Week 10

MAANDAG 07 AUGUSTUS
Niet veel spannends vandaag, gewoon het geijkte. Waarbij de hoefsmid nog wel kwam en ik eerst ruim 1,5 uur met Frank heb gestaan en daarna bijna een uur met Liberace. Want aan vastzetten doen ze hier blijkbaar niet.
En ik had het al van Robyne gehoord, maar augustus is hier de meest winderige maand. En winderig is het zeker! Bijna stormachtig. De temperatuur is er niet minder om, maar het voelt wel een stuk kouder aan. Na augustus komt gelukkig de lente en zal ik eindelijk qua weer het gevoel hebben dat ik in Australië ben.

DINSDAG 08 AUGUSTUS
Een lange dag, althans zo voelde het. Vanochtend kreeg ik er een nieuwe taak bij van Butch. In plaats van de kalfjes melk te geven, werd me voorgedaan hoe ik moest “hozen”. De plaats waar alle koeien verzamelen voordat ze worden gemolken is bezaaid met koei’n-kak en moet elke keer worden schoongespoten met de brandslang. De vraag was of ik sterk was. “Euhm, ja, best wel.” Nadat ik had geleerd welke tap ik open moest zetten en waar ik naartoe moest spuiten, kreeg ik de zwarte slang in m’n handen geduwd. “Kan de tap weer open?” Ik zette me schrap en dat

was maar goed ook; wat een kracht kwam er uit de slang! Ik werd een paar passen achteruit gedrukt. Ik heb het de hele tijd met veel gewicht én met één been moeten tegenhouden en was meerdere malen bang dat de slang me zou ontglippen. Halverwege moest ik wisselen naar een andere brandslang die gelukkig over (iets) minder kracht beschikte. M’n armen waren namelijk inmiddels ook al behoorlijk moe.
Ik denk dat ik er bijna twee keer zo lang over heb gedaan als Butch en Kevin er normaal over doen, maar ik moet er letterlijk nog wat grip op krijgen. Enfin, ik hoef zo in ieder geval niet meer naar de sportschool om m’n armen te trainen als ik dit vaker ga doen.
’s Middags had ik nóg een extra taak erbij en die was om de koeien uit het weiland te halen en naar het melkgedeelte te brengen. Dat wordt helaas niet te paard gedaan, hoewel ik Frank vaak heb geopperd. Dus ik ging, samen met Natalie, met de quad het weiland in. Gelukkig weten de koeien waar ze heen moeten, maar ik werd wel gewaarschuwd dan ik niet af moest stappen, omdat er ook stieren tussen zitten die af en toe nog wel eens in een gekke bui belanden… Ik moet nog zien hoe het gaat als het straks 30+ graden is, maar voor nu vind ik het best rustgevend.
Toen we bijna de koeien naar binnen hadden, zag ik nog een klein clubje andere koeien in een weilandje staan. Dit waren de zogenaamde “hoppy-cows”. “De wat?”, inderdaad “hoppy”, omdat ze kreupel zijn of iets aan hun benen hebben, waardoor ze “hoppen”. Wie bedenkt nou zoiets?!

Frank was een kleine worm vandaag, maar als alles goed gaat mag ik hem 17 september op de membershipday in Scone voor het eerst uitbrengen. Dan moet ik alleen nog wel een goeie wedstrijdnaam voor hem bedenken, en wel met een “W”. Ik ga er maar over dromen, wellicht heb ik een eureka moment.

