MAANDAG 11 SEPTEMBER
Heb je het weekend achter de rug en dan mag alles weer uitgepakt worden. Love it…!
Daarnaast kwam Libby om Frank weer eens te zien. Ze zou om 10.45u komen, toen om 11.00u, maar uiteindelijk was het ruim 11.30u geweest voor ze er was. En al die tijd moest ik Frank ready houden en rijden. Arm dier; hij deed het zo goed en ik wilde hem zo graag belonen door de training te beëindigen, maar helaas. Gelukkig was Libby uitermate tevreden toen ze hem zag! We hebben zelfs de overgang van stap naar galop gedaan! Dit was de eerste keer en het ging verrassend goed. En buiten dit alles waren Robyne en ik positief verrast doordat Frank niet ontplofte van de energie na 2 dagen vrij te hebben gehad, maar gewoon kalm en rustig te zijn. Je wordt er bijna achterdochtig van.

DINSDAG 12 SEPTEMBER
Ik had het gevoel dat de ochtend op een of andere manier maar niet voorbij ging. Er bleven maar klusjes komen en ik kon geen grip krijgen op het geheel. De spullen van de competitie lagen nog steeds overal en nergens en er was een berg wasgoed waar niet doorheen te komen was. Maar uiteindelijk werd het tóch 12.00u en kon ik eindelijk m’n lunch gaan klaarmaken.
Ik vroeg aan Robyne of ze binnenkort nog iemand anders ging aannemen. Dat wilde ze eigenlijk niet. Wellicht voor een paar dagen in de week, zodat ik vrij kon zijn. Ik gaf (nogmaals) aan dat ik best door wilde werken en zij benoemde dat ze me wel extra wilde betalen. Ik ben benieuwd waar dit heen gaat.
In ieder geval had ik tot 17.00u vrij en hoefde ik “alleen maar” te helpen met voeren en de dekens op doen. Dat duurde dus tot 18.30u!! Het maakte dus alsnog geen verschil.

WOENSDAG 13 SEPTEMBER
Het was een bijzonder warme dag vandaag! 33C tikte de thermometer aan. Volgens de weerberichten is het hier op dit moment zelfs warmer dan in Darwin, waar het 31C schijnt te zijn. Een pufje hier en een pufje daar. Ik denk dat ik hier in de zomer dood ga!
Vanwege deze warmte hebben we alle paarden deze morgen gewerkt. Het was een klus, maar om 10.30u waren we klaar. Onvoorstelbaar. Daarna moesten alle spullen nog schoongemaakt worden – een van m’n favoriete klusjes… not!
Ik wilde eigenlijk naar de sportschool, maar ik stuikte na de lunch helemaal in elkaar en heb mezelf een powernap gegund. Daarna nog wat correcties van m’n dagboek verwerkt om vervolgens de laatste dingen op stal te doen. Helaas moesten we rond 20.00u weer terug naar de stallen om toch alle dekens (katoenen, wollen én dikke deken) weer op te doen. Ondanks dat het nog steeds 24C was zou het vannacht afkoelen naar 5C. Arme dieren. Misschien moeten ze ook maar mee op puf-les?!

DONDERDAG 14 SEPTEMBER
Hoe warm het gister was, hoe koud het vandaag was. Het kwik kwam niet boven de 17C en er stond een harde koude wind waardoor het waterkoud aanvoelde.
Wederom hebben we deze ochtend keihard gewerkt en alle paarden behalve Frank getraind. Frank had vanochtend z’n waterbak vernield, waardoor hij een privé-zwembad in z’n stal had gecreëerd. Ik weet niet of dat was wat hij voor ogen had, maar daardoor kon ik wel z’n hele stal leeghalen. En houtmot wat doordrenkt is met water kan je zien als gratis workout. Dus ook vandaag ben ik niet naar de sportschool gegaan…
Maar, maar, maar, ik kan gewoon niet geloven hoe goed Frank de afgelopen week gaat! Ik fantaseerde zelfs over de gedachte om te vragen of hij niet te koop is. Niet omdat hij nu ineens zo goed loopt, maar hij heeft simpelweg m’n hart gestolen. Dat gebeurde al een tijdje geleden. Ik hou zo intens veel van dat beestje! En ik denk, hij ook van mij gezien het feit dat hij altijd hinnikend de stal in komt lopen om me te begroeten, elke keer als ik aankom. Hij laat zelfs z’n eten staan om mij een knuffel te geven. Wat voor een grotere uiting van liefde kan je krijgen van een dier?!

