Week 31

MAANDAG 01 JANUARI
Ik was erg blij dat ik vandaag vrij had. Hierdoor kon ik gister ook extra genieten en hoefde ik niet op de tijd te letten. Natuurlijk werd ik weer om 07.00u wakker, maar ik vond dat toch nog wat te vroeg aangezien ik er gister pas om 02.00u in lag. Ik draaide me om en ineens was het 12.00u!!!! Wow… Wasje gedaan, wat geschreven en toen was ik weer op weg naar Libby en Paul haha. Alle restjes van gister kwamen op tafel en we hebben fanatiek Mario Kart gespeeld! Het was een heerlijk begin van het nieuwe jaar. Wat fijn om gezellig bij een familie te kunnen chillen en me helemaal thuis te voelen! Ik had niets meer kunnen wensen!! ’s Avonds bleef ik natuurlijk ook nog eten en het waren wederom restjes. Wat heerlijk toch dat er zo weinig poespas was! Deze vrije dag was de ideale vrije dag!

DINSDAG 02 JANUARI
En weer aan het werk. Ik ben er nu wel echt best klaar mee merk ik! Ik werk me helemaal hoteldebotel, krijg weinig vrij (heb ik aan mezelf te danken) en er is weinig uitdaging. Daarnaast zit ik ook met m’n gedachte al in het vliegtuig, omdat ik nu toch wel graag naar huis wil. Het liedje “Thuis” van de Wiz is erg toepasselijk momenteel. Tja, nog even volhouden. Ik moet zeggen dat het ook niet helpt dat oma momenteel niet goed is na haar val. En thuis is toch altijd anders.
Nou goed, over vandaag: Het was vooral veel wachten op iedereen. Libby zou om 09.00u Frank komen ophalen om te oefenen met de trailer en ander terrein, maar uiteindelijk was ze er pas om 12.00u. De hoefsmid voor Snickers zou komen na lunchtijd, maar om 15.00u was er nog geen hoefsmid. Gelukkig was Katrina er om standby te staan (Robyne is voor twee dagen naar Newcastle), maar ik werk liever keihard dan dit soort gedoe! Daar word ik erg moe van. Ook moest ik ’s middags even op en neer naar Libby’s erf om Frank te longeren. Hij was helemaal buiten zichzelf! Alsof een kind voor het eerst naar school moet en over z’n toeren raakt. Eigenlijk was ‘t hetzelfde als toen tijdens de competitie in Scone. Geen land mee te bezeilen. Nadat we hem rond 17.00u weer terug bij Robyne hadden gebracht, was hij uitgeput! Ik had echt met hem te doen, maar aan de andere kant is dit de enige manier om hem te leren dat hij zich niet zo druk moet maken.
Jammergenoeg moest ik nog alles doen toen ik terugkwam. Als in: Frank wassen (hij was zo bezweet), de stallen uitmesten, de breeze-way (gang schoonblazen) en voeren. En hoewel Katrina daar zou zijn om me te helpen, heb ik haar weinig gezien. Om 18.30u was ik ook een keer klaar. Wat een dag!

WOENSDAG 3 JANUARI
Naast dat ik vanochtend om 05.45u begonnen was, was het een redelijk gewone dag. Ik was zo vroeg begonnen, omdat ik Pippa wilde rijden voordat Libby om 07.30u Frank kwam ophalen. Uiteraard ging ik mee en heb ik hem in de roundyard bij Libby gelongeerd. Hij was al minder gek dan gister, maar we moesten hem nog wel met z’n tweeën optuigen. Na het longeren heb ik nog wat Monty Roberts met Frank gedaan en heb positief afgesloten.
De rest van de middag verliep smooth en tegen 17.00u was Robyne ook weer terug van Newcastle.

DONDERDAG 4 JANUARI
Het was me een dagje wel! Om 07.15u zat ik op Pippa en het ging best goed. Robyne was ook erg tevreden. Daarna heb ik Frank gereden en daar had ik ook niks over te klagen. Maar toen… kwam Libby Frank weer ophalen en dit keer was het plan dat ik hem ook daadwerkelijk ging rijden op Libby’s terrein. Robyne ging mee om me te ondersteunen. Maar gezien de laatste keer tijdens de competitie én z’n gedrag de laatste dagen, was ik er niet heel erg happig op. Maar het moest gebeuren; iemand moest hem een keer op vreemd terrein gaan rijden. We begonnen in de roundyard waar het zand erg mul is en een hoge omheining staat. Frank was erg kijkerig, maar op zich ging het redelijk goed. Na een paar rondjes wilde ik het wel proberen in de arena. Dat is een buitenarena en ligt pal naast de weilanden waarin andere paarden lopen. De weg naar de arena ging met horten en stoten en ik was blij dat Robyne daar was om me te ondersteunen. Eenmaal in de arena aangekomen ging het nog steeds niet van harte, maar ik kon hem in ieder geval onder controle houden door de training van de afgelopen tijd in de strijd te gooien; dat was in ieder geval bekend voor hem. Aan het eind was hij best goed en kan ik zeggen dat ik prettig heb gereden. Toen ik was afgestapt kreeg ik een grote knuffel van Robyne dat ik het zo goed gedaan had. Maar al deze spanning moest ergens tot uiting komen en ’s middags heb ik elk half uurtje gebruikt om te slapen; ik was kapot. Nu ga ik ook vroeg naar bed, want ik heb het idee dat het morgen een lange dag gaat worden.

