Week 1

MAANDAG 5 JUNI
Ik kan niet geloven wat er vandaag allemaal voor leuke dingen zijn gebeurd!
Allereerst was het natuurlijk vroeg opstaan en moest ik om 05.30u beginnen. Maar eigenlijk ging het me best goed af. Ik was gisteravond vroeg gaan slapen, dus ik had ruim 7 uur slaap gehad.
Oke, het was koud, maar de bodywarmers die ik heb gekregen doen goed hun werk en daardoor viel het best mee. Ook door het werk werd ik best snel warm. We begonnen bij de paarden: eten geven en stallen doen.
De stallen zijn hier super super schoon en elke drol wordt er bijna direct uitgeschept. Daarnaast hebben ze zoveel ruimte, ongelooflijk. De stallen zijn iets van 6x5 meter en hebben allemaal een stuk land eraan van zo’n 30x10 meter, waar de paarden overdag lekker naar buiten kunnen. Niet verkeerd, dacht ik zo.
Daarna gingen we door naar de koeien, of eigenlijk de kalfjes. Wij als dames van de paarden hebben alleen de zorg voor de kalfjes. Ahhhh! De mannen doen koeienwerk. Alles heeft uiteraard een systeem en is zorgvuldig uitgedacht. Ik ben nog niet helemaal up to date, maar dit is wat ik vandaag heb opgepikt:
1. De pasgeboren kalfjes verblijven in superkleine boxen waar ze moeten leren om goed te drinken.
2. Als ze goed kunnen drinken, krijgen ze een oorlabel (moeten wij doen) en gaan ze per 6 in een grotere (voor Nederlandse begrippen: zeer grote) stal.
3. Als er 3 van deze boxen vol zitten, gaan ze per 18 in een nog grotere stal.
4. Daarna gaan ze naar buiten.
Het buitensysteem heb ik nog niet echt uitgewerkt, maar eigenlijk hebben we daar niets meer mee te maken. Wij zijn er echt voor het jonge grut (Oke nog een keer: Ahhh).
Overigens kunnen alle kalfjes de andere altijd zien of staan ze zelfs naast elkaar. Het is echt een goeie farm zo te zien.
Het melk geven gebeurt uiteraard niet met de hand, behalve dat de pasgeborenen soms wel hulp nodig hebben. Maar de rest krijgt in een 6 ofwel een 20 speen-container te drinken. De groepen van 18 gaan ook de stal uit om aan deze grote speen-container te drinken.
Ondertussen verschonen we het water en het graan wat ze krijgen. En daarna zijn we klaar voor ons eigen ontbijt.
Na het ontbijt worden de paarden gedaan. Het plan voor vandaag was dat ik begon met Frosty (een schimmel uiteraard) te rijden en dat ik Frank, m’n project, zou overnemen. Robyne zou na een sporttraining terug komen naar de stallen. Ik was toch wel een beetje zenuwachtig, omdat ik al zo’n tijd niet professioneel heb gereden. Toen het hoofdstel van Frosty inging werd ik nog zenuwachtiger, want daar was het ding waar ik vroeger zo naar opkeek: stang en trens. Ik heb wel gezegd dat ik daar nog nooit mee heb gereden, maar Tori vertrouwde me ermee. Ik kan eerlijk zeggen dat Frosty zo’n geweldig paard is. Later begreep ik dat het eerst het paard van Robyne zou worden, maar dat ie te lui is om uit te brengen. Toen Robyne weer terug was, gaf ze me wat kleine

aanwijzingen en zei onder andere dat hij over meer versnellingen beschikte dat wat ik reed en hup daar ging ie in passage… OMG!!! Ik reed een passage! Dit voelde precies zoals ik altijd gedacht had dat het zou voelen! Ik kon en kan m’n geluk niet op. En volgens mij was Robyne ook heel tevreden, want dat heeft ze meerdere malen laten blijken. Moet je indenken dat een Grand Prix ruiter tegen je zegt dat je het goed doet en het paard een goeie “trot” rijdt…
“Of ik het aandurfde om op Frank te stappen?” Euh, jaha, tuurlijk!! Hij was totaal het tegenovergestelde van Frosty, maar zo leuk ook! Hij was echt nog een baby; te veel kinderlijke energie, super lief, ongebalanceerd en oncontroleerbaar. Maar wat een droppie! Het wordt wel een uitdaging om hem aan het bit te krijgen, want hij heeft totaal geen aanleuning. Maar we moeten elkaar ook nog leren kennen. Robyne gaf te kennen dat ze wel het idee had dat Frank en ik een goeie match zouden zijn, omdat ik heel veel rust en geduld heb en Tori iets minder. Ik kan niet wachten om met hem aan het werk te gaan.
En dan te bedenken dat ik dit als farmwork mag doen voor m’n 2nd year visa, terwijl anderen 10 tot 12 uur per dag lopen te zwoegen met fruitplukken of zo.