En een ander ding waarbij ik bijzonder blij en verrast was, was dat ik wéér loonsverhoging heb gehad!!! En wéér zonder dat ik erom gevraagd heb! Ik kan dit gewoon bijna niet geloven. Normaal gesproken let een werknemer juist op personeelskosten. Maar eindelijk heb ik het gevoel dat ik word beloond voor m’n harde werken. En ik werk hier niet harder of minder hard dan in de andere banen die ik heb gehad. Dit voelt als een enorme waardering voor alles wat ik voor het bedrijf doe!
Ik kan het nog steeds niet geloven haha!

VRIJDAG 15 SEPTEMBER
Het begon als een normale dag, maar nadat we de paarden gewerkt hadden, stond de ute (pickup) van Butch met aanhangwagen klaar om naar het wedstrijdterrein van Scone te worden gereden. We moesten de rijbaan daar egaliseren. Robyne ging met haar eigen (leen)auto en werd er van mij verwacht dat ik de ute, met quad en grader daar naartoe reed. Hier in Australië heb je geen apart rijbewijs nodig om een aanhangwagen te rijden. Maar ik vond het toch wel spannend. Natuurlijk reed ik uiterst voorzichtig en ging alles goed. Toen we daar aankwamen bleek het nogal een karwei te zijn om de rijbaan strak te krijgen; er was in het midden wat bodembedekking gestort, maar op de hoefslag liep je op het beton. De grader kon dit niet allemaal verplaatsen, dus pakten we wat (kapotte) harkjes en een schop om onze ruggen naar de vernieling te helpen ten behoeve van de wedstrijd. Na ongeveer een uur zag het er een stuk beter uit en konden weer terug naar de farm.
De rest van de dag was niet heel bijzonder. Behalve dat Robyne me een leuk verhaal over vanochtend vertelde. De kalfjes moesten uitgesorteerd worden, omdat er twee groepen door elkaar waren geraakt. Dus ze ging Butch helpen, terwijl ik de stallen aan het uitmesten was. Ze vertelde dat er een kalfje de hele tijd tegen haar been kopjes aan het geven was en op haar vinger probeerde te zuigen. Dit kalfje liet haar maar niet met rust en ze vroeg aan Butch of er iets mis was met het dier. Toen realiseerden ze zich beiden dat dat “mijn” kalfje was. Ik was al een week niet bij Daisy geweest door alle drukte en waarschijnlijk miste ze gewoon wat knuffels. Robyne kon hierdoor alleen niet fatsoenlijk haar werk doen. We hebben er beiden hard om gelachen!

ZATERDAG 16 SEPTERMBER
Zoals gewoonlijk voor een competitie, worden de paarden helemaal gewassen en ingevlochten. Dit keer mocht ik meehelpen met vlechten. Helaas kan ik nog geen knotjes maken met naald en draad, maar ik hoop dat ik dat ook snel ga leren.
Omdat het best een drukke dag was en Debora (eigenaresse van Frosty) er ook was, had Robyne een tafel geboekt voor het diner. Dus we gingen weer gezellig uit!
Vanwege het feit dat Rob morgen 3 paarden en 6 proeven gaat rijden en ik haar niet wil belasten door constant te moeten vragen welke tijd ze welk paard gereed wilt hebben, vroeg ik haar om een tijdsschema. Had ik het maar niet gedaan, want de stress schoot om m’n oren toen ik er na het diner een blik op wierp! Te bedenken dat ik de paarden helemaal tip top in orde moet maken, maar ook direct na de proef moet overnemen en moet afzadelen, zie ik het als een enorme uitdaging om alles op rolletje te laten verlopen. Ik hou m’n hart vast voor morgen!

