Week 11

MAANDAG 14 AUGUSTUS
Wat zielig voor Robyne; ze heeft de hele dag zware migraine gehad en op bed gelegen.
Hierdoor stond ik er alleen voor. Heel even zakte de moed me in de schoenen toen ze vroeg of ik Frosty en Luca ’s morgens wilde rijden of longeren, maar al snel zag ik het als een kans om mezelf in plaats van de paarden wat te gaan leren. Sinds dat Robyne me in het begin vroeg om een galopwissel te doen op Luca en ik daarin faalde heb ik telkens filmpjes op youtube gezocht waarin werd uitgelegd hoe je een changement moet rijden. In een van de filmpjes werd na de uitleg gezegd dat je het het beste kunt oefenen op een paard wat het al kan. En nu wil het feit dat zowel Frosty als Luca dit onder de knie hebben. Mazzel voor mij!
Ik deed het vast nog niet goed, maar toen ik Frosty op stal zette en mezelf feedback gaf en Luca pakte, ging het al steeds beter! Ik was trots op mezelf! Ik heb het als een kans gezien en niet voor de makkelijke weg van longeren gekozen!
’s Middags wilde ik toch Frank rijden. Een beetje huiverig voor wat ik zou aantreffen, maar het viel alles mee. Hij rende zowaar niet onder me vandaan, maar had eens een normale draf! Ik kon m’n ogen niet geloven! Dit was fijn rijden. En hoewel hij na de galop weer een beetje begon te rennen, heb ik het na een half uur positief afgesloten. Hij mocht ook wel beloond worden, vond ik.
Het was een bijzondere en lange dag met erg weinig pauze, maar toch heb ik genoten. Ik heb geprobeerd om mezelf te realiseren dat het werken op deze farm en het werken met toppaarden een enorme kans is die ik moet aangrijpen. En niet moet gaan sikkeneuren over dingen die misschien minder leuk zijn! Elke dag zit vol nieuwe kansen en mogelijkheden om mezelf te ontwikkelen!

DINSDAG 15 AUGUSTUS
Een gewone dag, zonder verdere bijzonderheden. Moet ook een keer kunnen, toch?!
Oja, toch een klein dingetje: ik werd vandaag mee uit eten gevraagd door Robyne – Peter (haar coach) was er ook – als bedankje voor het harde werken wat ik doe. En zelfs Butch ging mee; iets wat hij normaal nooit doet, omdat hij elke dag om 03.00 uur begint met werken. Dus we maakte het niet laat. Het was een korte, maar gezellige avond waarbij ik me enorm gewaardeerd voelde!
En morgen ga ik op les met Frank! Daar heb ik zo’n zin in! “Pony-club” zoals Robyne het noemt haha. Die les kost trouwens $60 en dat krijg ik weer gewoon, zomaar!

