Week 5

MAANDAG 03 JULI
Ik begon de dag met de gedachte: “Dat ga ik even fixen”, maar tussen het ontbijt en de lunch viel het me toch wel zwaar om 4 uur achter elkaar te werken (wat een mietje ben ik zeg). Frank gelongeerd, Barney en Luca om de beurt klaargemaakt en ingestapt, alle gebruikte uitrustig poetsen (moet altijd), eten voor de paarden maken, de stallen doen, dekens omwisselen, etc. Ik was best moe en blij dat ik drie uur pauze had! Ik was even bang dat de laatste 2 uur heel zwaar werden, maar dat viel reuze mee. Wat is het toch fijn om alleen te werken en alleen met jezelf bezig te hoeven zijn!

DINSDAG 04 JULI
De chiropractor (voor de paarden) is vandaag geweest en Frank zat inderdaad vast. Hij heeft hem losgemaakt en hopelijk helpt dit. Nu weet ik in ieder geval wat er aan de hand was en als hij nu nog vervelend doet het gewoon betekent dat hij onder de hulpen wil uitkomen.
Buiten wat onenigheid met Natalie was het een hele rustige dag.

WOENSDAG 05 JULI
Ik wil absoluut niet klagen, maar ik ben helemaal klaar met die discussies met Natalie! Over alles begint ze een discussie. En die duurt dan niet 1 minuut, maar ze blijft maar doorgaan over een onderwerp. Ook moet (nog steeds) alles op haar manier en wanneer het haar uitkomt, zelfs als ik haar een andere oplossing of mogelijkheid aandraag. Sinds een paar dagen hebben we elke dag wel een heftige woordenwisseling en vandaag zelfs twee. Ik ben er helemaal klaar mee! Hoewel ik geprobeerd heb om er rustig over te praten, wilde dat niet helpen en werd ook daar weer een discussie over begonnen. Dit doet me inzien hoe irritant ik zelf vroeger was. Het heeft waarschijnlijk met de leeftijd te maken, maar dat maakt het nog niet minder vervelend. Het was heel fijn dat ik aan het eind van de dag bij mam even m’n verhaal kwijt kon.

Het voelt zo raar dat ik een paar dagen naar Sydney ga. Ik heb het gevoel dat ik een mini-vakantie heb. Ik ga morgen met een trein van Scone direct naar Sydney en doe er ruim 4 uur over. Het lijkt alsof ik met de Thalys naar Parijs ga, maar ik blijf in hetzelfde land. Ondanks dat ik morgen weer ga reizen, voelt het voor het eerst niet als backpacker. Dat komt waarschijnlijk ook doordat ik een kleine trolley van Robyne heb kunnen lenen en een normaal (klein) schoudertasje mee heb. Ik hoop dat ik buiten veel lol ook een beetje tot rust kan komen.

