39. Apollo Bay -- Halls Gap

Omdat we vanmorgen best laat zijn opgestaan , was het pas half tien toen we ons hotel verlieten . En omdat Mia nog een sjaal wilde kopen, die ze gisteren in de etalage had gezien , werd het nog later . De winkel ging pas om half tien open , maar omdat er nog ca 20 rekken met kleding van uit de winkel buiten op de stoep moesten worden gezet, verlieten we deze winkel pas om tien uur .
We rijden vandaag door een prachtig , lieflijk landschap naar de oudste vuurtoren van Australië op het vasteland , nl Cape Otway Lighthouse . Deze vuurtoren is in 1848 gebouwd en ligt aan het begin van de baaien die de schepen moeten volgen naar Melbourne . Deze kust wordt ook wel Ship Wreck Coast genoemd , en als we de ruige rotskusten zien is deze naam volstrekt duidelijk . In de loop der jaren zijn hier honderden schepen op de rotsen gelopen en zijn er duizenden slachtoffers gevallen . De wegen zijn

uitstekend , de natuur mooi , heuvelachtig en groene weiden , waarin koeien en schapen grazen . We komen ook door grote stukken regenwoud , en zien een hele groep koala's in de Eucalyptus-bomen liggen te rusten en eten , nadat we de afslag naar de vuurtoren hebben genomen . We maken leuke foto's van deze aparte beesten , en na een kort bezoek aan de vuurtoren , rijden we verder langs de Great Ocean Road , die we al vanaf Torquay volgen . Deze weg is na de eerste Wereldoorlog aangelegd door de Australische oud-strijders als werkgegelegenheidsproject . Hij voert ons langs een hele hoop prachtige plekken langs de kust , die allemaal geweldig mooi en ieder hun eigen charme en bijzonderheid hebben . Zoals Gibson Steps , een afdaling vanaf de ca 30 mtr hoge rotsen langs de uitgekapte en gebouwde trap naar het strand , de Twelf Apostles , 12 door de golven gevormde rotsformaties in de indrukwekkende branding , of de Loch Ard Gorge en de London Bridge , waar de alsmaar aanrollende golven gaten in de rotsformaties hebben gevormd . We hebben veel foto's gemaakt , die naderhand een geweldige herinnering en herkenning zullen moeten vormen

voor deze enorme brok natuur , want alles onthouden wordt langzaam veel te veel voor ons beperkte geheugen .Na Port Campbell en Peterborough bereiken we de voor ons laatste kustplaats Warrnambool , vanwaar we koers zetten richting Hall's Gapp . Het is inmiddels al vier uur , en via de plaatsen Mortlake en Ararat bereiken we uiteindelijk het langgerekte Halls Gap pas om kwart voor zeven . Ook dit hotel , Comfort Inn Country Plaza is weer een voltreffer , en na een lekker dineetje in het bijbehorende restaurant Darcy's keren we om half negen terug in onze mooie kamer . Het is evenals gisteren ook lid van de Comfort Inn groep , en lijkt in heel veel opzichten op ons vorige hotel . Mia is snel klaar met haar app's en SMS jes , maar ik moet nu om 10.50 uur nog wat foto's bij dit verslag plaatsen . En geloof me maar , er is slechts een probleem , nl " die Qual der Wahl " . Ik heb vandaag weer ongeveer 150 foto's gemaakt , totaal ca 6.000 , dus jullie hebben best heel veel foto's gezien van deze reis , maar er zijn er nog zeker 5.000 foto's die jullie nog niet gezien hebben !!

