Goedemorgen allemaal,

We gaan het nog even hebben over vandaag. Want vandaag was ook weer een hele speciale dag. Ik begon mijn dag rustig omdat mijn kamer genoot vrij was, dus heb ik mijn yoghurtje maar gegeten op de wc zittend, en met een vork... Het echte hotel leven dus...Het ontbijt was super rustig, maar het is bijna vrijdag! De lunch was even knallen, maar dat is altijd wel fijn omdat de tijd dan lekker snel gaat. Iedereen die ik niet verstond in het Frans kon gelukkig Engels, lang leven een business hotel. Met heel veel energie over eindigde ik met werk, want het is eindelijk WEEKEND!!! En er staan veel activiteiten in de planning.

Toen we allemaal klaar waren met werken zouden we weer boodschapjes gaan doen bij de Lidl. Aangezien we bijna alles hier kunnen krijgen zou je denken dat wij niks hoeven te kopen, toch? Fout. We hebben toch weer flink ingeslagen op zoet en zout goed. Want dat is het enige wat we hier niet krijgen, nouja, oke we krijgen wel taart soms bij het diner. Maar voor onze mid-night cravings, hebben we flink ingeslagen. Koek, chips, chocolade, worst en thee was mijn buit. Heb ik daar in het Frans-Engels ook nog eens om een kar muntje moeten vragen, als een baas, want het is gelukt ook!

Ow en ik moet vermelden dat de lucht hier echt naar beneden kwam vallen, het regende de hele dag echt extreem hard. Dus Bowien had ons met boodschappen alvast halverwege afgezet zodat wij alles naar binnen konden brengen. Wij moeten de personeelsingang nemen, en dat is dus een klein grind paadje die helemaal ondergelopen was. Er was er dus een klein riviertje was ontstaan, dus zijn Sophie en ik à la Mission Impossible langs de muren gelopen, en daar kwam natuurlijk ook een soundtrack bij want ja, dat moet gewoon op dat soort momenten! Eenmaal binnen was Sophie natuurlijk ook haar kamer pasje vergeten... dus hebben we alles maar even bij mij gedropt.

Na het boodschappen doen was het omkleden en richting de stad, want we wouden uiteten. Maar als je Sophie en Bowien een beetje kent dan weet je dat "even"omkleden niet bestaat in hun woordenboek. De hele kamer is overhoop gegooid natuurlijk. Na een uur ( of 2) was eindelijk iedereen klaar. De meisjes zagen er weer allemaal tiptop uit, en toevallig hadden we allemaal de keuze gemaakt om hoge laarzen met hakken aan te doen. De gelaarsde katjes ( het katjes gaan jullie straks nog horen waarom). Maar de dames hadden geen waterdichte jassen aan, behalve deze verstandige ( enige jas ugh ugh) meid. Dus liep ik met mijn twee Fatima's met een sjaal over hun hoofd richting de auto. Alsof we niet al gek genoeg aangekeken werden.

Het was onderhand al donker en glad en ze doen in Frankrijk niet aan lantarenpalen of normaal rijden. Gelukkig kan onze Bo goed rijden, maar wat minder goed navigeren. En de muziek in de auto, die op volume standje deuren eruit knallen stond, hielp ook niet altijd goed mee voor het navigeren. Wel voor de sfeer, want het feestje was echt al begonnen.

Maar we hadden allemaal al niet meer gegeten sinds de lunch om 11:00 uur, en het was onderhand al 20:00 uur. En als jullie een beetje ervaring hebben met hongerige dames snappen jullie hoe lief wij waren in het verkeer ( katjes dus). Het was namelijk file in Lyon, dus daar zaten we met zijn drieën te schelden tegen alle sukkels in het verkeer, over hoe slecht ze allemaal reden. Ik heb me kapot gelachen wat voor zinnen en woorden er allemaal uitkwamen bij Sophie en Bowien. En de eerste parkeerplaats die we hadden uitgezocht zag er ook nog eens heel verdacht uit. Dus zijn we maar verder gereden, het was namelijk heel druk in de stad. En zijn we maar gereden naar de parkeerplaats van laatst. Ik ga even uitleggen wat voor garage dat is, iedereen die wel een is in Utrecht komt snapt me meteen als ik zeg: Paardenveld. Het is een ronde oprij ingang zoals daar, alleen dan ook nog eens met giga hobbels om elke halve meter, dus wij zaten als 3 bobbel hoofdjes in de auto te gillen, want het was giga eng! En door de drukte moet je dan midden op een heuvel met hobbels stoppen met een andere auto 20 centimeter achter je. Dit was de grootste hellingproef die men ooit kan bedenken. We scheten allemaal 30 kleuren. Bowien heeft met alle lef en skills die ze bezit ons eruit gekregen. En na een half uur stonden we eindelijk geparkeerd in Lyon.

We hadden cravings voor sushi, dus wij hebben het eerste beste sushi restaurant gepakt dat er was. Waar ze natuurlijk amper tot geen Engels konden. Dus dat Bo en ik iets samen wouden delen was weer heel moeilijk uit te leggen, of het feit dat we "sparkling water" of "l'eau bubble" wilde was al te moeilijk. Ook bij het dessert kregen we in plaats van 2 lava cakejes, 1 cakeje om te delen en toen die half op gegeten was en door ons geaccepteerd dat het er maar 1 cakje was, toen kwam de tweede toch aangezet. Gelukkig was het gewoon heel lekker. Ondanks dat de locatie er echt heel vervallen uitzag.

Eenmaal betaald en terug gerend naar de parkeergarage, hebben we samen met nog en paar mensen staan wachten op een lift die niet kwam voor 10 minuten. En nadat er vaak ongeduldig op het knopje was gedrukt en er heel wat af gevloekt was in het Nederlands, vroeg een Franse meneer die achter ons stond ,met een paar kids, ineens of we Nederlands waren. Dus ik zei ja, en hij zei welkom in Frankrijk tegen ons en we moesten allemaal lachen. Nadat we samen met hem geklaagd hebben over de lift, hebben wij Nederlandse dames ons wachtende volk maar begeleid richting de trap, 3 verdiepen omhoog... jippie, en dat op hakken. Moeten we ook nog eens sporten op onze vrije avond ook. De terugweg verliep net zo soepel als de heenweg. Zichtloos en gedeeltelijk verdwaald, kwamen we ineens uit bij een afslag in een "Danger Parc Abandonne" Super creepy, we hebben de rotonde terug richting de snelweg maar weer gepakt voordat we Bigfoot of een eng horrorfilm personage tegen kwamen. Nadat we weer geMission Impossibeld naar binnen zijn gegaan bij het hotel. Hebben we de avond dood in de kamer van die meiden doorgebracht, omdat mijn kamergenoot toch alleen maar slaapt en in haar bed ligt.

Sophie's Quote van de dag: (Pasta met tomatensaus etend) "Gelukkig is het dezelfde kleur als mijn foundation".

Fijn weekend allen!

Bisous,

Mariska