17.
Specialiteit van de dag: gooien met messen
18.
Mon dieu, wat een ellende!
19.
Doktoren en Credit Cards
20.
Skippers Logboek
21.
Wijn en de nachtbewaker
22.
Chefs en zing diploma's
23.
Regen, jullie stelletje pretverpesters
24.
Ik wil een pooltafel
25.
Dora the not so explorer
26.
They shop until I drop
27.
Nieuwe plek, nieuwe ervaringen
28.
Bouchon & Brown
29.
Metro's & Mosselen
30.
Little Italy
31.
Je weet pas wat je mist, als je het niet hebt.
32.
Ik word een Maastrichter
33.
Dora the not so explorer part 2
34.
Ochtendmensen... Bleh
35.
Huilen is zo passé
36.
Saint Jaques & Zalen
37.
Wintersport trip dag 1
38.
Wintersport trip dag 2
39.
Wintersport trip dag 3
40.
Wintersport trip dag 4
41.
Huismussen en Pizza
42.
Schoolbezoekjes & Ongeluksdagen
43.
Winkelen, wijn en...WIJN
44.
Apen & Churros
45.
Hotelkamer vrijheid
46.
Gadver dagen
47.
Nu is het oorlog!
48.
Vrijdag de 13e
49.
Weekendje toeristen deel 1
50.
Weekendje toeristen deel 2
51.
Lyonnaise bucketlist afwerken
52.
Koffers & Rokjes
53.
Ikea BBQ setjes & Zonsondergangen
54.
Date night & Regen
55.
Zus in Frankrijk
56.
Croissant in de lucht
57.
Fransen kunnen echt geen koffie maken
58.
Markt, Park & Picknick
59.
Kamer update
60.
Date night be like: KFC & Bios
61.
Aftel dagen
62.
Rock & Cocktails
63.
Merci pour tout
64.
The final chapter
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!