MAANDAG 21 AUGUSTUS
Nadat Robyne en Butch gister thuis waren gekomen van hun weekend in Sydney, kwam Robyne vanochtend behoorlijk ziek op stal. Ze dacht aan voedselvergiftiging. Ze had de hele nacht boven de wc gehangen en kwam al snel tot de conclusie dat werken er vandaag niet in zat. Wat erg voor haar! Vorige week migraine en nu dit. Dat gun je niemand.
Dus ik stond er weer alleen voor (niet dat ik dat erg vond) en moest even een tandje bijzetten. Katrina haar ouders zijn namelijk ook voor een paar dagen weg en mij was gevraagd om haar op te halen van school, naar hier te brengen en later weer naar huis.
Al met al was het een drukke dag.

DINSDAG 22 AUGUSTUS
Gelukkig voelde Robyne zich een stuk beter dan gister!
We hebben de ochtend doorgeknald, waarbij ik van 05.30u tot 12.00u aan een stuk door heb gewerkt en gerend, doch zonder stress. Daarna moest ik om 13.30u de koeien weer halen en rond 17.00u was m’n dag voorbij. Het was over voor ik er erg in had. En hoewel ik weet dat ik alles heb gedaan wat in m’n macht lag, had ik nog zoveel meer willen doen. Zoals ik dat wel vaker heb, zou ik willen dat er 48 uur in 24 uur zat.

WOENDSDAG 23 AUGUSTUS
Ik mocht vandaag uitslapen én daarna de middag vrij hebben. Ik heb Frank gereden en na een flinke discussie had ik gewonnen. Maar op een of andere manier voelde het niet goed. Niet dat ik oneerlijk was, maar het voelde enorm geforceerd. In plaats van in harmonie te zijn met het paard, legde ik duidelijk mijn wil op. Wat hij vervolgens niet leuk vond natuurlijk. Robyne stond aan de kant en gaf me aanwijzingen. Ik weet het niet; is dit wat ik wil? Is dit dressuur op hoog niveau? Ik weet niet of ik toch niet liever gewoon gezellig een buitenritje wil maken en samen met m’n paard kan genieten van de natuur.
’s Middags heb ik mezelf weer een massage gegund én heb ik me ingeschreven bij de lokale sportschool. Hopelijk kan ik mezelf motiveren om hier een aantal keer per week naartoe te gaan.

DONDERDAG 24 AUGUSTUS
Ik hou best van hard werken en lange dagen maken, maar het kan ook teveel zijn. Nu Natalie er niet meer is, maak ik natuurlijk langere dagen omdat ik alles alleen moet doen. Maar ik doe ook extra taken voor Butch, zoals de koeien halen. Ik merkte vandaag voor het eerst dat het me een beetje veel werd. Ik kom niet eens aan het schoonmaken van de weilandjes toe en ren me kapot om mezelf 1,5 uur lunchpauze te geven. Van 05.30u tot 18.00u (een uur later dan normaal!) heb ik lopen rennen om alles te redden.
Ik dacht eerst dat als ik zou vragen om opslag ik daarmee tevreden zou zijn, maar eigenlijk kan me dat extra geld minder schelen op dit moment. Ik vind het werk nog steeds leuk en dat zou ik graag zo houden. Maar als ik alles alleen moet doen en constant het gevoel heb dat ik 48 uur in 24 uur moet proppen, dan werkt dat niet voor mij. Dan loop ik mezelf binnenkort (weer) voorbij. Ik kijk het nog heel even aan en anders ga ik zeker een gesprek met Robyne aan hoe we dit het beste kunnen oplossen.

VRIJDAG 25 AUGUSTUS
Ik was blij dat ik vandaag toch vrij mocht hebben. Ik had er al helemaal niet meer op gerekend. Maar een beetje tijd voor mezelf voelt toch wel fijn.
Toen ik in de supermarkt was, liep ik Libby (eigenaresse van Frank) tegen het lijf en we hadden een leuk gesprekje. Ze heeft me uitgenodigd om een keer bij haar te komen eten. Ze vertelde dat ze vroeger in Duitsland en Engeland bij de politie heeft gewerkt en het daar ook moeilijk vond om een sociale kring op te bouwen. Het was fijn om dit met haar te kunnen delen en om iemand te hebben die ik kan bellen als ik me alleen voel.

ZATERDAG 26 AUGUSTUS
Het was zover: de dag dat Butch z’n verjaardagscadeau voor Robyne kon inwisselen. Op een veiling een paar maanden geleden hadden ze een kookcursus en privé-diner van een bekende chef gekocht om geld in te zamelen voor een kennis (jonge vrouw met kanker),. Deze chef, Paul West, is host bij het televisieprogramma River Cottage.
Nadat de cursus voorbij was, kwam Robyne nog even op stal kijken en hielp me met de laatste dekens opdoen. Toen we het hadden over het etentje ’s avonds, zei ik voor de grap dat ik wel als bedieningsmedewerkster kon fungeren (knipoog). Na wat lachen, vond ze het toch wel een leuk idee en zodoende was ik ineens van de partij. Het was uitermate gezellig. En met een tafel van totaal 9 personen, inclusief mezelf, was het een geslaagde avond!
Er werden al direct plannen gemaakt voor Kerst en aangezien het voor mij nooit vroeg genoeg kan beginnen, zagen ze het wel zitten dat ik samen met Dimity de Kerst op me ging nemen. Zij is namelijk ook helemaal gek van deze periode. Dus zoals het er nu uitziet blijf ik niet tot begin, maar tot eind december.
(Wat het diner een beetje een dubbel gevoel gaf, was dat deze kennis vorige week is overleden en haar 2-jargie zoontje nu zonder moeder verder moet.)
ZONDAG 27 AUGUSTUS
Na gister was ik vandaag erg moe en was ik blij toen ik ’s avonds op de bank kon neerploffen. Ik heb me echt door de dag heen gesleept.
Maar sinds meer dan 3 maanden heb ik weer met Merel gebeld. Het was wel een beetje spannend, maar gelukkig hebben we weer kunnen lachen als vanouds!