WOENSDAG 09 AUGUSTUS
Nadat ik wederom de brandslang ter hand had genomen, liep ik terug naar de stallen – Natalie was al eerder met de quad die richting uitgegaan. Ineens zag ik een kalfje op de grond liggen die aan het schoppen was. Het leek me geen goed teken. Ik kwam dichterbij en zag dat z’n buikje helemaal was opgezwollen. Nadat ik Natalie gebeld had, vertelde ze me dat het waarschijnlijk “pulpy kidney” was. Er wordt dan een bacterie actief nadat antistoffen die in de biest zitten na een paar weken zijn uitgewerkt. Als de kalfjes niet op tijd worden ingeënt, vormt deze bacterie een soort gist in de buik, waardoor het opzwelt en ze heel snel kunnen overlijden. Toen we de paarden naar buiten hadden gelaten, hebben we snel het arme dier sterke medicijnen gegeven en apart gezet. Lopen ging hem niet erg makkelijk af en hij leek meer dood dan levend. Maar het goede nieuws: hij heeft het overleefd en ik kan zeggen dat ik een kalfje heb gered!
Alle paarden werden vanochtend gereden. Ook Frank en die heb ik letterlijk met tranen in m’n ogen gereden. Ondanks de bijzetteugel denderde hij door en had hij zoveel energie dat ik eigenlijk niet meer wilde. Ik wilde het liefst het bijltje erbij neergooien. Maar aangezien Robyne ook aan het rijden was en dit m’n werk is, kon dat niet. Ik heb mezelf erdoorheen geslagen.
En toen we, na alle paarden gedaan te hebben, dachten dat we klaar waren wilde Robyne graag dat Natalie me liet zien hoe de grasmaaier werkte, zodat ik haar gazon kon maaien. Maar deze grasmaaier is natuurlijk niet klein en degelijk, maar groot en geavanceerd. Zoveel knopjes en dingen om te weten. Daarom vond Natalie het een goed idee om een soort “tutorial” te maken. Dus terwijl zij uitlegde, filmde ik alles, zodat ik dat later nog eens kon terugkijken. Toen was het mijn beurt om het ding van z’n plaats te rijden… tumtumtum, daar ging ik – enigszins gillend, omdat de maaier zo gevoelig is dat elke millimeter een halve meter uitwijking betekende. Enfin, eenmaal op het gazon aangekomen, moesten we eerst takken rapen. Want dat ding is wel geavanceerd, maar kan niet eens een takje doormidden hakken! Hierna deed Natalie de randen en om de bomen en mocht ik het in de middag afmaken.
Na onze lunch was het vandaag aan mij om de koeien alleen te halen. Ik voelde toch wel enige spanning, omdat als ik een hek vergeet te openen of te sluiten er zo’n 300 koeien los lopen en wie weet waar die kudde dan heen gaat?! Ik kan zeggen dat die beesten een tempo hebben als een slak! Uit-ein-de-lijk was ik bij het gedeelte waar ik m’n quad aan de kant moest zetten en het verder lopend moest doen. Het moest behoorlijk snel, omdat er inmiddels koeien gemolken werden, die er elk moment uit konden lopen en dan tegen de stroom in zouden gaan. Ik kwam rennend op de koeien af (ze stonden behoorlijk ver van waar ik m’n quad had geparkeerd) en toen zag ik hem… Hij was veel groter dan de anderen. Een stier! Hij was de laatste in de rij. Hij draaide zich om en op dat moment realiseerde ik me dat ik me op een betonnen ondergrond bevond, bezaaid met koeienkak en wegrennen niet echt een snelle en werkende oplossing was. Ik vermande mezelf en spreidde m’n armen zo wijd als ik kon om mezelf groot te maken en riep “Get up”. Niet veel later besloot hij zich door de kudde heen te wurmen en ik kon weer ademhalen en genieten van het leven!
Later vertelde Natalie me dat ze de hoppy-cows naar binnen moest krijgen en ze dat maar van de zijkant had gedaan, omdat deze grote stier haar ook al met een intense blik had aangestaard.

Na deze ontmoeting, ben ik op de grasmaaier gestapt en heb ik het gazon weer van mooie streepjes voorzien. Zoals Natalie al zei: “je moet het gevoel van de grasmaaier onder de knie krijgen”. En gelukkig ben ik heel “gevoelig”, dus het ging me al snel goed af.
Dit was een dag zonder veel pauze, maar ik heb me goed vermaakt. Een traan een lach, maar dat maakt de dag. (Hé, dat rijmt.)

DONDERDAG 10 AUGUSTUS
Het was wederom een lange dag, maar ook een leuke. Toen Natalie en ik vanochtend bij Robyne langsgingen om de dag te bespreken, stelde ik voor om samen met Natalie een klein buitenritje te maken, omdat het de laatste dag is dat we samen werkten. Natalie had dit tijdens het ontbijt als wens uitgesproken, maar durfde het niet te vragen. Tot onze verbazing vond Robyne het goed en nadat ik Frosty een korte 20 minuten had gewerkt, had Natalie Barney opgezadeld en ruilden we van paarden om vervolgens heerlijk een half uur ons te vermaken op het land. We kwamen tot de ontdekking dat we dit eigenlijk best eerder hadden kunnen doen/voorstellen.
Nadat we ons pleziertje hadden gehad, moest er weer gewerkt worden. Toen we klaar waren op de stallen, had Butch ons gevraagd om het een en ander op te ruimen qua rommel naast de nieuwe schuur. We vonden het eigenlijk niet onze taak, maar zoals ik al eerder schreef; Butch weiger je niets. Dus na een uurtje