Jammer, maar ik ben gisteren in slaap gevallen bij het nalezen van het

verslag , dus geen foto's er bij gezet . Dus dat moet vandaag extra gedaan worden . Vanmorgen staan we pas tegen acht uur op , en na het ontbijt pakken we onze rugzak in , omdat we van plan zijn te gaan wandelen . We winnen eerst nog wat informatie in bij de Tourist Office , en rijden naar de eerste parkeerplaats waar we moeten starten . Dat blijkt wat moeilijker als gedacht , want nergens staat een route of wegaanduiding . Na enig zoekwerk lukt dat ook en rijden we ongeveer drie km omhoog naar de Wonderland Carparking , vanwaar onze wandeling begint . Het is geweldig mooi weer , eigenlijk te warm om te lopen , ca 30 graden , en de weersvoorspelling voor vandaag is goed. Het is een stevige wandeling van ca twee en een half a drie uur , en we lopen deels in de zon , en deels in de schaduw van de bomen of de rotsen . Het eerste gedeelte gaat door de z.g. " Grand Canyon " over een rotspad van kleinere en grote rotsblokken , afgewisseld door stenen en ijzeren trappen . Als we na 20 minuten de Canyon achter ons hebben gelaten , gaat het flink bergop over rotspaden met telkens iets te hoge treden , door een apart landschap , dat beslist niet

met Oostenrijk te vergelijken is . We bereiken na precies vijf kwartier het uitzichtpunt , the Pinnacle , spectaculair door de ligging , zo'n voorruit gestoken rotspunt vanwaar je een zeer mooi uitzicht hebt over Halls Gap en the Grampians . Na de gebruikelijke foto's , eten we wat fruit en lopen dan via een andere route terug naar onze auto .Het eerste gedeelte gaat prima , maar als we ook bij het laatste stuk kiezen voor de alternatieve route raken we even de weg kwijt en zoeken het laatste kwartier van deze route door de struiken en langs de rotsblokken onze eigen weg terug . Ik vind dat we dit goed hadden opgelost , maar Mia denkt daar heel anders over , vind dat we hadden moeten omkeren en steekt dat niet onder stoelen of banken . We bereiken volkomen veilig en zonder kleerscheuren onze auto en vervolgen onze route . Enkele km's verder met de auto kijken we bij Boroka Lookout naar vrijwel hetzelfde uitzicht als waar we vanmorgen drie uur voor hebben gezwoegd en gezweet . We rijden al de gehele tijd door een groot bosgebied dat vorig jaar in Februari compleet door een enorme brand is verwoest . De bomen zijn ofwel totaal verbrand , of de stam is zwart geblakerd en nu van

onderaf begroeid met kleine takjes groen . Op de grond bloeit weer frisse plukken gras , en diverse bloemen en planten lopen opnieuw uit . Opvallend is de Kangoeroe Tail , die alleen maar opnieuw kan groeien na de bosbrand , deze plant heeft dus echt vuur nodig om opnieuw te bloeien en zaad te vormen . We maken ook nog een korte , ca 2,5 km wandeling naar de MacKenzie Falls , een mooie waterval ,en zien onderweg door het bos hoe een flinke donkerbruine Kangoeroe Ons voorbij springt . Hij verdwijnt met grote sprongen en heeft helaas geen tijd voor mijn fotoshoot . Na deze wandeling vinden we het allebei goed genoeg geweest voor vandaag en rijden terug naar Halls Gap . In de plaatselijke supermarkt doen we nog wat boodschappen en komen omstreeks vijf uur weer in ons hotel aan . Ik begin alvast met mijn verhaaltje voor het dagboek terwijl Mia naar de badkamer verdwijnt . We zijn om zeven uur nogmaals naar Darcy's gegaan , het bij het hotel gelegen restaurant , en het was weer lekker en gezellig . Als we naar buiten komen , lopen we nog eens naar de straat die langs ons hotel leidt , maar het is alleen maar stil , en donker , maar wel nog steeds warm . En dat is toch een algemeen gegeven , na negen uur 's avonds is er bijna nergens

meer iets te beleven , uiteraard uitgezonderd de grote steden als Sydney , in mindere mate Melbourne omdat het daar ook slechter weer was . Met eten moet je voor achten beginnen en anders krijg je gewoonweg niets meer . Maar tot nu toe is ons dat nog niet overkomen !!