Week 25

MAANDAG 20 NOVEMBER
Wat een heerlijke vrije dag was het vandaag; ik ben wel productief geweest, maar heb ook lekker ontspannen dingen gedaan. Allereerst heb ik uitgeslapen tot 8.15u, waarna ik vervolgens om 10.00u richting Muswellbrook ben gereden. Ik heb bij de Cheese Factory koffie gedronken en een week bijgeschreven van m’n dagboek wat ik achterliep door het leuke verhaal van Microsoft Office. Daarna ben ik naar Finders Keepers (een giftshop) gegaan op aanraden van Libby en heb een kerstcadeautje voor Jason gevonden. Ik heb vervolgens mezelf getrakteerd op een softijsje met oreo’s en heb wat boodschappen gedaan bij de Aldi. En toen ik net nog wat wilde gaan schrijven bij de Cheese Factory, kreeg ik een berichtje van Libby of ik het leuk vond om even op haar werk langs te komen. Dat is namelijk ook in Muswellbrook. En zo had ik ineens een rondleiding op een Australisch politiebureau te pakken! Daarna ben toch nog even teruggegaan naar de Cheese Factory om wat te schrijven en ondanks dat ze om 16.00u dicht gingen, mocht ik op het terras blijven zitten tot wanneer ik wilde. Heerlijk! Wat wil een mens nog meer?!

DINSDAG 21 NOVEMBER
Het was gezellig met Rosie en Katrina op stal. We konden heerlijk alle paarden ’s morgens werken. Frank was super goed en Robyne zei zelfs dat als hij zo door gaat, we een nieuwe video moeten maken als ze terugkomt van Melbourne. Ik ben zo trots op hem!!
’s Middags heb ik de Fat-Max (poetskoffer) van Robyne helemaal schoongemaakt en weer opnieuw ingedeeld. En zo was de dag weer sneller voorbij dan gedacht.

WOENSDAG 22 NOVEMBER
Ook vandaag kwamen Rosie en Katrina ’s morgens helpen met de paarden rijden. Hierdoor hadden we extra tijd om alvast wat spullen te pakken voor als Robyne aanstaande dinsdag naar Melbourne vertrekt. ’s Avonds heb ik voor Butch en Robyne boerenkool met rookworst, uitgebakken spekjes en een kuiltje jus gemaakt! Vooral de rookworst viel erg in de smaak. Leuk om ze met de Nederlandse keuken te laten kennismaken.

DONDERDAG 23 NOVEMBER
Het was weer zo ver vandaag: veel stress in de familie Smith. De moeder van Holly (Brad’s vriendin) lag in het ziekenhuis en Brad had besloten om om 04.30u z’n spullen te pakken en met Holly naar de Gold Coast te rijden, wetende dat hij z’n vader helemaal alleen achterliet met de dairy! Er was namelijk niemand die Butch kon bellen om te komen werken: Kevin is nog steeds herstellende van z’n heupoperatie, Andrew z’n vrouw is nog steeds ernstig ziek en komt alleen op bepaalde dagen en Haigy is op walkabout (aboriginal bloed). Robyne was dus behoorlijk gestrest over het hele gedoe. Ik wil absoluut geen oordeel vellen, maar ik begrijp gewoon niet dat Brad zoiets doet als de situatie tussen z’n vader en hem al zo gespannen is. Natuurlijk begrijp ik dat hij z’n vriendin wil steunen, maar ik had een andere keuze gemaakt in deze situatie. Enfin, ik moest ook nog aan Robyne vragen of ik morgen in de ochtend met Rosie mee kon rijden om naar Sydney te gaan. Dit zou me een hoop tijd schelen en zou betekenen dat ik rond het middaguur al in Sydney zou zijn in plaats van om 19.00u. Het was uiteraard geen goed moment om ook dit op Robyne’s bordje te gooien, omdat ik wist dat ze me graag morgenochtend nog zou hebben. Aan de andere kant kon ik er natuurlijk niks aan doen dat dit nu was voorgevallen. Maar ik voelde me er tevens ook schuldig over dat ik nu juist dit weekend naar Sydney zou gaan. Ik probeerde het naast me neer te leggen, maar dat was niet makkelijk. Toen ik bij Robyne m’n verzoek indiende wilde ze er nog even over nadenken. Ik snapte het wel, maar fijn was anders. Daarnaast werk ik de komende twee weken weer aaneengesloten, omdat Rob op competitie in Melbourne gaat, dus vond ik dat ik het wel verdiende om nog een halve dag extra in Sydney te hebben.
Goed, de rest van de dag ging voorbij met hard werken; ik hielp Butch waar ik kon en daarnaast was Peter Shaw er weer om lessen te geven én moest Robyne ook nog een groepsles geven om haar coaching certificaat af te laten tekenen door Peter. Gelukkig was Robyne in de middag weer een beetje bedaard, want ik merkte dat mij zelfs deze spanning teveel werd.
’s Avonds werd ik door Robyne mee uit eten genomen bij de Cottage. Peter en Rosie waren daar ook bij en het was wederom heerlijk. Eindelijk gaf Robyne vlak voor vertrek de doorslag dat ik met Rosie mee mocht. Dat was echt een opluchting en ik kon m’n geluk niet op. Helaas moest ik wel als tegenprestatie morgen om 5.30u beginnen om alle paarden op tijd klaar te hebben. Nouja, het zij zo.

