21. Uluru (Ayers Rock ) en Kata Tjuta ( the Olga's )

Na een uitstekende , maar niet zo' n lange nachtrust omdat ik weer behoorlijk lang met het vorige verhaal bezig was , zijn we om kwart voor zeven opgestaan . Bij een temperatuur van 24 graden zijn we om kwart over acht uit Alice Springs vertrokken , waar we de volgende week weer terugkeren van onze rondreis hier in het centrum van Australië . Gisteren hebben we vanuit het vliegtuig al een indruk gekregen wat ons te wachten staat , maar de rit naar Yulara valt eigenlijk best mee . We rijden over alweer een uitstekende weg , wel ongeveer 500 km , waarover niet veel verkeer rijdt , met een lekker tempo van 110 tot zelfs weer 130 km per uur. Dus dat schiet best op . Het landschap is afwisselend , soms vlak , dan heuvelachtig , soms geel dor gras met lage struiken , en niet zo verbrand als vorige week . Dan

verandert het in heuvelachtig , met alleenstaande bergen , en in de verte zien we een roodgekleurde bergrug al dan niet begroeid met struiken of bomen. Om kwart voor tien nemen we de afslag naar de Henbury Meteorite Craters . Dit is weer eens een onverharde stoffige 4WD - route van twee keer 'n half uurtje retour naar enkele meteorietkraters. Het is effe een leuke afwisseling van de reis naar Yulara . Wij lopen om de krater heen , die denk ik , een omtrek heeft van zo' n 400 meter en 10 a 15 meter diep is. Om kwart voor elf zijn we weer terug op Stuart Highway , die we nog tot Roadhouse Erldunda volgen , en daarna buigen we af naar de Lasseter Highway richting Uluru . We komen om ongeveer drie uur in Yulara aan in het Outback Pioneer Lodge . De lodges zijn schoon , airco is beperkt , bedden waardeloos blijkt later , en het ademt niet meteen de perfecte of georganiseerde Lodge uit maar meer de onbekommerde kampeer-organisatie . Nadat we onze spullen weer naar onze Lodge gebracht hebben , gaan we nog ' n uurtje zwemmen in het kleine niet al te schone zwembad . Omstreeks half zes rijden we naar het 12 km verder

gelegen Uluru / Kata Tjuta N.P. waar we na het betalen van de benodigde parkpas a raison van 25 dollar pp naar de ondergaande zon bij Uluru gaan kijken . De berg Uluru is een imposante verschijning , maar ons valt de z.g. alom geroemde kleurverandering best tegen . We zijn beslist niet de enige kijkers , want alleen al op " onze " parkeerplaats slaan zeker vier a vijfhonderd mensen dit schouwspel gade . Tegen half acht zijn we weer terug , en na een lekker etentje in een van de restaurants van onze Lodge zijn we om negen uur weer op onze kamer. Daar begin ik eerst met het inladen op de I-pad van de vandaag gemaakte foto's , waarvan ik er straks enkele wil laden in ons diary . Daarna wil ik mijn verhaal van deze dag in het Diary noteren , maar dan blijkt de internetverbinding verdwenen. Na enig zoekwerk blijkt dat de een maand geleden gekochte internetverbinding op is , dus er moet bijbetaald worden , dat heb ik al voorzien en betaald , dus ik hoef enkel een twaalf cijferig nummer in te voeren en dan is het gepiept . Tja , dat had je gedacht , anderhalf uur later , na ongeveer 15 keer steeds hetzelfde nr te hebben ingevuld, ingelogd enz. enz. komt een simpel bericht dat ik geduld

moet hebben , kan soms 2 dagen duren voordat dit nr verwerkt is .Maar..ik heb geluk , om half twaalf ben ik weer online en kan beginnen met het schrijven van het verhaal van vandaag . Om 12 uur val ik telkens in slaap , leg de I-pad weg , en ....... kan niet meer in slaap komen . Misschien door de lange dag , oververmoeidheid , boosheid over de internetverbinding, of over het wegvallen van de aantekeningen in het Diary , of is het de slechte matras die met elke draai of beweging van een van ons meedeint ?