En toen was er lunchpauze tot 15u. Omdat het blijkbaar Tori haar laatste dag was, stelde ze voor om me het land van de farm te laten zien op de quad. Dus om 12u gingen wij lekker een rondje rijden. Wat een mooie omgeving. Dat had ik gister nog helemaal niet gezien. We zitten echt in een vallei tussen bergen.
Onderweg zagen we dat er 2 stieren waren bij de stal van de koeien en Tori vertelde me dat dit twee Jersey-stieren waren. Deze (bruine) stieren zijn aanzienlijk kleiner dan de zwart-wit koeien. Ze laten deze stieren bij de jonge koeien die voor het eerst bevrucht worden, zodat ze een kleiner kalf krijgen. Hierdoor kunnen ze “wennen” aan de bevalling, waarna ze vervolgens gedekt worden door “normale” stieren. De bruine kalfjes zijn dus de eerstgeborenen. Ik weet niet of dit normaal is hier, maar dat vind ik dan toch weer zo meedenken met de dieren.
Omdat ik niet heel veel beters te doen had, ben ik ’s middags toch maar even lekker gaan liggen met een warm kruikje.
’s Middags was er niet heel veel meer te doen, behalve de stallen een beetje schoonmaken, voeren, voer klaarzetten en de pasgeborenen melk geven. Rond 16.30u waren we klaar voor de dag.
Ik heb vanavond lekker gepraat met Robyne en Butch en niet te vergeten in de massagestoel gezeten. Jeetje, wat was dat lekker ontspannen haha.

DINSDAG 6 JUNI
De dag begon hetzelfde als gister, alleen was Tori er niet, maar leerde ik Natalie Gaunt kennen waar ik vanaf vanavond ook mee ga samenwonen in de cottage. Ze is een erg aardig meisje en ik denk dat we het goed met elkaar kunnen vinden.
Nadat we de stallen gedaan hadden en de kalfjes gevoerd, gingen we ontbijten. Daarna ging ik Frosty klaarmaken om te rijden. Het ging vandaag minder goed dan gister. Misschien omdat ik ook wat spierpijn heb; wat natuurlijk te verwachten was nadat ik zo’n lange tijd niks gedaan had. Toen Robyne me even kwam helpen en de ketting van de stang wat strakker deed, was hij ineens een stuk minder zwaar in de mond. Ik merk wel dat ik het vakjargon van het paardrijden nog echt moet leren, want Robyne en ik hadden behoorlijk wat (gênante) miscommunicaties tijdens het rijden. Ze wilde dat ik een overgang ging maken naar galop en gebruikte daarvoor het woord “canter”. Ik dacht dat ze een verzamelde draf bedoelde en pas toen ze zei dat ik m’n buitenbeen naar achter moest doen, begreep ik wat ze bedoelde. Het heeft 2 rondjes geduurd. Gênant!!!
Vervolgens mocht ik weer op Baby Frank. Hij deed het weer zo goed. Robyne had met de eigenaar gesproken en hij mag blijven!! Woohoo. En ik mag hem gaan trainen. Hij is nu een beetje mijn eigen paard, m’n eigen baby! Robyne heeft hem ook gefilmd tijdens het rijden, zodat we zijn (en mijn) vooruitgang kunnen zien.
’s Middags ben ik naar Scone gegaan waar ik samen met Robyne heb geluncht bij een leuk koffietentje. Nou, daar ben ik altijd wel voor in!
Hoewel ik eigenlijk vanmiddag m’n spullen wilde pakken om te verhuizen naar de cottage, had ik daar uiteindelijk niet genoeg tijd meer voor.
Het laatste gedeelte van de werkdag werd ingezet en daarna moest ik wel echt m’n spullen pakken. Dus op naar de cottage. Robyne had zoveel lekkere dekens en kussens gekocht, dat ik het bijna niet koud kon hebben. Slaap lekker!

WOENSDAG 7 JUNI
Ik was eerst bang dat ik het koud zou hebben in de cottage, maar ik heb heerlijk geslapen in m’n bedje.
De cottage is trouwens echt zo’n boer’nhuusje, waar het bed kraakt; een oud nachtkasje met bijpassend lampje en meubels die uit de vorige eeuw komen en helemaal versleten zijn. Alleen de keuken en de badkamer zijn redelijk nieuw. Het geeft toch wel een passend gevoel als je op een farm werkt.
Ik heb een beetje het gevoel dat elke dag zo’n beetje hetzelfde is, dus ik ga daar ook geen woorden meer aan vuil maken. Wat wel anders was vandaag, was dat Robyne op concours ging in Sydney, dus we moesten haar trailer in orde maken vóór 9u ’s morgens. Ik kan vertellen dat als je om 5.30u begint 9u ’s morgens echt niet zo vroeg meer aanvoelt. De komende dagen zijn Natalie en ik op ons zelf aangewezen, maar dat komt vast goed, want zij werkt hier al bijna 1,5 jaar.

