Week 28

MAANDAG 11 DECEMBER
Het was de hele dag rennen geblazen en ik heb nauwelijks stil gezeten. Robyne kwam vandaag terug uit Melbourne en natuurlijk wilde ik de puntjes op de i zetten. Alleen ik had niet verwacht dat ze er al tegen 15.00u zou zijn; ik had haar veel later verwacht. Dus toen had ik ineens twee uur minder en ging dat ten koste van m’n pauze. Maar alles was tip top in orde toen ze aankwam. Behalve… dat ik de omheining van de paddocks vergeten was dicht te doen aan het eind van het stallencomplex, omdat ik de laatste week bezig was geweest met het bewateren daarvan. Dus toen Robyne Luca in “zijn” paddock losliet, rende hij het hele terrein over. Oeps! Gelukkig was hij snel gevangen, maar het was niet het rustige welkom waar ze op gehoopt had na ruim 10 uur rijden. Wel kreeg ik een compliment over hoe opgeruimd het eruit zag en dat dat erg fijn was. Iedereen was kapot, maar ik mocht ’s avonds nog even “oefenen” met de tractor. Daar zat ik vandaag niet op te wachten, maar ik kon natuurlijk geen nee zeggen.

DINSDAG 12 DECEMBER
Toen we gister dachten dat het een enerverende dag was, hadden we vandaag nog niet in de boeken. Toen ik Frank wilde klaarmaken om te gaan rijden zag ik bij het hoeven uitkrabben dat er een behoorlijk groot stuk ijzerdraad uit z’n hoef stak. Toen ik wat dichterbij keek en het draad eruit wilde trekken deed dat blijkbaar pijn en trapte Frank van zich af. Helaas was daar m’n kaak… Ik heb een paar seconden wankel op m’n benen gestaan en als Robyne daar niet was geweest om me vast te grijpen had ik waarschijnlijk op de grond gelegen. Wat een klap en wat een schrik!! Gelukkig voelde ik gelijk dat het niet gebroken was, maar het voelde ook niet erg fijn. Nadat ik zo’n 10 minuten met ijs had gekoeld en er een mooie blauw/paarse plek te zien was (oja, ik had ook drie ondertanden door m’n lip), ben ik toch maar op Frank gesprongen. Robyne zei dat ik er direct af moest als ik me niet goed voelde, maar ik wilde zo graag aan haar laten zien dat Frank zo vooruit was gegaan, dat ik me heb vermand en hem “gewoon” heb gereden. Na een klein half uur voelde ik dat alles in en aan m’n hoofd behoorlijk pijn deed en besloot ik te stoppen. Robyne en Katrina waren heel lief en hebben alles overgenomen en ik nam snel pijnstillers in. Vervolgens heb ik nog ruim een half uur gekoeld met bevroren doperwtjes, terwijl Katrina Maggie voor me reed en heb ik de rest van de dag op pijnstillers gelopen. Eten ging zo makkelijk nog niet, omdat m’n kaakgewricht bij m’n oor ook behoorlijk pijn deed. Niet gek natuurlijk! Maar als ik erover nadenk wat er had kunnen gebeuren en hoe ik er vanaf ben gekomen, weet ik zeker dat er een hele grote Engel op m’n schouder heeft gezeten!

WOENSDAG 13 DECEMBER
Ein ganz normaler Tag! Maggie en Frank gereden. Koeien halen. Hou mezelf bezig. Punt! (uitroepteken)

DONDERDAG 14 DECEMBER
Joepie de poepie het is 41C. En dat zal het de komende dagen ook wel blijven. Pfff dit is echt iets te veel van het goeie! Maar hey, ik moet toch werken. Gelukkig mocht ik vroeger beginnen,

zodat ik Maggie en Frank al vóór 08.30u gereden had. Allebei waren ze supergoed. Die dachten waarschijnlijk ook: “Het is té warm voor een discussie!”. Gelukkig hoefde ik de koeien vandaag niet te halen; dat deed Brad in z’n met airco voorziene auto.

VRIJDAG 15 DECEMBER
Wederom een drukke en vroege ochtend; Maggie gereden, Frank gelongeerd en natuurlijk kerstversiering opgehangen – dat werd tijd! Daarna had ik een halve dag vrij gevraagd omdat ik nog dingen in orde moest maken voor m’n kerstcadeautjes. Gelukkig is alles nu klaar en hoef ik me in dat opzicht niet meer druk te maken. Wat een lekker gevoel! Ze liggen zelfs al onder de kerstboom!

ZATERDAG 16 DECEMBER
Het was weer “cadeautjesdag”: ik kreeg een les van Peter Shaw! Wat een fijne les, maar wat was het lastig. Ik moest totaal het tegenovergestelde doen van wat ik normaal doe. Ik moest m’n armen naar voren steken in plaats van hoe ik ze normaal heb. Dit alles om Frank meer te laten ontspannen. En dat werkte. Hij was helemaal ontspannen en had ook ruimere gangen! Alleen ik moest zo erg nadenken over wat ik aan het doen was dat ik nauwelijks aan rijden toekwam. Hier kan ik sowieso mee aan de slag. Zowel Frank als ik zullen hieraan moeten wennen, maar we kunnen het!

ZONDAG 17 DECEMBER
Vandaag was er Christmas Party op Gwandalan Stables. Vanaf 15.00u was iedereen uitgenodigd. Maar natuurlijk moest ik ’s middags de koeien nog halen. Voordat ik de koeien

hun laatste “zetje” zou geven, besloot ik om me alvast te douchen zodat ik direct door kon naar het feestje. Helaas bleek Butch alleen te zijn, omdat de farm van Andrew in de fik stond. Dus toen ik aan Butch vroeg of ik hem nog ergens mee kon helpen en ik eigenlijk een beetje stond te kletsen over dat ik toch wel graag wilde leren om te melken, kwam van het een het ander en voor ik het wist stond ik te melken! Het was best leuk (wel 39C!), alleen hierdoor miste ik wel de helft van het feestje… Om 17.30u waren we eindelijk klaar en kon ik wéér naar huis om te douchen; ik zat helemaal onder de kak! Toen snel de paarden nog gevoerd en hup naar het huis van Robyne en Butch, waar ik een warm onthaal van iedereen kreeg. Ook hadden Katrina en haar zussen voor mij een eigen gingerbread house gemaakt!!! Zo lief!
Het was een super geslaagd feest. Er zouden zo’n 25 mensen komen, maar er waren er uiteindelijk zo’n 40, plus kids. Normaal is het andersom; dan komen er minder mensen dan verwacht. Rond 20.00u was iedereen weer weg en konden we lekker nagenieten en naar bed! Wat een dag, maar wel één om nooit te vergeten!