MAANDAG 10 JULI
Wat was het ongelooflijk koud vandaag! Vooral in de ochtend. Het voelde alsof zelfs m’n bloed langzamer ging stromen. ’s Middags heb ik 1,5 uur in m’n bed gelegen met een warme kruik en nóg was ik niet warm te krijgen. Honger en kou, dat zijn voor mij toch behoorlijk erge ontberingen.
Vanochtend was Robyne vertrokken naar Brisbane en blijft een week weg. Natalie kwam vanavond pas weer terug, dus ik stond er alleen voor. Helemaal niet erg – geen zeurende mensen om me heen – en ik kan prima m’n eigen zaakjes regelen. No problemo. Aan het eind van de dag was netjes alles gedaan wat moest gebeuren en ik was keurig op tijd.
Maarrr, naast de cottage wordt momenteel een schuur gebouwd. En bij het boren van gaten voor de fundering is een van de waterleidingen geraakt en is er geen water meer in de stallen. Of ik dus nog even grote emmers wilde regelen en vullen. Daar zat ik nou niet op te wachten, maar het moest gebeuren.
Toen ik klaar was heb ik nog een en ander op de computer gedaan in het huis van Butch en Robyne en vroeg Butch of ik steak wilde mee-eten. In eerst instantie zei ik nee, maar later – toen me werd aangeboden de steak mee naar de cottage te nemen – vond ik dat ik niet zo moeilijk moest doen en gewoon maar gezellig moest blijven eten. De mannen (vader en zoon) die de schuur aan het bouwen zijn bleven ook eten, dus de tafel had genoeg gezelschap.
Prima dagje, maar nu snel naar bed. Ik ben bijzonder moe en heb hoofdpijn.
DINSDAG 11 JULI
De kou sloeg ons vanochtend wederom om de oren en toen we na het ontbijt weer aan de slag moesten, besloten Natalie en ik dat we in de ochtend langer vrij namen en in de middag – als de temperatuur wat meer menselijke temperaturen aannam – wat eerder zouden beginnen. Zodoende konden we terug onder de dekens en onszelf ontzien van de k-k-kou.
’s Middags hebben we de paarden gewerkt en zo was de dag over voor ik er erg in had.

WOENSDAG 12 JULI
Wow, het is alweer woensdag! En het is week 6! De tijd vliegt!
Gelukkig was het vanochtend niet zo ijzig koud als de vorige 2 dagen. Wat een paar graden voor verschil kunnen maken.
Frank was bijzonder stout en ik denk dat hij nu door heeft dat als hij bokt of zelfs steigert, hij de touwtjes in handen heeft. Het was op een bepaald punt zelfs gevaarlijk. Dus ik ben afgestapt en heb hem aan de longe gegooid. Ik ben niet snel bang, maar ik had nu een beetje de kriebels. Uiteindelijk heb ik hem een dik uur zo hard aan het werk gezet, dat hij weinig energie meer over had. Als het Etoile was geweest had ik gewoon nóg een uur gereden, maar aan de andere kant wilde ik positief afsluiten en hij was redelijk oke aan het eind.
Als hij dit soort taferelen vaker gaat uithalen, weet ik niet meer hoe ik het moet oplossen. Ik heb vandaag alles uit de kast moeten trekken. Wat een klein (groot) monster.

DONDERDAG 13 JULI
Ik gooi bijna de handdoek in de ring met Frank. Ik heb hem vandaag eerst 20 minuten gelongeerd en daarna ruim een uur gereden; ik probeerde hem supermoe te krijgen (dat is niet gelukt). Ongelooflijk dat hij pertinent weigert om naar m’n hulpen te luisteren. Ik ga nog aan mezelf twijfelen. Hij kropt zich op óf loopt onder me vandaan. Ik kan er helemaal niks mee.
En hoewel goed bedoeld, helpt het ook niet als er dan commentaar wordt gegeven van de kant (Natalie). Ik ben namelijk in een discussie (lees gevecht) met Frank en ik kan het er gewoon op zo’n moment niet bij hebben om me ook nog te concentreren op iemand anders waar ik qua rijden sowieso geen hoge pet van op heb.
Al met al was het dus een drama en ik heb aan het eind een heel klein, ietsie pietsie beetje gewonnen, maar zeker niet genoeg voor m’n gevoel.
Gelukkig had ik de rest van de middag vrij en kon ik veel van m’n to-do-list afwerken.

VRIJDAG 14 JULI
Het thema van vandaag: weilandjes schoonmaken. Nou dat heb ik geweten; ik heb eerst 3,5 uur en daarna nog ruim een uur poep lopen scheppen. Aangezien Natalie nog steeds met haar bursitis zit, is zij er na één weilandje ermee opgehouden en heeft ze op mijn verzoek Frank gewassen. Maar ik ging gestaag door. Ik kon geen p*p meer zeggen… En omdat het allemaal iets langer duurde dan verwacht, heb ik Frank ook niet gereden of gelongeerd. Ik kon niet meer! M’n muntje was op!

ZATERDAG 15 JULI
Ik stond vanochtend op met een draaierig gevoel. Maar ik wilde juist doorwerken, zodat ik vroeg vrij kon zijn; ik had m’n 2e middag vrij. Hup hup, kalfjes eten geven, snel ontbijten, Frank klaarmaken, en toen ging het fout: ineens lag ik op de grond. Naja, heb ik weer. Dan maar longeren, want met duizeligheid rijden op een paard wat aan het spoken is, leek zowel Natalie als ik geen goed idee. Erg balen, want morgen en overmorgen is Natalie er niet en ben ik verplicht om Frank te longeren. Althans “verplicht”, het is momenteel niet verstandig om hem te rijden als er niemand bij is (voor als er wat gebeurt).
Door dit alles waren we rond 10u klaar. Niet verkeerd als je daarna niet meer hoeft te werken.
Ik had heel erge behoefte aan iets zoets en heb muffins gebakken. Nadat ik er zelf een geproefd had, heb ik er 2 aan Butch en 2 aan Kevin (andere man van de koeien) gegeven. Je moet toch wat als je ze zelf niet mag eten vanwege een dieet (snif snif – maar trots op mezelf).

ZONDAG 16 JULI
Nadat ik de ochtendshift erop had zitten en lekker geluncht had, had ik geen zin meer om binnen te zitten en wilde ik er graag even uit en gaan wandelen. Eerst ben ik bij Daisy langs geweest die sinds vanochtend in de ziekenboeg zit. Ik denk niets ernstigs, maar ze zag er niet gezond uit. Dus ze verdiende een extra knuffel. Vervolgens ben ik naar Frank gegaan en ben met hem een stukje over het erf gaan lopen. Alle kalfjes vonden hem wel interessant en dat was wederzijds. Maar toen de dartelende kalfjes als kudde ons wilden volgen, was dat toch erg spannend volgens Frank.
Verder was het een rustige dag, maar merkte dat ik er ook wel toe ben om “wat” te gaan doen in m’n pauzes. En wat dat “wat” is, weet ik nog niet. Drie uur pauze is namelijk toch wel lang.