Iedereen heeft hier Nicknames en een van de mannen van de dairyfarm heeft besloten dat ik Smiley heet, omdat ik blijkbaar altijd lach. Dat gevoel heb ik overigens op het moment niet. Maar toch vind ik het een leuke bijnaam!

Vandaag heb ik Baby Frank weer gereden. Hij was best wel stout, maar dat kwam voornamelijk omdat ie stuiterde van de energie. Als ie van mij was geweest had ik ‘m 2 keer per dag gereden en zeker langer dan dat ik nu doe. Ze rijden hier de paarden maximaal 45 minuten en Frank maximaal 30 minuten. Dat vind ik zelf erg weinig. Desondanks zweet ie als een otter, dus hij werkt wel hard.
Ik moet trouwens ook aan m’n conditie werken, want ik ben ook kapot als ik tegen de 30 minuten rijden aan zit. Helemaal met Frosty!
Ik vind het verder erg moeilijk dat ik nog geen routine heb in het werk en dat ik voor m’n gevoel (nog steeds) afhankelijk ben dat anderen zeggen wat ik moet doen. Daar hou ik niet van. Ik weet dat ik mezelf de tijd moet geven en het pas de 3e dag is, maar toch zou ik willen dat ik alles al weet. Het frustreert me behoorlijk en ik heb het gevoel dat ik constant m’n excuses moet aanbieden. Ik weet dat het nergens op slaat en dat ik dit moet loslaten.
Vanavond bijzonder vroeg naar bed, 20u! Ik moet er maar aan wennen, anders ben ik geen mens!

DONDERDAG 8 JUNI
Het is niet eens zo zeer dat ik vroeg moet opstaan, maar het werk valt me (zoals verwacht) erg zwaar. En ik mag zeker niet klagen, want écht zwaar werk doen we niet. Maar blijkbaar heeft m’n lichaam de tijd nodig om aan alles te wennen. Ik merk dat ik me erg gezegend voel dat ik dit werk mag doen, maar tegelijkertijd kan ik er nog niet echt van genieten.
Vandaag kwam Robyne weer terug, want er was blijkbaar een storm in Sydney en de rijbanen waren allemaal buiten, dus alles was afgeblazen. Erg zuur als je normaal tot zondag zou blijven en zo’n eind hebt gereden voor niks.
Het ging vandaag al veel beter met de kalfjes en ik hoop dat ik het nu echt onder de knie ga krijgen. Dat is voor iedereen inclusief mezelf een stuk fijner.
Alhoewel, vanochtend vroeg iemand of ik de “tap van de hose” wilde opendraaien. Bij dat punt zaten 3 taps. Ik dacht de goeie open te draaien, maar dat was de brandslang waar we de stallen mee schoonspuiten en die richtte zich uiteraard op mij… Lekker nat! Ik moest de andere tap hebben; van de melkslang. Fijn! Om 6.30u ’s ochtends!
Toen ik vandaag Frosty reed, vond ik het wel echt zwaar. M’n lichaam is behoorlijk moe en dat merk ik met rijden. Vanmiddag ben ik in bed gaan liggen en heb 2 uur geslapen! Hopelijk kom ik snel op fit-level en kan ik lekker genieten! Nu ben ik elke keer blij als ik op de bank zit of in bed lig. Daarover gesproken: het is alweer 20u. Ik ga douchen en naar bed! Eigenlijk had ik al in moeten liggen… Tabee!

VRIJDAG 9 JUNI
Ik stond echt even op het punt van janken vandaag. Ik mocht voor de eerste keer op Luca; een van de paarden waar Robyne mee op concours zou gaan. Vanwege een spinnenbeet had hij een aantal dagen niet kunnen rijden en was ik de eerste die er weer op ging – nadat hij gister was gelongeerd. En, natuurlijk, met stang en trens. Hiervoor ben ik toch wel een beetje zenuwachtig geworden, omdat ik geen idee heb of ik hier wel goed mee rijd. Moneke wilde altijd dat ik zo lang mogelijk met alleen een trens bleef rijden. Daarnaast heb ik het gevoel dat Robyne een hogere pet van me op heeft dan dat ik kan. Zo gaf ze me vandaag les op Luca en wilde ze onder andere dat ik een galopwissel deed. En zelfs op een paard wat dat makkelijk moet kunnen, deed ik het ronduit verschrikkelijk!!! Het was telkens een halve galopwissel, bijvoorbeeld wel voor en niet achter of vice versa. Zelfs nu ik het terugschrijf staan de tranen weer in m’n ogen! Ik durf gewoon niet tegen Robyne te zeggen dat ik dit allemaal nooit gedaan heb. Ik probeer het allemaal maar gewoon en denk maar aan “fake it ‘till you make it”; maar het is echt wel moeilijk. Ook loop ik (nog steeds) tegen het probleem op dat ik me erg op het Engels moet concentreren, omdat ik het vakjargon niet ken. En daarbij moet ik dan ook nog eens oefeningen doen die ik nog nooit gedaan heb! Allemaal erg stressvol. Ik hoop maar dat ik snel het “paarden-Engels” onder de knie krijg en het Australische dialect kan oppikken. Want dat komt er ook nog bij, dat Australische… Ik begrijp soms gewoon niet wat ze bedoelen.

