Deze week heb ik besloten om niet per dag wat te schrijven, omdat het anders veel te saai zou worden zoals de laatste twee dagen van vorige week. Omdat ik alleen werk en er weinig verandering is in de werkzaamheden die ik doe, ziet elke dag er een beetje hetzelfde uit met hier en daar wat uitspattingen.
Vanaf maandag zijn Butch en ik begonnen met het bewateren van de weilandjes van de paarden. Er zijn op dit moment maar drie paarden en aangezien het extreem droog is en er nauwelijks een grassprietje te zien is, is dit hét moment om hiermee aan de slag te gaan. Door de week heen hebben we de sprinklers constant verplaatst en aan het eind van de week was er weer wat groen te zien in de helft van de weilandjes!
Op maandag vond Poppy het ook nog eens noodzakelijk om met haar volle gewicht op mijn voet te gaan staan en besloot dat het wel erg comfortabel was. Ik heb haar hard met een haarborstel, die ik in m’n handen had, een klap gegeven waarna ze begreep dat het waarschijnlijk niet erg comfortabel voor mij was. Nadat ik ruim 10 minuten met ijs heb gezeten nam de paars/blauwe kleur redelijk af. De volgende dag was lopen alles behalve plezant, maar ik mag mezelf gelukkig prijzen dat ik de rest van de week nauwelijks ongemak heb ervaren.
Toen belde Robyne met de vraag of ik een vriendin van haar uit de brand kon helpen door donderdag, vrijdag, maandag en dinsdag haar stallen schoon te maken, zodat zij naar Brisbane kon voor familie. “Natuurlijk, geen probleem”, zei ik, maar eigenlijk was ik er niet zo blij mee. Al met al bleek het later gelukkig maar om twee paarden te gaan en alleen noodzakelijk te zijn als het zou regenen. Met droog weer zouden de paarden namelijk in het weilandje blijven. Hoewel er totaal geen regen verwacht werd, moest ik toch donderdag en vrijdag komen, omdat er 1% kans was op twee druppels (zucht). Sommige mensen zijn hier wel héél extreem met paarden. Het is een apart wereldje.
De week kabbelde lekker door, maar op zaterdag kwam Libby Maggie brengen, omdat ze op vakantie gaat de komende week en gevraagd had of ik haar wilde rijden. “Geen probleem, doe ik graag!”
Maar op zondag stond me een verrassing te wachten: ik kreeg er nóg een paard bij: Snickers. Dit paard van Damon kampt al een tijdje met een scheur in z’n hoef, maar mocht na twee maanden bij de dierenartsenkliniek te zijn geweest eindelijk naar huis. Alleen bleek Damon z’n knie te hebben gebroken en kon Snickers dus niet de verzorging geven die hij nodig zou hebben. Dus had Robyne besloten dat Snickers de komende maand hier kon komen. Daar ging m’n rust. Enfin, om de week nog even leuk af te sluiten, wilde Butch me wel leren tractor rijden. Hoewel ik dit in het verleden al eens op Any Dale had gedaan, was dit toch een iets grotere tractor. Ik mocht oefenen met het stapelen van de grote ronde balen hooi en stro in de nieuwe schuur – dat moest toch nog gedaan worden. Dus tot een uurtje of 21.00 ben ik lekker in de weer geweest.
Ondanks de redelijk saaie week waren er toch wat momenten van avontuur en spanning. En ik wil het nog maar een keer benadrukken; de tijd gaat ongelooflijk snel!