Het is raar.

Wat is raar hoor ik je al denken?

Tijd. Tijd is raar. Ondanks dat we het allemaal goed hebben uitgezocht en het tot de miliseconde allemaal met elkaar klopt. Maar toch, kan je je van die dagen herinneren dat je op school zit, of op kantoor, en dat je in je agenda kijkt tot dat het zomer vakantie is? " KUT, ja nog 5 maanden." Dat gevoel... iedereen kent het. Maar toch, op momenten zoals de gene die ik vandaag heb, en je je laatste werkdag hebt gehad, en morgen naar huis gaat. Dan is 5 maanden zo snel gegaan. Ergens heb je het gevoel dat je pas net begint, je begint je eindelijk op de gemak te voelen. Sterker nog, het begint als thuis te voelen. Kennen jullie "suite life of zack and cody" nog? Ja, zo voelt het dus. Je kent alle plekken, je kent alle mensen. Maar omdat we er elke dag zijn en krijg je ook alles mee wat er gebeurd.

Vandaag heb ik me zo geliefd gevoelt. Ik kreeg knuffels en kusjes, maar ook cadeautjes, ondanks dat het officieel ook echt Sophie's verjaardag is, voelt het ook een beetje als de mijne. Maar toch, afscheid nemen bestaat niet zeggem ze toch? In mijn geval is het eerder: afscheid realiseer je je pas als je ze gaar missen. En dat ga ik zeker doen, al deze gekke mensen hier. Want het is waar wat ze zeggen, iedereen in de horeca is gek.

O, btw, mijn lieve papa vind mij onderhand de shopaholic van de familie. ( Als je mijn zus kent, zal je ook meteen denken, ow... oke?) Dus toen ik hem vroeg om mijn vlucht te boeken, omdat dat ALWEER alleen met credit card kon, heeft hij er 46 kilo bagage bij gedaan. En dus heeft zus ook meteen een extra koffer meegenomen. Ik wil graag even dat jullie je voorstellen dat ik met 2 grote koffers en nog een rol koffertje in mijn eentje ga reizen morgen... Ik lach me kapot. Dat gaat zo fout waarschijnlijk.

Eerst vanavond even het restant van de spulletjes in koffers proppen. Ow en onze begeleider komt speciaal in mijn vakantie nog even gedag zeggen vanavond.

Ik heb nog niet het gevoel dat ik terug ga... ondanks dat Sophie en ik het elke dag zeggen tegen elkaar. Het enige wat ik nu denk is help, ik ga terug naar de chaos die mijn "echte leven" is. Ik moet Franse Mariska gedag gaan zeggen, en terug naar Nederlandse Mariska. Misschien houd ik stiekem wel een beetje Franse Mariska. Het wijn drink gedeelte! Grapje ;).

Ben benieuwd wat er allemaal in jullie leven is gebeurd, aangezien jullie het mijne nu al vol lop gelezen hebben :) Hé damn, dan moet ik weer veel uiteten gaan en leuke dingen gaan doen om iedereen weer te zien. Vervelend...

(Bijna echte) kusjes,

Mariska