VRIJDAG 24 NOVEMBER
Na een ochtend hard werken, vertrokken Rosie en ik om 09.30u eindelijk richting Sydney. Om 13.30u was ik bij m’n hostel (YHA) en moest ik een half uurtje wachten voor m’n kamer gereed was. Het hostel was zeker gezellig, maar het gebouw zelf was een beetje jaren 70. Maar zoals elke andere YHA was het schoon en was er absoluut geen party spirit. Heerlijk! Toen ik m’n spullen op m’n kamer had neergezet ben ik gaan shoppen om te kijken of ik wat kerstcadeautjes kon vinden. Helaas bleek dat lastiger dan gedacht. Tot nu toe was m’n leven onbezorgd en zonder stress voor de feestdagen, maar helaas is daar dit jaar een einde aan gekomen; ik moet 11 kerstcadeautjes weten te scoren…!
Onder het shoppen kreeg ik een verlossend berichtje: Mirthe is vrij morgen en kan mee naar de Zoo!! Ik kijk er nu nog meer naar uit dan dat ik al deed!
’s Avonds heb ik even snel een burger op het dakterras van YHA gegeten en gezellig wat gekletst met m’n kamergenoten. Het uitzicht op de Harbour Bridge was geweldig! Jammer dat er veel wind stond en het best koud was. Om 20.30u lag ik lekker in m’n bedje om morgen (hopelijk) fris en fruitig op te staan en te genieten van de fantastische dag die in het verschiet ligt.

ZATERDAG 25 NOVEMBER
Woohoo Taronga Zoo!!! En… eindelijk weer bijkletsen met Mirthe Werkman! Ik had haar op 4 april in de outback ontmoet en we hebben sindsdien contact gehouden. Dus we gingen samen naar de bekende dierentuin! En wat was het een geslaagde dag! Op zich vond ik de dierentuin niet bijzonder spannend, maar het uitzicht was buitengewoon mooi! En Mirthe en ik hadden zoveel om over te praten; het was net alsof we elkaar al ons hele leven kenden en superveel hadden om elkaar te vertellen. Ook bleken we detzelfde ideeën te hebben over reizen; iets waar ik niet veel gelijkgestemden in tref. Dus dat was voor mij een bijzonder moment! Helemaal omdat we samen de oostkust willen gaan doen (is nog niet zeker).

Al met al kon deze dag niet beter en was het meer dan waar ik op gehoopt had!

ZONDAG 26 NOVEMBER
Eigenlijk wilde ik vandaag nog lekker genieten van Sydney, maar op een of andere manier voelde ik me zo verdwaald in de wereld. Heel gek, maar zo voelde het. Eerst ben ik wat gaan schrijven bij een koffietentje vlak naast het operagebouw. En zelfs daar voelde ik me behoorlijk “lost”. Er waren zoveel mensen om me heen, maar ik was in de grote stad helemaal alleen. Dit gevoel heb ik tijdens mijn reis inmiddels al een paar keer ervaren en maakt dat ik totaal verlam. Het is heel gek, maar ik loop letterlijk met m’n ziel onder m’n arm. Het voelt zelfs alsof mensen dat aan me kunnen zien, hoewel ik probeer met een vrolijke blik de wereld in te kijken. Op deze momenten ben ik ook vaak enorm moe en weet ik niet wat ik met mezelf aan moet. Ook miste ik mam ineens ook heel erg. Waarschijnlijk doordat ik dit eenzame gevoel had, maar ook doordat ik me besefte dat we een aantal maanden geleden op precies dezelfde plekken samen hadden gelopen. En nu liep ik er alleen!
Erg jammer dat dit nu vandaag gebeurde, maar ik probeer de enorm positieve dag van gister vast te houden! Want dat kan niemand van me af pakken!