Gelukkig ging het rijden op Frank een stuk beter! Hij deed erg goed z’n best. Toch ben ik zelf van mening dat hij veel meer energie heeft dan dat ik er nu uitrijd. Na een half uur is hij wel helemaal bezweet, maar hij staat nog te springen van energie. Naja, niet mijn paard.

Vanavond bedacht ik me dat ik toch echt boodschappen nodig had en daar waarschijnlijk morgen tussen de middag geen zin in had. Dus om 18u ben ik er met tegenzin uitgegaan en naar het dorp gereden. Pff alles is zo duur en ik heb maar voor een week boodschappen gedaan. Hopelijk kan ik er wat langer mee doen en af en toe een extra boterham eten, want $101 aan boodschappen elke week is niet te doen.

ZATERDAG 10 JUNI
Ik vroeg mezelf al af hoe m’n knokkels steeds open kwamen, maar vanochtend kwam ik er achter. Na het terugjagen van de kalfjes na het melkdrinken was m’n middelvinger helemaal bebloed. De kalfjes worden teruggejaagd met jerrycans met stenen erin, zodat als je ze hard schudt de kalfjes schrikken van het lawaai en (hopelijk) terug gaan naar hun verblijf. Soms moet je ze ook ermee op de rug slaan als ze niet willen. Maar de jerrycans hebben natuurlijk handvatten en als je ze hard schudt zit daar precies een lekker randje wat je knokkels openhaalt, althans bij mij. Au! Ik heb er direct een pleister opgedaan en een plastic handschoen erover heen, want ik ben bang dat het gaat infecteren door alle koeienstront en koeienspeeksel die je altijd aan je handen hebt. Het was weer een lekker begin.

Trouwens, elke morgen kijk ik met zo’n grote glimlach naar de kalfjes uit de 18-lock die eruit mogen om te drinken. Dan staan ze rond een grote blauwe, ronde bak gevuld met melk en 20 “tieten” te zuigen alsof ze honger hebben als een paard. Maar het leukste is dat ze dan zo lekker met hun staartjes aan het zwaaien zijn. Het is zo schattig om te zien, dat ik er elke morgen heel even naar moet kijken. Dan weet je waarvoor je dit werk doet!
Na het ontbijt heb ik Frank weer gereden en hij was behoorlijk stout. Hij was (en is) zo ongecontroleerd en je kan moeilijk grip op hem krijgen. Maar Robyne heeft me weer een goeie tip gegeven en er popte een aha-erlebnis op: binnenbeen – buitenteugel. Niet dat dat direct werkte, zeg maar helemaal niet, maar het was wel de tip van de dag!
Verder was er eigenlijk niet heel veel bijzonders vandaag. En aangezien het alweer 20.15u is, ga ik maar weer eens naar m’n bed toe. Ik ben nog helemaal niet moe, maar ik moet dit ritme er even in krijgen! De afgelopen week was ik zo moe en heb bewust veel geslapen dat ik nu weer het gevoel heb dat ik redelijk wat aankan. Dus lekker zo houden, want het opstaan in de ochtend om 5.15u gaat nog steeds niet van harte.

ZONDAG 11 JUNI
Ik ben blij dat het vandaag erg goed ging op Frank. Hij was een stuk meer relaxt en pikte sneller de hulpen op. Hoewel hij nog onder me vandaan liep, heb ik nu wel een trucje gevonden om hem te laten verzamelen: m’n bovenbenen samenknijpen. Dit kreeg ik wederom als gouden tip en werkte als een tierelier.
Robyne gaf me ook een compliment. Ze denkt dat ik heel goed voor hem ben en dat m’n training z’n vruchten begint af te werpen. Ze was heel blij en tevreden. Zo, in the pocket!
Vanaf morgen heb ik m’n anderhalve dag vrij, wat inhoudt dat ik de ochtendshift tot ontbijt nog moet doen en daarna vrij heb tot

woensdag. Hoewel ik afgelopen week echt uitkeek naar een vrije dag, zou ik nu niet weten wat ik met meer dan een dag aan vrije tijd moet! Ik wil zo graag lekker doortrainen met Frank, m’n baby! Naja, het komt vast goed.