Hallo leutjes,

Ik ga even mijn week voor jullie opsommen: werk, werk, ruzie en drama, werk, werk, uit mijn kamer geschopt worden. Rustig maar, ik ga het uitleggen. Ik en de schoonmaak gaan namelijk gewoon niet samen. De zelfde kerel waarmee het " wassen drama" was, ging het nu weer fout. Ik was "tour de étage" aan het doen (ophalen van de roomservice plateaus) toen het allemaal fout ging. Wij hebben maar een lift die al het personeel in het hotel moet gebruiken. En ik was bij de laatste etage, en had al 10 minuten gewacht op elke etage om de lift te kunnen pakken. Wat extreem lang en frustrerend is. En toen hoefde ik alleen nog terug naar de keuken toen de lift vol stond met wasgoed karren. Dus ik dacht als ik er nou 1 kar uit haal kan ik naar beneden en dan kunnen ze daarna verder met ophalen. Jammer genoeg was mijn kar te groot om daar in te passen. Toen kwam die kerel helemaal boos aangelopen. En hij schreeuwde dat ik altijd voor problemen zorg hier, en dat hij aan het werk was. Natuurlijk dacht ik, nou is het helemaal mooi. Ik ben ook gewoon aan het werk! Dus nadat we een paar woorden gewisseld hadden, haalde ik mijn kar er uit. Hij begon met veel woede die karren in de lift te zetten. En botste daarmee twee letters van de deur af.

En dan ga ik jullie een feit vertellen over de Fransen. Rodelen zijn ze heel goed in. Voordat ik beneden was, wist iedereen al wat er gebeurd was, en waren er al wat belletjes gepleegd. Gefeliciteerd, Mariska heeft voor de 4e keer toen gehuild, en dat over alweer een hele onnozele zaak. Uiteindelijk ben ik naar zijn baas gegaan, omdat ze mij in de lift getackeld had over het probleem, en zij dat als er iets was ik naar haar moest komen. Dus ik had mijn verhaal gedaan en ook meteen verteld dat hij de letters eraf gebotst had. Gelukkig stond ze aan mijn kant. Ze zei dat hij al eerder een waarschuwing had gehad over het agressief omgaan met hotel eigendom. En dat iedereen zich veilig moet voelen in zijn werk omgeving.

Jullie kunnen wel raden dat iedereen aan mij merkte dat ik die avond werken niet helemaal lekker inmijn vel zat. Ik was er helemaal klaar mee. Stomme Fransen, en hun kut hiërarchie, ik wilde naar huis. Iedereen behandeld ons maar als "stagiaires". Ik miste mijn familie, vrienden, huis, voedsel en eigen taal... De frustratie zorgde ervoor dat zelfs de collega's die geen Engels kunnen vroegen of alles wel goed met mij was. O Ik zat er gewoon echt door heen. Ik heb altijd zo snel last van confrontatie. Gelukkig deed een avond slapen mij veel goed en was de dag erna alles weer als vanouds.

Na twee dagen heerlijk werken. Hoorde ik vanavond ineens tijdens mijn dienst de vraag " Wist je dat je morgen uit je kamer moet?". Het meisje van de receptie had zoiets gelezen in de mail en kwam even checken of ik dat nieuws al had meegekregen. Natuurlijk was ik helemaal overdonderd. En vertelde haar dat ik van helemaal niks wist. Ze vertelde me dat ze iets had gelezen over dat er 3 nieuwe stagiaires in mijn kamer kwamen en ik naar Bowien en Sophie moest verhuizen. Dat zou betekenen dat ze dus een extra bed in hun kamer willen zetten. En geloof me, dat gaat in geen honderd jaar passen! Die meiden hebben zelfs een extra kast voor hun eigen kleren. Met nog een bed erbij moeten we over elkaar heen klimmen om naar de badkamer te willen... Maar goed... Ik houd jullie op de hoogte want wij gaan morgen Christophe ( onze Belgische begeleider) eens even aanspreken op dit evenement. Aangezien ons verteld werd dat de nieuwe stagiaires uit Madagaskar pas begin mei of zelfs begin juni pas kwamen.

Ow! Ik heb ook nog leuk nieuws ;). Van het weekend komt er visite! Mijn geliefde tante en nichtje komen mijn prachtige bourgondische stadje bezoeken. Kan ik even weer lekker weg, even rust, even mijn hoofd leeg maken... Na dat weekend nog maar anderhalve maand en dan kom ik jullie rustige leventjes weer verstoren.

Kusjes,

Mariska

Ps: Ik geniet echt van mijn eigen kamer, dus keep your fingers crossed for me please :)