Ola,

Mijn woonsituatie is nog steeds even slecht. Maar daar heb ik onderhand al genoeg over gezeurd. Ik zit onderhand op dag 3 van de 7 dagen werken. En ik vind het werken niet eens erg, het enige wat er erg vind is dus de tijd ervoor. Je hebt net niet genoeg tijd om ook daadwerkelijk iets te gaan doen. Verder heeft de HR geen tijd om voor ons een reiskaartje te regelen, en hebben we dus alleen Bowien haar auto. En Bowien werkt s' ochtends en Sophie en ik nu s' avonds.

Mijn nek pijn is weg, halleluja! Ik ben eindelijk niet meer de gebochelde van Notre Dame. Het zonnetje scheen wel lekker vandaag! Dus nadat we met Bowien koffie hadden gehaald, zijn Sophie en ik nog even buiten in de zon gaan zitten. En ineens begon tijdens het zonnen, het te hagelen/sneeuwen. Ik voelde me echt weer een klein kindje zo blij met de sneeuw. Ik mis de sneeuw en het snowboarden echt heel erg. Het is al mogelijk op anderhalf uur afstand, alsof ik het wel kan aanraken maar that's it. Ik zie overal folders, maar heb er geen tijd voor.

Ook slaap ik al sinds ik hier ben, heel slecht, ik heb onderhand meer blauw rond mijn ogen, dan daadwerkelijk ogen. Komt ook door de gekke dagen die we hier maken.

Tijdens werk mocht ik de roomservice brengen, beetje rondkarren en eten brengen. Best prima. Jammer genoeg is de keuken hier te dom om te poepen. Ze maken bonnetjes van 5 uur geleden en kunnen nog slechter lezen dan wij, die geen Frans kunnen. En wat ze maken is half werk, ingestorte rijst vormpjes, vieze borden en verkeerd gemaakte biefstuk. Maar oké, de roomservice is best prima. Het enige is dat je nooit weet wat je aantreft. Ik heb al een mevrouw van 50 in een snoopy pyjama tegengekomen, maar ook hele knappe sixpacks gezien maar ook bierbuiken. Gelukkig nog geen naakte mensen... Ik vind het geen probleem aangezien het hier 70% knappe mannen van 30-40 jaar zijn... oelalala. Maar ook oude mannen die knipogen aan je geven zijn gisteren tijdens het diner weer tegen gekomen.

Na werk rond 23 hadden Sophie en ik nog zin in een wijntje. Maar wij hadden natuurlijk weer slapende kamer genootjes. Dus zijn we maar weer in de personeelsruimte gaan bivakkeren. Met worst, brood en witte wijn uit een zak/doos. Sophie was morgen vrij dus er was iets te vieren. Uiteindelijk was ze even naar de wc en zei dat ze gevolgd werd toen ze terug kwam. Bleek het de nachtbewaker te zijn die haar gespot had, gelukkig had hij mij vorige keer al gezien met Bowien. Hij kwam er even bijzitten voor een praatje, maar is na 10 minuten alweer verder gegaan met zijn rondje. Hij zal wel denken dat wij alcoholisten zijn hahaha. Maar je moet er toch iets van maken hier, dit is ons "huis" nu. En wij hebben geen huiskamer, dan maar de personeelslounge.

Over 4 dagen kan ik jullie grootste verhalen vertellen over mijn avonturen in Lyon (hopelijk).( En als ik dan eindelijk een reispasje heb... maar oké)

Au Revoir,
Mariska