DONDERDAG 06 JULI
De ochtend verliep rustig en ik had ruim de tijd om nog te douchen voor ik richting Sydney vertrok. CJ had me gevraagd of ik vandaag of morgen mee wilde naar Hillsong Conference. Geen idee wat dat was, maar het bleek een Christelijk evenement te zijn met zo’n 20.000 tot 30.000 mensen. Ik had er maar ja op gezegd, omdat ik niet continu wil blijven hangen in m’n oude patroon dat ik niet van dit soort grote evenementen houd. Ik probeerde duidelijk te maken dat m’n voorkeur bij vrijdag lag (gezien het feit dat ik natuurlijk vanaf 5u ’s morgens al op was en niet meer gewend ben aan dit soort late taferelen). Maar CJ wilde graag vanavond, zucht – ik wilde niet klagen. De Hillsong Conference was in de Qudos Bank Arena – een van de Olympische stations. Dus daar zou ik direct naartoe komen, met m’n koffertje… en hoewel CJ eerder zei dat dat geen probleem zou zijn omdat ze met de auto zou komen, bleek het achteraf toch een uitdaging vanwege het feit dat ze met anderen was meegereden. En een koffertje op een mega event, tja… Binnenkomen was een andere uitdaging, want ik had een pas nodig en die had een van de vrienden van CJ die al binnen was. Via een medewerkster van Hillsong mochten we in ieder geval het terrein op, maar moesten we buiten wachten tot ik de pas had. Eerst even wat te eten gescoord en daarna wilde CJ toch naar binnen. “Of ik schuin achter haar aan wilde lopen, dan kwamen we wel door de security heen…” Mooi niet, bij de tweede lijn security sprak een van de mannen me aan, waarna CJ m’n hand greep en meesleurde. Dat kwam natuurlijk niet erg goed over (ik liep ook nog steeds met een koffertje) en de man van de security greep CJ bij haar capuchon en trok per ongeluk aan haar haar. CJ was not amused en probeerde uit te leggen dat de pas voor mij binnen was. “Jaja”, dacht de man natuurlijk; hij wilde mij meenemen en bij z’n baas brengen, waardoor CJ voor “de pas” kon zorgen. Gelukkig belde op dat moment de vriend die de pas had, waartegen CJ vertelde dat hij direct naar beneden moest komen omdat we werden opgehouden. Ik weet nog steeds niet wat de man van de security uiteindelijk heeft doen besluiten om ons te laten gaan, maar ineens was hij niet meer wantrouwend.
We gingen naar het gedeelte waar de ouders met baby’s zaten en we hadden prima

plekken! Maar wat was het immens groot en wat waren er veel mensen. Ik wist niet wat ik moest verwachten en wat ik me moest voorstellen bij Hillsong, maar het bleek uiteindelijk “gewoon” een enorme kerkdienst te zijn met worship, een preek en een afsluiting. Overdag bleken er workshops en masterclasses te zijn en het hele evenement duurde 3 dagen.
Hoewel ik er eerst een beetje in moest komen en moest wennen aan de massaliteit, vond ik het achteraf wel erg indrukwekkend. De worship nummers waren echt van deze tijd, maar vooral de preek van Craig Groeschel sprak me heel erg aan! Het ging erover dat we altijd onszelf of wat ons overkomt vergelijken met anderen. En dat je altijd een overtreffende trap wilt: “hij is rijk, ik wil rijker; hij is gespierd, ik wil gespierder”. En als je dat bereikt heb, je daar weer de overtreffende trap van wilt: “Ik wil het rijkste zijn, enz”. Ook had hij het erover dat als je dit doet je “achterom” kijkt. Bijvoorbeeld: als je een race rent leer je één ding als eerste: nooit achterom kijken, want dan verlies je kostbare tijd en verlies je. Als je altijd kijkt naar wat anderen hebben, in plaats van je oog gericht te hebben op God en je zegeningen en jouw gaves, verlies je de race. “Run your race” was het thema. Hij maakte dit ook duidelijk naar aanleiding van Johannes en Petrus. Dit was vooral ook een heel grappig stuk, waarbij de spreker naar aanleiding van Bijbelteksten liet zien Johannes waarschijnlijk een irritant ventje was, omdat hij zichzelf altijd aankondigde met: “The one whom Jesus loves”. Dat hij zo’n persoon was die je op school het liefst een klap om z’n oren wilde geven, omdat hij zo opschepte en altijd vooraan stond. Zelfs toen ze naar het graf van Jezus renden om te zien of het leeg was, was het een race en won Johannes “he came there first”.
Het is vast niet duidelijk wat ik allemaal opschrijf nu, maar het was zo inspirerend!!
Ik heb de laatste jaren door m’n opleiding mezelf alleen maar met anderen vergeleken en toen ik dat door m’n reis minder ben gaan doen zijn er allerlei (andere) zegeningen op m’n pad gekomen. Ik hoop dat ik mezelf wat vaker bewust kan maken dat ik m’n ogen gericht moet houden op God en Gods plan in plaats van mezelf te vergelijken met de rest van de wereld.

