Hallo Hallo,

Wij zijn eerst maar weer eens boodschapjes gaan doen vandaag, aangezien onze water voorraad bijna op raakte en alles hier op het vliegveld onbetaalbaar is. Het geheim van boodschappen doen hier is als volgt: Alles kopen in pakketten met individuele verpakkingen. Zoals bij Belgische wafels, elke wafel apart ingepakt. Zo zorg je ervoor dat het niet kan uitdrogen of geur verspreiden. Je zit namelijk maar 1 een ruimte, en zonder echte kastjes of koelkast. Cup a soup, check, voor getoastte crackers, check enzovoort.

Nu ik deze dagen allemaal s' avonds werk betekend dat dat ik een normaal ontbijt voor mezelf kan maken. En met normaal bedoel ik een koninginnen ontbijt. Toast met honing, volkorenbroodje met ham, wafel, jus, thee en Madeleines. Maar dit ontbijt is alleen maar een mythe zodra ik weer s' ochtends moet werken, dan knal ik gewoon een pakje koekjes of een yoghurtje naar binnen. Misschien ook niet helemaal gek dat ik, nadat ik op de bestellingen weegschaal ging staan hier, nu al 5 kilo zwaarder ben dan toen ik weg ging. Wij eten 2 warme malen per dag en ik heb nog steeds evenveel snack trek. Hoe kan het dat Fransen het imago van gezond en mager eten hebben...

Maar oké, na wat rond gespeeld te hebben begon het diner om 19:30 een beetje binnen te lopen. ( En ja in NL zou het dan al de top drukte hebben gehad en hier moet het nog beginnen) Ik alleen constant aan de kant geduwd bij alles wat ik deed. Alle taken werden uit mijn handen gehaald, zelfs de makkelijkste. En dat terwijl 70% van alle gasten die er waren buitenlands waren en dus Engels spraken, en ik zonder opscheppen kan zeggen dat ik absoluut het beste Engels spreek van hun allemaal! Na een uur begon ik er echt gigantisch chagrijnig van te worden en kreeg ik moord neigingen.

En ineens BAM draaide alles om, ze raakten allemaal in paniek en ik eindigde rotzooi ruimend achter hun konten aan. Terwijl ik ook gelijkertijd met een karretje de hele zaal rond croste met borden vol eten. De keuken was gigantisch blij met mij want ik ging voor mijn gevoel zo snel als een Ferrari. Ze zeiden OOO Mariska goed zo meisje, je bent lekker snel, kom breng deze 50 borden ook eventjes. Ja, ik heb heb een marathon gelopen vanavond. En ook super borden uitgehaald, drankjes opgenomen, brood gebracht, vragen beantwoord, alle tafels minimaal 3x ingedekt en ook nog elk bord eten gebracht. Dus. Ik was rood, bezweet, kapot, hongerig, dorstig en moest verdomme blijven lachen want je wilt ook nog een beetje fooi uiteindelijk. Welkom in de horeca, voor de gene die er nooit in gewerkt hebben, zo ziet het er uit. Complete CHAOS. En dan was er ook nog eens een van de full timers, die 1: geen Engels spreekt, 2: heel gemeen en agressief is en 3: 6 keer de verkeerde bestelling heeft ingevoerd. Drie keer raden wie dus die borden moest brengen en de gasten me aankeken alsof ze water zagen branden? Jup dan lijkt het of ik het fout tegenover én de gast én de keuken. FEEST. LEUK HÉ, HORECA MOET JE ECHT DOEN, SUPER FANATISCH (lacht erbij alsof ze een boer met kiespijn is).

Ow en de Japanners van gisteren zijn vandaag ook echt terug gekomen, ik heb zo hard gelachen, en ze herkende me. Ook een gigantische Duitse man waar ik gisteren al 2 keer tegen op gebotst was en we daar hard om gelachen hebben, want hij is echt 2.15 of zo. Hij was er vandaag weer, alleen dan bij de bar, dus ik zei zo "Hey! Nu zie ik je! Goed hé!) Hij kon er om lachen. En het is zoveel leuker dat iedereen nu Engels praatte, ik kan grapjes maken bij gasten, zeker de gene die alleen zitten en een praatje nodig hebben. Die geven super goede fooien als je ze vermaakt, en ze dat ook willen ( dat kan je zien aan de houding).

Toen mijn dienst er eenmaal op zat, kreeg ik een " je hebt super goed gewerkt, bedankt voor vanavond" van een van de F&B managers. Ik ben nog nooit zo kapot geweest. Ik heb alle ellende weg gedoucht, mijn trui aangetrokken, ben met mijn worst en een reep chocolade richting mijn woonkamer gelopen, de kamer van de meiden dus. Wij hebben lekker serie gekeken en uitgerust. Ik ga heel lekker slapen op deze manier.

Groetjes uit Lyon,

Mariska