Na een slechte nachtrust worden we omstreeks zes uur nogmaals wakker , en om half zeven sta ik op, en zorg voor het ontbijt. Om half acht vertrekken we naar Uluru om te gaan wandelen , de z.g. Mala-Walk met de Park Ranger . Het blijkt een interessante tocht te zijn van bijna twee uur om een gedeelte van de berg Uluru . Maar omdat deze tocht zo druk bezocht is , blijft helaas veel van het goede verhaal van deze Aboriginal Ranger , ergens steken in de grote ca 170 koppen tellende groep , en bij het fotograferen loopt altijd wel een van die koppen voor je lens , zodat het maken van toerist-loze foto's bijna onmogelijk is . Hier had de groep echt gesplitst

moeten worden in minstens 3 groepen , met uiteraard ieder z'n eigen Ranger ! Maar dat bleek dus niet mogelijk , jammer. Ik heb halverwege deze tocht toen maar besloten om enigszins voor de groep uit te lopen , dus alle info te missen , maar wel betere foto's te kunnen maken . Na deze wandeling bezoeken we het Visitor Centre waar via veel info via video-schermen , tekeningen , foto's en ander beeldmateriaal uitleg wordt gegeven over geschiedenis , cultuur en ontstaan van deze berg en zijn bewoners . Om elf uur zetten we koers naar Kata Tjuta ( de Olga's ) . Kata Tjuta betekent " veel hoofden " , en met enige fantasie kun je de naam begrijpen als je deze groep halve bollen ziet liggen . Van verre lijken ze klein , maar evenals Uluru is het van dichterbij een werkelijk imposant gezicht .Met een hoogte van 546 meter zijn deze bergen 198 meter hoger als Uluru , en je kunt tussen deze bergen diverse wandeltochten maken . Ook wij besluiten om hier iets te doen , en tussen 12 uur en half drie wandelen we ontspannen en op ons gemak naar de Valley of the Winds . Ondanks de oplopende temperatuur van 30 naar 34 graden , en de rotsachtige ,beslist niet gemakkelijke route , zijn we voldaan

en blij dat we deze schitterende tour ook weer hebben volbracht . Terug in onze Lodge gaan we nog even zwemmen , maar de lastige vliegjes zorgen er voor dat we vroegtijdig het bad verlaten en ons gaan aankleden . We besluiten om nogmaals naar Kata Tjuta te rijden ( twee maal ca 50 km ! ) , ditmaal voor de zonsondergang , maar helaas gaat de zon net twee minuten eerder onder voordat we daar zijn , dus draaien we onverrichterzake maar weer om en rijden de 50 km weer terug . Onze poging om in een van de ander hotels op dit complex te gaan eten mislukt ook omdat alles vol zit , dus we gaan weer naar hetzelfde restaurant als gisteren , en keren om negen uur terug op onze kamer. Ik ga verder met mijn niet afgemaakte verhaal van gisteren , koppel daar meteen de dag van vandaag achteraan , en omdat ik niet af en toe iets opsla, verdwijnt om elf uur bijna alles wat ik vanavond geschreven heb . Uiteraard ook echt stom van mij , maar omdat de internetverbinding zo slecht is , hoef je maar aan je I-pad te stoten , of te verplaatsen , en dan verlies je alles wat niet is opgeslagen . Het is inmiddels vrijdag 00.50 uur , ik stop hier dus weer , stuur misschien dit verslag zonder

foto's nog door , en voeg morgen dan de foto' toe. Als ik tenminste in Kings Canyon internet heb !

Zo, het is inmiddels 5 oktober, we zijn weer terug in Alice Springs , en hebben eindelijk weer internet . Ik heb net de foto's bij het laatste verslag toegevoegd . We liggen nu heerlijk aan ons prachtige zwembad , gaan ons zo omkleden en in Alice Springs eten . Maar daar horen jullie meer over als ik de verslagen van de afgelopen dagen heb opgeschreven en daar ook weer de foto's heb bijgevoegd .