opruimen, wilde ik om 12 uur toch echt gaan lunchen. Want rond 13.15u moest ik de koeien alweer gaan halen.
’s Middags heb ik Frank gelongeerd in plaats van gereden. Gelukkig vond Robyne dat een goed idee, gezien m’n rug. Daarnaast heeft ze een massage voor me geregeld voor zaterdag. Daar kijk ik nu al naar uit! En of we het nog niet druk genoeg hadden gehad, moesten we ook nog het hooi van de kalfjes bijvullen. En omdat Natalie geen geschakelde auto kan rijden, moest ik haar dat leren. We hebben veel gelachen, maar het was een behoorlijke uitdaging voor mij om dit allemaal in het Engels uit te leggen.
Toen we weer terug waren, vertelde Rob dat de buren volgende week een soort groepsles hadden waarbij ze balkjes gingen lopen en een klein sprongetje gingen maken. Het leek haar een leuk idee om mij en Frank daarvoor op te geven; dan konden we beiden een beetje socializen. Ik kijk er nu al naar uit!
Natalie en ik hebben ons door de dag heen geslagen. We’ve smashed it!

VRIJDAG 11 AUGUSTUS
Vrij!! Joepie de poepie! Net als vorige week, was ik hier weer echt aan toe. Maar toch ben ik heerlijk productief geweest: auto uitgezogen en aan de binnenkant schoongemaakt, 3 wassen gedaan, bed verschoond, cadeautje voor Natalie geregeld en natuurlijk met Daisy geknuffeld. Hoewel ze niet echt in was voor een knuffelpartij. Ze kwam wel op me aflopen (niet rennen) en het was meer van: “Oke, ik kom al, dan hebben we dat ook weer gehad voor vandaag.” Ze wordt al groot!

ZATERDAG 12 AUGUSTUS
Gelukkig heb ik nog een dag vrij. En ik heb me vandaag goed laten masseren. Hopelijk gaat het snel beter met m’n rug. Waarschijnlijk ga ik komende week nog wel een keer, want ik denk niet dat het met één keer weg is. Alles voelt nu vooral beurs. De masseuse zei ook dat het behoorlijk vast zat. Daarna heb ik heerlijk in Kerv wat schrijfwerk gedaan en de nodige dingen weggewerkt qua mailtjes en berichtjes en heb ik nog wat kleine dingetjes gedaan. Niet veel bijzonders. En vanavond zijn we met Robyne, Katrina en haar ouders, Dave (vriend van Natalie) en Natalie bij de pub gaan eten. Als afscheid van Natalie. Morgenochtend is haar laatste shift. Het zal wel even wennen zijn dat ze er niet meer is. We hebben het afgelopen week zo fijn en gezellig gehad! Jammer dat dat niet eerder het geval was.

ZONDAG 13 AUGUSTUS
Voor het eerst moesten we niet om 05.30u te beginnen, maar konden we uitslapen!!! We hoefden vandaag pas om 06.00u te beginnen. En ik kan je vertellen; dat is een wezenlijk verschil! De kalfjes die er nog zijn worden vanaf nu om de dag gevoerd met melk, zodat ze uiteindelijk zonder melk afkunnen. Dit werd bij alle voorgaande kalfjes ook zo gedaan, maar persoonlijk vind ik dat het bij de laatste twee groepen wel erg snel gebeurd. Deze zijn al eerder naar “buiten” gegaan en nu worden ze ook al zo snel gespeend. Ze zijn nog zo klein! En lieve Daisy zit ook in deze groep. Arm diertje!
Nadat Natalie, Dave en ik de stallen hadden gedaan en het voer hadden klaargemaakt, ging Natalie haar tas pakken. Dit was haar laatste shift. Het dringt nog niet echt tot me door dat ze niet meer terugkomt na het weekend. De rest van de dag verliep soepeltjes. De koeien heb ik uit één van de verste weilanden moeten halen en eigenlijk ben ik vrijwel direct doorgegaan. Robyne ging naar de andere farm met Butch, dus ik heb de helft van de dag mezelf vermaakt met klusjes. Oja, Robyne was erg lief door me een paar dagen vrij te geven van Frank rijden in verband met m’n rug! Dus gister en vandaag heeft Katrina hem gereden.