Het tijdsschema:
07.45u Barney Equissage (duurt 20 min)
08.15u Barney warming-up
08.30u Luca Equissage
09.00u Barney’s 1e proef
09.15u Luca longeren
09.45u Luca warming-up
10.30u Luca’s 1e proef
11.10u Frosty warming-up
11.46u Frosty’s 1e proef
12.00u Barney Equissage
12.30u Barney warming-up
13.00u Barney’s 2e proef
13.30u Frosty warming-up
14.00u Luca Equissage
14.08u Frosty’s 2e proef
14.40u Luca warming-up
15.12u Luca’s 2e proef

ZONDAG 17 SEPTEMBER
Het was me een dagje wel! Maar ik voelde me op en top groom! Aan alles had ik gedacht en ik liep zelfs voor op het strakke tijdsschema. Robyne: “Ah ik had wat extra Relax-me pasta voor Luca moeten inpakken met zo’n lange dag.” Ik: “Ik heb 2 extra pasta’s in het mandje gedaan.” Robyne: “Ik heb het groene kammetje niet gezien met pakken.” Ik: “Ik heb een reserve in m’n zak zitten.” BAM, doe ik even! Ik voel me goed uhuh uhuh! Dank je wel mam voor de strakke en punctuele opvoeding, waarbij je me geleerd hebt om alles en iedereen een stapje voor te zijn!
Vanochtend was m’n grootste wens dat deze dag over was; ik keek zo op tegen de tijdsdruk en dat ik geen fouten mocht maken. Maar doordat ik de hele dag zo bezig was, ging de tijd zo vlug voorbij dat ik er niet eens erg in had dat Robyne de laatste proef inging.
Toen de prijsuitreiking geweest was, had Robyne net Butch aan de telefoon. Hij kwam met zijn ute de grader ophalen die vanaf vrijdag nog op het wedstrijdterrein stond. En aangezien je dat ding niet alleen op de auto krijgt, stelde Robyne voor dat ik de paarden vast naar huis reed. “Sorry, wat zeg je? Je weet dat ik nog nooit met een trailer heb gereden?” Rob: “Ja, maar je bent vast heel voorzichtig. Ik vertrouw je!” Dus daar ging ik: met een leenauto en een trailer belast met 2 volwassen paarden. Ik wist niet hoe voorzichtig ik kon rijden. Maar het ging (natuurlijk) goed en was heel erg trots op mezelf! BAM, doe ik even! Ik voel me goed uhuh uhuh!
Katrina heeft nog even geholpen met alle spullen uit te pakken. Oja, en we hadden nog een gast te logeren: Snickers. Dit paard is van een vriend van Robyne uit Sydney en heeft iets aan z’n hoef. Hij gaat morgen naar de dierenarts en blijft waarschijnlijk de komende weken bij ons om te herstellen. Al naargelang wat de dierenarts zegt.
En zo kwam er ook aan deze dag een einde. Voordat ik ging zitten was ik nog helemaal niet moe en had ik het gevoel dat ik de hele wereld aan kon. Maar na ruim een half uur aan de eetkamertafel bij Robyne te hebben gezeten met wat heerlijke kaasjes kakte ik totaal in. Ik mocht blijven eten, maar ik ben heerlijk naar huis gegaan, waar ik nog even op de bank plofte en naar bed ben gegaan.
Ik heb tegen Robyne gezegd dat ze lekker kan uitslapen morgen. Dat kan ze wel gebruiken na zo’n dag als vandaag, dacht ik zo. En hoewel ze mij eigenlijk een ochtend vrij wilde geven, was ze snel om te praten haha.