WOENSDAG 16 AUGUSTUS
Dit was de langste dag tot nu toe sinds dat ik hier ben. Maar toch voelde het niet zo! Ik heb heerlijk gewerkt; geen stress gehad. Wat een fijne dag!
Het begon vanochtend op de normale tijd: 05.30u. Ondanks dat ik mezelf nog steeds wel uit bed moet schoppen, merk ik dat ik na een kop koffie eigenlijk direct klaar ben om de dag met vrolijke tred tegemoet te gaan. En ik merk ook dat ik meer productief ben nu ik m’n ritme van ’s avonds naar ’s morgens heb verplaatst.
Daar gingen we dan: snel de stallen uitmesten, de kalfjes melk geven en hup terug om Luca op te zadelen, want Robyne had om 07.00u haar eerst les. Wat dan weer heel lief is, is dat Robyne koffie gaat maken, terwijl ik bezig ben met opzadelen en we samen een heerlijke cappuccino op stal drinken (inclusief cacao). Ondertussen volgende paard klaarmaken: Frosty. Tussendoor zoveel mogelijk de gewone gang van zaken doen, zoals: verder uitmesten, dekens verwisselen, gebruikte zadel en hoofdstel schoonmaken, voer klaarmaken. Bam!
En toen alles voor Robyne klaar was, was Frank aan de beurt! Alléén, sinds vanochtend waaide het zo ongelooflijk hard dat we ons afvroegen of het wel een goed idee was om met Frank naar buiten te gaan en op een nieuw terrein te gaan lessen. We besloten het toch maar te proberen en na een rondje in de rijbaan zijn we samen naar de buren gegaan. Verschillende stukken zeil flapperden bij de dairy en Frank wilde er alleen langslopen met de grote jeep van Robyne naast hem als bescherming. Wat een loser; alsof een auto je kan beschermen tegen stukken zeil die je “pakken en gaan opeten…”. Maar lekker in die waan laten!
Toen we bij de buren aankwamen werd besloten om de paarden nog even daar op stal te zetten en te wachten tot de wind wat ging liggen. Terwijl Frank z’n nieuwe stal en nieuwe omgeving héél spannend vond, ging iedereen met de instructrice koffie drinken en zogenaamd wat leren over paarden. Boring! Wat een tijdverspilling. Bijna anderhalf uur hebben we gepraat over dat alle beslissingen worden gemaakt vanuit angst of liefde en een paard dat kan voelen – wist ik al – en hoe je moet vallen – wist ik ook al – en over kuddegedrag – he, dat wist ik ook al! Ik vond het serieus zielig voor Robyne dat ze zoveel geld betaalde voor zo’n nutteloze “les”. Eindelijk om 11.45u besloten ze om de paarden op te zadelen (de les duurde eigenlijk tot 12.00u en ik moest om 13.30u de koeien uit het land halen en had nog geen pauze gehad; dus rijden zat er sowieso voor mij niet in). Frank stond nog steeds te stuiteren in z’n stal en ik besloot dat het niet verstandig was om hem op te zadelen. Ik vond het heel erg jammer, want ik had me hier zo op verheugd! Ik heb het hoofdstel ingedaan en heb hem, samen met de buurvrouw en haar paard, aan de hand teruggelopen naar Robyne. Het was oprecht niet veilig geweest om hem terug te rijden. Wat was ik blij dat ik heelhuids weer thuis was!
Hup hup, snel wat eten en de koeien uit het aller-achterste weiland geplukt! Ach, ik kan wel zeggen dat het na zo’n hectische ochtend enigszins relaxed is dat die beesten een tempo van een schildpad hebben. Na bijna een uur had ik ze in de wachtruimte voor het melken.
Daisy nog even een knuffel gegeven. Ze was een beetje aan het snotteren. Maar ze hadden dan ook vanochtend hun vaccinatie gehad, dus hopelijk kwam het daardoor.
Terug naar de stallen, waar ik nog steeds hoofdstellen en zadels verder moest schoonmaken. Ik heb alles lekker relaxed gedaan en om 17.00u was daar toch het einde van de dag. Ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik heel moe ben. Maar ik ben wel voldaan! Dat lijkt me een goed teken als je dat kan voelen op je werk!
Morgenochtend mag ik lekker uitslapen en hoef ik pas om 13.30u te beginnen als ik de koeien moet gaan halen. Ik heb met Robyne afgesproken dat ik een halve dag in de week vrij ben en de rest aan het eind uitbetaald krijg. Omdat we nu maar met z’n tweeën zijn, is het erg lastig om dagen vrij te hebben. Maar ik weet zeker dat het allemaal goed komt, ook als ik wel een keer een dag vrij wil hebben!

Oja, en ik ben vandaag gepromoveerd bij het voorstellen aan andere mensen. Ik word niet meer voorgesteld als “This is Perdita, my Dutch backpacker” maar als “This is Perdita, my employee”. Dat voelt toch anders!

DONDERDAG 17 AUGUSTUS
Ik keek net naar de datum en het voelt helemaal niet alsof het al augustus is! Dit jaar voelt zo anders dan een jaar in Nederland. Ik heb namelijk altijd een visueel beeld van een jaar en dat beeld ben ik dit jaar uit het oog verloren. Zo grappig om te merken. Leef ik nu dan in het moment?
Terwijl ik dacht een rustige middag tegemoet te gaan, was het rennen geblazen. Nadat ik de koeien had gehaald, bleek dat Robyne eigenlijk nog niets gedaan had, behalve de stallen. Alle paarden moesten nog worden gereden en zelfs het voer was nog niet klaargemaakt. Toch jammer dit! Hierdoor waren we pas om 18.00u klaar en voelde het niet echt alsof ik vrij was geweest.

VRIJDAG 18 AUGUSTUS
Ik kan oprecht genieten als ik in een zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk (efficiënt) heb kunnen doen! En dat was vanochtend het geval. Vóór 08.45u waren alle paarden, behalve Frank, gereden; de kalfjes gedaan én had Robyne (om 06.00u ’s morgens) een les gegeven. Wow, ik kon het zelf gewoon niet geloven. Zonder stress,

maar net even dat stapje harder gelopen, sloot ik de ochtend af met een welverdiend ontbijt.
Robyne en Butch vertrokken om 10.00u richting Sydney voor een weekendje weg en een verjaardag van een vriendin.
Toen ik na de lunch weer begonnen was moest ik wederom een tandje erbij zetten: koeien halen, paarden klaarmaken voor de massage-lady, Katrina van school halen en een paard vasthouden zodat de elektricien een lichtbalk kon vernieuwen. En het liefst allemaal tegelijk. Natuurlijk!
En zo was de dag toch weer sneller om dan verwacht.

ZATERDAG 19 AUGUSTUS
Zoals ik gister had gemerkt, was het wel fijn om de ochtend lekker te knallen en vervolgens een langere pauze te hebben in plaats van een uurtje pauze hier en een half uurtje daar. Dus ik besloot lekker door te werken, waardoor ik ’s middags rustig wat dingen op m’n computer kon doen. Robyne en Butch waren toch niet thuis, dus ik kon fijn van hun internet gebruikmaken zonder hen te storen.

ZONDAG 20 AUGUSTUS
Eigenlijk vandaag geen bijzonderheden.