Maar ik was ka-pot! En toen bleek het huis van CJ niet verwarmd en had ik alleen een slaapzak en een deken om onder te slapen… buuuuu! Als ik ergens niet tegen kan is het kou. Naja, ik zal het wel overleven.

VRIJDAG 07 JULI
Wat een nacht – brrrr zooo koud!! Ik heb nauwelijks geslapen.
We gingen ontbijten bij Blackwoods. Wat een superrestaurant is dat. Jammer dat ik mam daar niet mee naartoe heb genomen. Alles wordt op natuurlijke basis gemaakt en de gerechten die ik op de kaart heb zien staan heb ik tot nu toe nergens anders gezien. Het was verrassend. En goed! We hebben 3 gerechten gedeeld en alle 3 waren ze superlekker, bijzonder creatief en prachtig opgemaakt! Het heeft wel geen zeezicht, maar dit is pure kwaliteit. Ik heb buiten de bediening ook de keuken bedankt, want nogmaals het was uitermate goed!

Hoewel ik eigenlijk een rustige dag wilde, had CJ ook voor vandaag een pas voor Hillsong geregeld. Hier had ik helemaal geen zin in – ik was zo moe –

maar aangezien we een van onze passen terug moesten geven vóór de avond, moesten we wel gaan. En toen ik dacht dat we alleen de middag gingen, bleken we tot laat te blijven… Dit was de laatste avond van de reeks, maar toch vond ik het minder dan gister. Waarschijnlijk kwam het door de preek. John Gray was vandaag onze spreker en het ging over Kings and Thiefs – over de kruisiging en Jezus’ leven. Hij vertelde zeker rake dingen, waarbij me een ding vooral is bijgebleven: Jezus moest op een legale manier de onderwereld inkomen en daardoor heeft Hij, net als de dieven die naast Hem hingen, iets genomen wat niet van Hem was, namelijk: ónze zonden! Bekleed met ónze zonden kon Hij ongezien de onderwereld inkomen. Was Hij namelijk als Zichzelf geweest, dan hadden de demonen Hem nooit binnengelaten.
Dit was een enorme eye-opener en het blijft nog even hangen denk ik. Op deze manier heb ik het nooit gezien. Ook vertelde hij over de ene dief die aan het kruis vroeg of Jezus hem wilde herinneren als Hij in het Paradijs was. Hierbij benoemde John Gray dat de daad die deze man had gepleegd en hem aan het kruis deed eindigen de enige manier bleek om hem tot God te brengen. Had hij namelijk niets gestolen (hij stal iets om onder de wet uit te komen – en daar is maar een oplossing voor…), dan was hij niet tot inkeer gekomen.
Dus al met al was het toch een mooie middag/avond, hoewel ik me deze dag anders had voorgesteld. Wederom was ik kapot na het evenement, maar CJ moest om 22.30u nog een vriendin van het vliegveld ophalen, die (ook) bij haar een nachtje bleef slapen tussen twee vluchten in. Dus voor we thuis waren en in bed lagen was het over 00.00u. In plaats van uit te rusten, kom ik straks meer moe terug van m’n mini-vakantie. Nouja, dat moet ik maar voor lief nemen.

Nog even wat anders: CJ rijdt naar mijn mening bijzonder roekeloos. Ik ben niet snel bang in de auto, maar haar manier van rijden heeft bijna een ongeluk veroorzaakt. Ze reed ruim 60 km/u door een woonwijk in Cronulla toen er plotseling een auto uit een andere weg kwam die ons niet had gezien. Officieel had CJ voorrang, maar ze reed zo hard, dat het niet veel had gescheeld of de twee auto’s hadden elkaar vol geraakt. Natuurlijk moet CJ het helemaal zelf weten, maar ze scheurt echt als een bezetene door het verkeer; links, rechts inhalend, gassen, remmen, bochten waarbij je bijna tegen de ruit geslingerd wordt. Dit had ik nooit verwacht van haar. En waarom?