VRIJDAG 05 JANUARI
Gister had ik het niet goed begrepen, maar ik heb er een hulpje bij. Een verre verre neef en nicht van Butch (uit Zweden) zijn naar Australië gekomen om te backpacken. Omdat ze niet de oostkust willen doen tijdens de schoolvakanties zijn ze naar Butch en Robyne gekomen om hier een tijdje te werken. Ze blijven sowieso één week en als er meer werk is blijven ze langer. Dus Natalie (nicht) werkt voornamelijk met mij en Tom (neef) werkt voornamelijk op de dairy. Het is wel even wennen dat ik nu niet alles alleen hoef te doen, maar ik zal zeker ook niet klagen. Dus vandaag was het vooral veel samen doen om alles te laten zien. Het ging best goed. Maar het enige is dat ze niet zo snel is. Zelfs als je samen loopt met haar, loopt ze alsof ze alle tijd heeft. En niet dat ze alles in haast moet doen, maar loop met een doel, denk ik dan.

ZATERDAG 06 JANUARI
Het begon vanochtend behoorlijk druk: ik moest Pippa rijden vóór de les die Robyne moest geven om 08.30u. Daarna reed ik Frank tijdens de les van Robyne en moest direct erna Barney opwarmen. Toen deze paarden gewerkt en op stal waren, was Luca aan de beurt. Robyne was net met me aan het bespreken dat ik vrij kon hebben nadat ik ’s middags de koeien had gehaald, toen Butch me belde of ik op dat moment de koeien wilde halen, omdat het ’s middags té warm zou worden. Dat kwam dus heel goed uit, want dat betekende dat ik na de ochtendshift vrijwel direct naar Nelson Bay kon vertrekken in plaats van morgenochtend vroeg! Toen ik Libby belde om te vragen of het hen ook uitkwam dat ik een dag eerder zou komen, gaf ze aan dat ‘t totaal geen probleem was. Aangezien ze zelf ook nog niet vertrokken waren besloten we samen (met twee auto’s) naar de Bay te rijden. Dus na de lunch vertrokken we en kwamen we na 2,5/3 uur rijden aan bij het vakantiehuis van Pauls ouders. Nadat we lekker anderhalf uur gechilld hadden gingen we uit eten bij een Aziatisch restaurant met de duikvrienden van Kathrine Haines (vriendin van Paul en Libby) waar ik morgen mee ga duiken. Het was ongelooflijk lekker en ook gezellig! Toen we rond 22.00u weer thuis kwamen was iedereen heel erg moe en lagen we allemaal vrij snel in bed.
Wat ongelooflijk fijn dat ik een halve dag eerder naar Nelson Bay kon!! Ik zou willen dat ik hier een hele week kon blijven.

ZONDAG 07 JANUARI
Wat was het lekker wakker worden. Ik had zo onwijs goed geslapen en voelde helemaal geen druk om op te staan of iets te doen. Toen ik om 08.30u beneden kwam was Libby een boek aan het lezen en Ethan heel zacht televisie aan het kijken. Jason en Paul sliepen nog en ik kon heerlijk in m’n pyjama m’n kopje thee drinken. Het voelde een beetje als Center Parcs; heerlijk ongedwongen en iedereen voor zichzelf maar toch samen. Heerlijk! Wat voel ik me gezegend!
Rond 10.30u vertrokken Paul, Jason en ik naar de diveshop om een wetsuit voor me te halen. Toen we rond 12.00u thuiskwamen, was Kath inmiddels gearriveerd en hebben we gezellig samen geluncht. Om 13.15u vertrokken we naar Fly Point om te duiken. Paul, Kath en ik gingen te water en Libby ging met de boys naar een artshop waar Jason en Ethan een kunstwerkje konden maken. Het was een prima duik, maar ik heb toch besloten dat ik na m’n toekomstige avontuur in Cairns niet echt meer wil duiken. Ik merk dat ik een beetje verwend ben met alle kleur en waterleven in Curacao!

Daarnaast beleef ik er gewoon niet meer zoveel plezier aan dat ik dat het geld waard vindt. Het voelde zeker wel meer vertrouwd dan in Nieuw Zeeland, maar het is gewoon niet zo mijn ding. Toch maar even vertellen wat ik zoal gezien heb: stingrays, wobbegong (haai van zo’n 3 meter) en veel verschillende nudibranchs (felgekleurde zeeslakken zonder huisje)
Toen we weer boven kwamen hadden Ethan en Jason een mooi zand-schilderij voor me gemaakt. Ik hoop dat het heel blijft in m’n backpack en ik het mee naar huis kan nemen.
De rest van de middag hebben we niet veel bijzonders gedaan. ’s Avonds hebben we pizza gehaald en aan het strand bij een picknicktafel gegeten. Iets wat ik zelf nooit zou doen, maar wat stiekem toch wel leuk was. En voor we naar huis gingen zijn we naar de kermis geweest. Vooral de lange glijbaan vond ik erg leuk. Maar wat is het onwijs duur! Nu weet ik weer waarom ik daar nooit heenga. Het is nog duurder dan een attractiepark!