ZATERDAG 08 JULI
Gister had ik tegen CJ gezegd dat ik vandaag echt even een rustig en relaxt dagje wilde. Vanochtend had ze haar vriendin naar het vliegveld gebracht en ik kon enigszins uitslapen, maar ik was uiteraard (gezien de kou) vroeg wakker. Omdat we gister zo enorm lekker hadden ontbeten, wilde ik daar vanochtend weer ontbijten. Waarom nóg een keer? Gewoon omdat het kan! Om 11.15u hadden we een afspraak in de laserclinic in Westfield om onze oksels te laten laseren, dus dat moest makkelijk lukken… Dacht ik…
Ik weet niet wat het is, maar blijkbaar trek ik mensen aan die totaal geen besef hebben van tijd (en dat ook toegeven). Zucht!
Dus terwijl we naar Blackwood liepen, ging CJ bloemetjes plukken en een ketting maken… Dat duurde zo lang, dat we letterlijk geen tijd hadden om te ontbijten en snel iets moesten halen en ons moesten haasten om op tijd te komen. Aaaaahh!
Na onze afspraak ging CJ naar een vriendin en kon ik heerlijk even m’n eigen ding doen en dat was: een massage! Ik trakteerde mezelf op een Thaise nek-, schouder- en rugmassage van 30 minuten. Daarna heb ik een lekkere Turkse lunch gehaald “Gozleme” en ben ik boven op het dakterras bij een van m’n favoriete koffietentjes een cappuccino gaan drinken en kon ik rustig wat aan m’n dagboekje doen. Het was heerlijk ontspannen en hoe graag ik ook met andere mensen ben, ik heb soms tijd voor mezelf nodig.
Toen we rond 15.15u weer bij elkaar kwamen, hebben we een film gehuurd en zijn we onder het genot van een chai latte deze film thuis gaan kijken. ’s Avonds had CJ bij het fancy restaurant Zimzala in Cronulla een tafel geboekt en hebben we onwijs genoten van een voorgerecht en een gedeeld dessert met een glaasje moscato én prachtig uitzicht over de zee beschenen door het licht van de maan; het was bijna romantisch haha.
En zo kwam aan deze ontspannen vakantiedag ook een eind.
Vannacht slaap ik bij CJ in bed, omdat het waarschijnlijk warmer is dan op de grond.

ZONDAG 09 JULI
Nadat we allebei redelijk op tijd wakker waren, besloten we voor de kerk toch nog te gaan ontbijten bij Blackwood. Hoewel we niet heel veel tijd hadden, was het weer ongelooflijk lekker. Misschien moet ik toch een food-snob worden. Lachen.
Toen we bij de kerk aankwamen werd ik warm onthaald. Ik vond het jammer dat er een gastspreker was. Gelukkig was Phill er wel en hebben we na de dienst nog gezellig wat gepraat.
Helaas moest ik alweer terug naar de farm, maar aan de andere kant voelde het in de trein ook alsof ik naar huis ging. (Dat moet toch betekenen dat ik het op de farm erg naar m’n zin heb.) Toen ik aankwam, na ruim 5 uur reizen, stond Butch me op te wachten.

In de auto was hij vol belangstelling naar al m’n verhalen. Eenmaal op de farm aangekomen heb ik Robyne nog wat chocolaatjes gebracht, omdat ze morgenochtend om 05.00u richting Brisbane vertrekt voor een groot concours. Ook zij was vol enthousiasme om me weer te zien.
En hoewel ik het gezellig heb gehad, is er toch niets fijners dan in m’n eigen bed te slapen – nouja soort van eigen bed (ik mis nog steeds m’n eigen kussen!).